Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-05-03 19:05

Geplaatst: 01-05-03 19:05

Sterkte Meis! Laat je het weten hoe het bij de dokter gegaan is?? Hoop niet dat je al lang in verwachting bent, dat maakt abortus niet gemakkelijker.

Sterkte! Je hebt wel geluk met zo´n vriend!! Lachen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-05-03 19:27

Geplaatst door de TopicStarter : 01-05-03 19:27

Ik heb besloten om het er helemaal niet met mijn ouders over te hebben, wat niet weet wat niet deert...
Helaas is dat het enige punt waarop mijn vriend en ik van mening verschillen, hij wil per sé dat ik het vertel.

**Geplaatst**: 01-05-03 19:33

Geplaatst: 01-05-03 19:33

Wat ik dus weet van een abortus dat het wel een aanslag is op je lichaam, dit is natuurlijk per persoon verschillend. Dus het kan zijn dat je er wel last van hebt en je ouders dan wel gaan vragen, maar dan kan je het ook nog over een andere boeg gooien natuurlijk..

Heel veel sterkte ermee..

**Geplaatst**: 01-05-03 19:40

Geplaatst: 01-05-03 19:40

Wat niet weet wat niet deerd zeg je meiske,maar besef je wel wat het bij je ouders terweeg brengt al ze er ter zijner tijd toch achter komen?Natuurlijk ken ik de relatie tussen jou en je ouders niet,maar het lijkt mij verschrikkelijk als mijn dochter een abortus heeft laten plegen,en ik er later achter zou komen,en haar dus niet heb kunnen steunen of als moeder advies heb kunnen geven! Wie weet reageren je ouders wel heel anders dan jij verwacht.

**Geplaatst**: 01-05-03 19:44

Geplaatst: 01-05-03 19:44

En stel dat er wat misgaat tijdens de abortus? Hoe denk je dat uit te leggen? IK denk dat je probleem dan nog veel groter is dan nu.
Heel veel strekte in ieder geval

**Geplaatst**: 01-05-03 20:03

Geplaatst: 01-05-03 20:03

Oei, ik zou het toch tegen je ouders zeggen, want ze zullen er toch achter komen waarschijnlijk... Nou, in ieder geval heeel veel sterkte & succes ermee!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-05-03 20:21

Geplaatst door de TopicStarter : 01-05-03 20:21

Mijn moeder heeft zelf ook een aantal jaren een abortus ondergaan, waar ze een gigantische depressie aan over heeft gehouden. Ze is nu ook fel tegen abortus, en ik denk dat ik haar er alleen maar pijn mee doe als ik het haar vertel. Ook zou ik mezelf dan eindeloze praatsessies en ruzies op de hals halen, waar ik geen trek in heb, ik heb mezelf tot nu toe altijd kunnen redden, en ik ben geen prater.
Misschien zwak, maar ik kies nu voor de makkelijkste weg...

**Geplaatst**: 01-05-03 20:26

Geplaatst: 01-05-03 20:26

Erg rot voor je Meiske. Maar denk nu niet dat Abortus de manier is.

**Geplaatst**: 01-05-03 20:27

Geplaatst: 01-05-03 20:27

Hoi
Wat een moeilijke situatie voor je zeg !
Als ik jou was zou ik het er toch over hebben met je ouders ze kunnen je mischien toch helpen, je weet immers maar nooit hoe ze zullen reageren.
Ik vind dus ook dat je je vriend zijn mening moet respecteren het is ook zijn kind.
Je moeder kan wel tegen abortus zijn maar als dat voor jou de enige oplossing is zal ze dat moeten respecteren !
Ik wil je heel veel sterkte wensen, en welke beslissing jij ook neemt het is JOUW beslissing dus zorg dat je er voor 100% achter staat.
Sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-05-03 20:29

Geplaatst door de TopicStarter : 01-05-03 20:29

UlbeH schreef:
Erg rot voor je Meiske. Maar denk nu niet dat Abortus de manier is.

Voor mij dus wel, dat ik het houd is uitgesloten... Zoals ik al zei ik ben niet in staat een kind op te voeden, door persoonlijke omstandigheden. En daarbij, ook al zouden die omstandigheden er niet zijn, ik wil geen kinderen, nu niet en waarschijnlijk nooit.

**Geplaatst**: 01-05-03 20:30

Geplaatst: 01-05-03 20:30

meiske schreef:
Ik weet dat ik oud genoeg ben om het zelf op te lossen, maar ik ben bang dat als ik het voor hen verzwijg ze er alsnog achter komen. En dan heb ik dus de poppen aan het dansen. Aangezien ik ook nog bij hen in huis woon, is het moeilijk om alles 'stiekem'te doen.

Het lijkt me een verstandige keuze. Je moet pas aan kinderen beginnen wanneer je er emotioneel/financieel/enz. klaar voor bent. Je ouders komen er niