Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-03 11:23

De Gedichten van Dorine

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-03 11:23

Ik denk dat het erg leuk/handig is om een overzicht te maken van de gedichten die Dorine heeft gemaakt. GRAAG jullie hulp hierbij.

Als je mee wilt helpen:
Aub 1 posting van dorine per bericht en aub op de eerste regel even de URL van de posting zetten. Die link krijg je door met rechts te klikken op het kleine witte blaadje voor de plaatsingstijd. Die URL ziet er ongeveer uit als:

http://www.bokt.nl//forums/viewtopic.php?t=123581

Verder aub ook even de datum/tijd van dat bericht vermelden.

Het liefst in chronologische volgorde overigens om dubbel werk te voorkomen!
Alvast enorm bedankt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-03 11:24

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-03 11:24

[PP] Gedicht...... alleen voor de serieuze mensen
28-02-01 16:29

Hoe gaat het trouwens met Texas? Ga je het paard huren/leasen/kopen? Of lukt dat niet?
Over de gedichten: hardstikke mooi, aangrijpend! En als we dan toch bezig zijn? Hierbij een gedicht dat ik een paar maanden geleden maakte. Over een paard dat teveel op stal stond, te weinig aandacht kreeg, en dan later verweten werd dat hij in de bak te wild was.

Paardenstal.

Ik zie je ogen draaien
je linkervoorbeen maaien
je hoef schraapt steeds weer
over de harde vloer
alleen met voer ben je
nog kalm te krijgen
maar zwijgen?

ik zie je ogen draaien
je hinnikt en briest
jij, die steeds weer
je geduld verliest en
van wie ik gewoon wéét
dat je je zult afreageren
in de bak met galopperen
met gesteiger en gebok
jij, die geen rust vindt

in een hok.

Dorine.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-03 11:26

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-03 11:26

[PP] Gedicht...... alleen voor de serieuze mensen
28-02-01 16:39

Nog even eentje er achteraan, over mijzelf. Ik heb last van geheugenverlies, zowel op korte termijn als lange. Maar ik ben muzikaal, en bepaalde muziek helpt mij een gevoel van vroeger terug te krijgen, gevoel dat ik had toen ik dat nummer vaak hoorde. Ik schreef een gedicht aan mijn man, over de periode dat we samen oud zijn later, en ik weinig meer weet en kan:

Muziek.

Later als ik oud ben
en veel dingen niet meer weet
soms jou niet meer herken
zorg dat je niet vergeet
dat als ik daar lig, te ziek
om nog te kunnen praten
er toch een herinnering is
die mij nooit zal verlaten
als oude muziek mijn oren
en mijn geheugen bereikt
opnieuw ben ik geboren
mijn weemoed die mij verrijkt

muziek zal zich een weg banen
zodat ik jouw liefde herken
huil niet om mijn tranen
omdat ik dán
bij je ben.

D.

Ik heb gehuild toen ik het schreef, en doe dit telkens weer als ik het gedicht tegenkom.
Mijn man Peter, met wie ik honderd jaar wil worden. Ook al kan ik niets meer, ik zal des te meer voelen. Vanwege de herinneringen vol liefde die hij nu al creëert. Groetjes van een dankbare Dorine.

**Geplaatst**: 28-05-03 11:32

Geplaatst: 28-05-03 11:32

[PP] Schuw onrustig paard
05-03-01 17:34

Schuw onrustig paard:

Zou ik jou kunnen dwingen
mij nu te accepteren
terwijl je niemand toelaat
jou ook maar iets te leren

zou ik jou kunnen dwingen
liefde te gaan vragen
terwijl je je bij wat aandacht
argwanend gaat gedragen

zou ik jou kunnen dwingen
tot het openen van jouw hart
jij, die bij één aanraking,
van binnen verstart?

Liefs Dorine.

Laatst bijgewerkt door Yootha op 28-05-03 11:36, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-05-03 11:35

Geplaatst: 28-05-03 11:35

[PP] gedichtje kreeg ik binnen

Zoals het verwelken van de rozen
verdween ooit bij mij dat zorgeloze
dat vertrouwen in het komend jaar

regelmatig voel ik nog mijzelf verstijven
en hoewel ik gelukkig zal blijven
ook die bitterheid blijft daar

verborgen tranen die nooit drogen
zichtbaar in verharde ogen
terwijl ik naar buiten staar

de deur stond op een kleine kier
héél even was mijn innerlijk hier
mijn hart
voelbaar.

Liefs van Dorine.

**Geplaatst**: 28-05-03 11:37

Geplaatst: 28-05-03 11:37

[AM] Dood en getrouwd zijn.

Jouw leven bestaat uit mij
maar ik ben er nog maar even
en wat is er over van jouw leven
nog even... en 't is voorbij

ik weet dat ik zal sterven
en ja, dat is al gauw
zo ontzettend lief heb ik jou
ik wil jouw leven niet bederven

maar in de spiegel zie ik een vrouw
mijn kanker, het doet zo'n pijn
echt lang zal ik er niet meer zijn
waarom
waarom sterf ik
zo gauw?

maak dan jezelf niet stuk
beloof me dat je zult zoeken
naar 't leven in alle hoeken:
naar dat ene
nieuwe geluk....

D.

**Geplaatst**: 28-05-03 11:38

Geplaatst: 28-05-03 11:38

[PP] Schuw onrustig paard

Geplaatst: 06-03-01 13:39

--------------------------------------------------------------------------------

Hoi Jura!
Ik heb zelf ook tijden dat ik onrustiger ben, vanwege een probleem of iets anders. Dan ga ik wel eens als ik in bed lig 's avonds tijdens het inslapen mijn handen op mijzelf leggen, op mijn borst, en dan gewoon reiki geven. Je valt vanzelf in slaap, hihi. Het is best rustgevend, en helpt ook voor de toekomst als je het regelmatig doet. Ook al heb je het idee dat er niets gebeurt... als je alleen al bedenkt dat jij aan jezelf wilt werken, dan gaat die energie ook daar naar toe. Ik kwam trouwens gisteren een gedicht tegen die ik aan jou wilde schrijven, waarom weet ik niet maar laat ik het maar doen:

Altijd weer die strijd
zoektocht, telkens opnieuw
naar gerechtigheid
terwijl je weet
dat deze lang geleden
geplaatst werd in jouw hart
jawel, er is
een nieuwe start
een nieuwe periode
het is niet verboden om
pijn te accepteren
om van iets te leren en
niet te bezwijken onder druk
kies voor jezelf:
voor geluk.

Dit gedicht schreef ik een maand geleden voor iemand op een beurs, ik weet niet waarom maar sinds ik je bericht las over die stal denk ik er al over om het je te laten lezen.... gek he? Maar ja, ik ben nou eenmaal een rare, hahaha. Succes er mee in elk geval! Groetjes, Dorine.

**Geplaatst**: 28-05-03 11:39

Geplaatst: 28-05-03 11:39

[AM] Over Bart...
08-05-01 20:59

--------------------------------------------------------------------------------

Tja Bart, ik ken je niet, maar ik schrijf ontzettend veel gedichten. En deze... dit gedicht moet je lezen alsof het door Bart zelf is geschreven ...

Nee ik ben niet gespannen
ik let niet op de tijd
er is géén zelfverwijt want
ik leerde mijn les...
er is toch geen stress?

Nee ik ben niet gespannen
geen onrustige handelingen
ach, kijk niet zo spottend
ik ben alleen maar druk...
ik moest toch wérken
aan geluk?

Nee ik ben niet gespannen
dat lijkt alleen maar zo
dat zuchten, dat lopen
snel op mijn tenen getrapt...
maar het is toch die ánder
die MIJ niet snapt?

Nee ik ben niet gespannen
mijn dagen, mijn agenda
alles is goed gepland
druk?

dat is toch elke vent.

Bart...

Hee Bart ? Bedankt voor al je werk hier op Bokt.nl! !
Dorine.

**Geplaatst**: 28-05-03 11:39

Geplaatst: 28-05-03 11:39

[AM] Kwam iets tegen, misschien voor jullie?

Met grote ogen kijk je me aan
niet begrijpend wat ik
in je kootholte smeer
dat zalfje, telkens weer
terwijl alles prima gaat
jij, die geduldig daar staat
snapt niet wat ik bedoel
het zalfje op jouw mok
geeft een wat vreemd gevoel
maar je geeft geen bok
geen stáp, je laat
alles rustig over je komen
terwijl je jouw lichaam
zonder problemen, zonder protest
aan mij toevertrouwt...
steeds weer geniet ik
van dat hart van goud.

Dorine.

**Geplaatst**: 28-05-03 11:40

Geplaatst: 28-05-03 11:40

[AM] Kwam iets tegen, misschien voor jullie?

06-06-01 08:30

Hoi!
Nou weet ik waar kasten goed voor zijn. Je komt er tussen de ouwe rommel nog wel eens wat tegen. Blaadjes met texten er op die ik zelf een tijd geleden schreef:

Altijd weer die strijd
zoektocht, telkens opnieuw
naar gerechtigheid
terwijl je weet
dat deze lang geleden
geplaatst werd in jouw hart
jawel, er is
een nieuwe start
een nieuwe periode
het is niet verboden om
pijn te accepteren
om van iets te leren en
niet te bezwijken onder druk
kies voor jezelf:
voor geluk.

En deze, over een boom bij de manege die ik als kind ook al kende...:

Oude boom

Het is al weer
een tijdje geleden
dat druppels langs
jouw knoppen gleden
dat jouw takken zich
richtten naar de zon
jij, daar in het bos,
waardoor ik voelen kon
waardoor ik genoot
van wind en regen
inééns kwam ik
mijzelf weer tegen
de jaren verstreken
de tijd ging vlug
nu ik je zie staan
komt alles terug
de kale takken
met hun verhalen
en door de regen heen
voel ik je stralen...

Liefs, Dorine.

**Geplaatst**: 28-05-03 11:40

Geplaatst: 28-05-03 11:40

[AM] Vragen aan jullie....

Even dit:
Heb je wel eens gehad: die persoon daar weet ik gewoon van wat-ie voelt, niet dat je er verliefd op bent, maar gewoon zo goed aanvoelt wanneer hij/zij blij of verdrietig is, dat het bijna lijkt of je familie bent?
Terwijl je die persoon nog maar net kent?

Ik ken een man daar heb ik dat mee. Niet dat ik verliefd ben, nee daar heb ik Peter voor, hihi. Ik zal het uitleggen.
Ik ken hem nog niet zo lang, en toch weet ik exact wanneer het slecht met hem gaat, ik voel het gewoon aan, heel raar. Toen ik hem voor het eerst ontmoette, wist ik al dat ik 'in zijn zieltje kon kijken'.
Niet met opzet, dat lukt je niet. Maar soms, ook al zit ik thuis, krijg ik zijn gevoelens door.
Ik heb wel eens gebaald natuurlijk, want die gevoelens zijn niet altijd even leuk... vooral niet als hij een week lang verdriet/woede voelt grijnz... Ik schreef toen dit:

Ik kan schelden wat ik wil
maar het komt toch bij mij binnen
ook al blijf je dagen stil
ik kan écht niets beginnen
tegen wanhoop, tegen pijn
jouw gevoelens in mijn hoofd
en waar je ook zult zijn
ze worden niet verdoofd
door afstand of door muren
ik zorg dat mijn pen schrijft

omdat anders de komende uren
jij
in mij blijft.

Ja ik hou van hem. Hij is een soort broertje geworden waar ik altijd voor klaar sta. Want ik snap het gewoon.
Sommige mannen kunnen niet goed over hun gevoelens praten. Ik heb hem gewoon een gedicht laten lezen over hemzelf en gezegd: dit ben jij.
Sindsdien staat hij gewoon voor mij open. Hij vindt het raar, ik vind het raar, maar we zijn er gewoon voor elkaar. Weinig mensen die het weten, we doen gewoon alsof we 'normale vrienden' zijn. De vreemde band tussen ons zal er altijd blijven. Toen ik in een dal zat heeft hij me ook opgekrikt. Echt op me ingepraat dat ik het kon, dat alles goed zou komen.
Heel raar dat ik hem kan 'voelen' terwijl ik niet verliefd ben of wat dan ook. Het is gewoon zo, ik kan het ook niet onderdrukken.

Hij die zo vaak stoer doet, om alles grapt...
en toch dit snapt.

Dorine.

**Geplaatst**: 28-05-03 11:44

Geplaatst: 28-05-03 11:44

[AM] Indruk maken....

Niet alleen mensen kunnen een gestressed persoon proberen te helpen.
Momenten/omgevingen ook:

Waterval in de Alpen.

Altijd zul je razen
voor hen die horen willen
intelligenten en dwazen
die bij jou verstillen
hij die eerder nooit
eerbiedig op knieën viel
jij die zijn muur omgooit
jouw water bereikt zijn ziel

Altijd zul je razen
donderen tot in de nacht
jij, die bleef verbazen
omdat je rust

en stilte bracht.

Dorine.

**Geplaatst**: 28-05-03 11:58

Geplaatst: 28-05-03 11:58

[AM] Gezicht van vriendin
23-08-01 19:

Zo hoopvol als je kijkt
terwijl je me ervan overtuigt
dat alles goed zal komen
dat uiteindelijk mijn dromen
zullen worden vervuld
mijn hart met tranen gevuld
hou ik voor jou verstopt
bitterheid opgekropt want jij
je gezicht staat zó blij
en je hebt gelijk als je zegt
dat ik over een jaartje weer
op beide benen zal staan
maar zoals vroeger
zal het nooit meer gaan
zoals ik ooit was
zal ik nooit meer zijn
nee in mijn lichaam zit niet
de grootste pijn
die zit in mijn hart

er komt weer een start
alles komt goed
en ik leef gewoon door
ik ga er zoals altijd voor en
lichamelijk verdwijnt de pijn
maar onzekerheid
zal er altijd zijn
nooit meer zekerheid
stukje
Dorine kwijt.

D.

**Geplaatst**: 28-05-03 19:35

Geplaatst: 28-05-03 19:35

http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?p=995133#995133
Dorine op Zolder
Geplaatst: 13-11-02 21:31

Tja en op zolder kom je vreemde dingen tegen.
Denk je alleen maar de was op te gaan hangen, sta je ineens met een oud dagboek in je hand.

Zwijgend staren terwijl de tranen lopen...
Herinner me ineens de tijd dat ik zó passief was. Zó verbitterd.
De net gedroogde trui van Peter veegt mijn wangen droog.
Lees en huivert:

Even uitleg: ik had moeite een toekomst voor mijzelf te bouwen, en wilde vluchten van de werkelijkheid, vluchten van de pijn.
Vluchten naar die periodes dat ik wel mijzelf kon zijn:
in een vakantieland met zonneschijn.
Ik schreef dit aan mijn 'ander ik' die dus weg wilde van de realiteit.

Bouw een klein huisje
ergens op 't platteland
in Frankrijk
leef daar, zonder
moeilijkheden en verdriet
vergeten lukt je hier
toch niet

mijn wanhoop
mijn tranen bij jouw
vertrek
neem dáárvan
geen notie
ga naar Frankrijk
en leef rustig
zonder
emotie

mijn verlangen naar jou
naar mijn andere helft
och
maak je daarom niet dik
als jij weggaat
ben je tenslotte net zo laf
als ik.

D.

Dan mag ik nu kanker hebben, maar ik dank God op mijn blote knieën voor het leven dat ik nu leid.
Niet meer zoveel twijfels, zoveel onzekerheid.
Veel minder zelfverwijt.
Ikzélf
die voor mijn geluk strijd.

Vraagje: kun je ook serieus slowchatten over veranderingen in je persoonlijkheid?
Gaat uw gang...

**Geplaatst**: 28-05-03 19:40

Geplaatst: 28-05-03 19:40

Wat ik niet weet, wat ik wel weet? Dorine schrijft
http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?p=972797#972797

Geplaatst: 04-11-02 23:53

Af en toe twijfels of ik volgend jaar weer met chemo zit.
Of straks nog steeds.
En zo ja, wat dan?
Maar dan zie ik haar. Een paard, lieve warme adem in mijn handen en een teddieberen-hals zo lekker zacht..
Ik was vandaag op stal en toen was er dit gevoel:

Ik weet niet of ik
tijd heb om
samen met jou te gaan
naast je te blijven staan

Ik weet niet of ik
energie heb om
samen met jou te vechten
wordt de situatie slechter?

Ik weet niet of ik
het geluk heb om
de situatie aan te kunnen
een nieuw leven te mogen runnen

Ik weet niet of ik
de kracht heb om
dromen te realiseren
samen met jou te leren

Maar ik weet wél dat ik
de liefde heb om
een vulkaan te doen exploderen
dankzij jou zal ik mij weren

het is de vraag of het iets wordt
of ik lang zal leven of kort
maar met jou verdwijnt de pijn
gelukkig
dat zal ik zijn.

D.

Mijn ode aan mijn paard.
Vrijdag hoor ik of de foto's aantonen dat de chemokuur aangeslagen is en wie weet: alles weg is. Zo ja: hoef ik nog maar 1 kuur.
Duimen jullie voor me?

**Geplaatst**: 28-05-03 22:25

Geplaatst: 28-05-03 22:25

[JH] Gedicht:Ik Wil Wel Praten...

Geplaatst: 15-05-03 22:04

Tijdens mijn puberteit schreef ik dit, ik was denk ik 14:

Ik en ik
ik ben twee mensen
dol op elkaar
ach, wist ik maar
wat ik van mij
zou willen wensen
wat heeft dit leven
mij gebracht
vertel me, wat ik
van mij verwacht...

D.

Nog eentje?

Deze schreef ik een paar jaar geleden over iemand die twijfels had:

Vertel mij dan
hoe ik mijzelf kan helpen
angsten die mij overstelpen en
als vloedgolven beuken
tegen de rots
ooit was er nog
die trots
die overtuiging dat het
goed zou gaan
dat ik ooit
aan de top zou staan...

golven die angstaanjagend
breken op de stenen
waarom wankel ik
op mijn benen

Welterusten,
Dorine.

**Geplaatst**: 28-05-03 22:30

Geplaatst: 28-05-03 22:30

06-02-03 13:10

[AM] Ben jij bang om dood te gaan?

Ik heb dus kanker in die mate dat ik er aan kan sterven wanneer ik geen behandeling (chemo!) zou volgen.
Dus:
thuis blijven is dood gaan.

Ik ben niet bang voor de dood zelf, ik ben echter wel een tijd bang geweest dat ik te vroeg dood zou gaan.
Ik was dan ook heel kwaad toen ik in juni te horen kreeg dat de uitzaaiingen, die net 3 maanden uit mijn lichaam waren verdwenen, toch weer terug waren.
Je wil niet weten wat ik tegen God heb gezegd...

Bang om te vroeg dood te gaan:
Dit komt omdat ik 'pas' sinds een jaar en een maand een paard heb, en die periode was ik vooral bezig met chemo en kon ik, wat sport betreft, weinig met haar doen.

Ik wil nog zóveel met mijn paard doen, ik wil nog officieel met haar starten, we hoeven niet eens L te worden als we maar 'wedstrijden rijden'. Dat is altijd mijn droom geweest: een eigen paard en daarmee officieel starten.

Daarnaast heb ik een man die zoveel van mij houdt, jarenlang al mij bij staat in het gevecht tegen kanker, jarenlang al wacht tot we weer samen gezond en energiek in het leven staan...
Of dit ooit nog komt?
Geen idee.

Maar ik heb nu wel geleerd dat ik niet ga wachten tot ik beter ben.
Alles wat ik NU, tijdens de chemokuren, al kan doen, dingen die ik altijd gewild heb enzo, die dingen die probeer ik nu al te doen.

Mocht ik dan nog zo gelukkig zijn dat er een periode komt ZONDER chemokuren, met meer energie, dan kan ik altijd nog 'de wat meer intensievere wensen' proberen te vervullen.

En niet alleen de wensen van mij. Ook die van mijn Peter voor zover mogelijk, en van ons samen.

Nee ik ben nu niet meer zo kwaad als in het begin, en niet meer zo bang om te vroeg te sterven.
Ik heb weer vertrouwen in de nieuwe chemo waar ik aan begonnen ben, en ben weer erg positief.

Maar denken dat ik beter word, en tot die tijd maar even 'pauze houden'?
Nee.
Ik weet niet of ik beter word, en ik weet al wel dat als ik een tijd zonder chemokuren kan, dat ik over een jaar of over tien/twintig jaar toch weer opnieuw aan de chemokuren moet.
Dat staat nu al vast.

Dus mét of zónder chemo: ik ga door.
Ik probeer alles eruit te halen.
Zoals ik ooit in een gedicht aan mijn ziekte schreef, het laatste fragment:

"Wachten tot jij weg bent
en dan pas weer beginnen
nee jij zult niet opnieuw
zoveel tijd gaan winnen
ik wil nog erg veel doen
naar zoveel dingen streven
natuurlijk, je hebt mijn lijf
maar nóóit
mijn leven."

D.
Dus ik geniet

**Geplaatst**: 29-05-03 10:23

Geplaatst: 29-05-03 10:23

[PP] Paarden worden ook ouder?

Geplaatst: 10-11-02 21:18

Ineens voelde ik het.
Een persoon die een paard had, en zich voorstelde hoe het zou zijn als dat paard wat ouder zou worden...

Jij draagt mij op handen
en letterlijk op je rug
door bossen, over stranden
en daarna ook weer terug
jij tilt mij over bergen
sleept mij door dalen heen
ook al werd 't leven erger
geen moment dat jij verdween

de tijden worden kouder
wolken drijven hierop aan
ook jij wordt langzaam ouder
hoe lang kun jij nog gaan?

daarom laat mij ook eens dragen
jouw problemen, zwaar als steen
je mag mij alles vragen
wij samen
zijn nooit alleen..

D.

[KH] Nieuwe versie: wie ZIJN dit? 2 bokkers met gedicht
Geplaatst: 19-10-02 18:55

Jaaaaa een nieuwe!
Dit keer zijn het TWEE bokkers.
Een raadsel dus: wie ZIJN dit
Zij hebben een relatie.

Let wel: het kan elk soort relatie zijn.
Dus: buurman-buurvrouw, moeder-zoon, werkrelatie, vriendschap, in ieder geval wil 'relatie' zeggen dat zij elkaar vaker zien dan alleen op een boktmeeting of zo.
Komt-ie!

De 2 bokkers:

Haar bescheidenheid is wat hij waardeert
maar dat is zeer zeker ook omgekeert
schijnwerper-types zijn dit zeker niet
wel het type dat van échte aandacht geniet

hoewel ze niet houden van interviews
komen ze toch telkens in het nieuws
Bokt gonst regelmatig van de geruchten
positieve, ja echt zelden beruchte

ook al klinkt het misschien wat raar
ze houden al heel lang van elkaar
op een manier die niet elke bokker kent
deze twee zijn al tijden aan elkaar gewend

ook lijken ze echter aan elkaar gewaagd
hun topics zijn zeker niet afgezaagd
schijnbaar maakten ze nogal wat mee
in hun werk, maar vooral ook privé

daardoor groeiden ze innerlijk met de jaren
en de momenten dat zij bij elkander waren
met een traan of met een lach
het was altijd liefde
dat je zag...

D.

Succes met raden!
Je mag 1 vraag stellen en die beantwoord ik met ja of nee.

[KH] Wil je gepakt worden?
Geplaatst: 05-10-02 21:20

Wie wil er gepakt worden?
Ze zeggen dat mijn gedichten heel pakkend zijn.
Nou, hier nog maar eentje voor de liefhebbers...
Het gaat over de plek waar je je thuis voelt...

Het ijzer is NU heet
het moment om 't te smeden
draai niet om en vergeet
't onrecht uit het verleden
als je je aan iets hecht
doet afscheid nemen pijn
maar ga verder, als je vécht
hoeft verdriet er niet te zijn

deze plek heb je gevonden
en blijft bij je, voor altijd
hiermee ben je verbonden
je komt terug na lange tijd
telkens zul je terugkeren
het werkt als een soort wiel

en pas later zul je leren
deze plaats
zit in je ziel.

D.

En nog eentje, over Dorine's zieltje.
Dorine is niet altijd zo positief weet je.
Dorine is soms ook verbitterd, hoewel ze dit goed weet te verbergen voor de Bokkers haha.

Dit gedicht schreef ik ooit nog voordat ik uitzaaiingen kreeg.
Ik had het gevoel dat ik nog niet 'klaar' was. Dat er nog wat ergs zou gebeuren, maar ik wist niet wat.
Peter was altijd zo vol vertrouwen in de toekomst, zo blij als een kind kon hij zijn met onze plannen.

Soms had ik ineens dan weer zo'n gevoel.
Dan glimlachte ik een beetje weemoedig terwijl ik naar hem keek, en vroeg hij me wat er was. Waarom er ineens een traantje over mijn wang rolde...
Hierom:

Zoals het verwelken van de rozen
verdween ooit bij mij dat zorgeloze
dat vertrouwen in het komend jaar

ooit voelde ik mijzelf verstijven
en hoewel ik gelukkig zal blijven
ook die bitterheid blijft daar

verborgen tranen die nooit drogen
zichtbaar in verharde ogen
terwijl ik naar buiten staar

de deur stond op een kleine kier
héél even was mijn innerlijk hier
mijn hart
voelbaar.

D.

Tegenwoordig voel ik het niet meer zo.
Ik heb het gevoel dat ik nu datgene achter de rug heb wat ik destijds aanvoelde. Of nog mee bezig ben.
Maar een toekomst?
Die heb ik. En jij ook!
Zie het volgende gedicht...

Het antwoord dat je zoekt
ligt niet bij een psychiater
niet bij het uitstellen naar
volgende week, of later

het antwoord dat je zoekt
ligt in jouzelf verborgen
voor de oplossing zul je toch
echt zélf moeten gaan zorgen

jij kreeg ooit de kracht
om op eigen benen te staan
nog steeds heb jij de macht
om gewoon door te gaan

élke stap vooruit
wordt gezet door jouw been
alles wat je zal bereiken
ook al wil je nergens heen

élke route die je loopt
elke kans die je niet mist
NIETS is toeval, omdat jij
over jouw eigen leven beslist.

D.

Even nog on topic.
Wat de titel betreft:
ben je gepakt?

[AM] Mijn gevoel op het moment... pff wat moeilijk
Geplaatst: 13-08-02 17:23

Over de komende jaren en de chemokuren:

Nee ik zal niet huilen
dat heb ik al gedaan
ik zal niet weer gaan schuilen
maar in de regen blijven staan

het zal weer goed gaan stromen
daar is geen ontkomen aan
ik weet nu dat mijn dromen
toch kapot zijn gegaan

nee ik zal niet buigen
en hoog houd ik mijn gezicht
het weer
het wordt steeds ruiger
maar mijn hoofd
blijft opgericht

ooit, het duurt nog jaren,
dan is het verdriet voorbij
wil jij hen zolang bewaren:
die dromen
van mij?

Lyvz, Dorine.

[AM] Weer een iets om over te peinzen... Lachen

Geplaatst: 14-06-02 13:58

Over geen kinderen hebben, maar wel een paard.
Dit gedicht is aan mijn zus gericht, die een baby heeft.

Lief zusje van mij,

Zoals je daar nu staat
de baby op je arm
zacht tegen haar praat
ik word van binnen warm

zoals je naar me kijkt
wat schuw, een beetje bang
een kind die jouw leven verrijkt
wat loopt er over mijn wang?

oke als zij er is
dan komt er soms een traan
geen baby is een gemis
daar ontkom ik niet aan

maar ik heb nu iets anders
wat mijn leven vult
een paard heeft mij veranderd
en in liefde gehuld

gemakkelijk is het niet
om alles te accepteren
zonder kinderen, dat verdriet
maar het paard helpt mij leren
om naar mijzelf te kijken
in de spiegel van mijn ziel
zij, die niet wilde wijken
mij bleef oprapen, wanneer ik viel

zij wilde niet aanvaarden
dat ik stopte met een levensles
zij is van zeer grote waarde
in mijn verwerkingsproces

dus schrik niet van mijn ogen
die bitterheid weergeven
mijn paard zal ze weer drogen
zij laat mij
leven.

D.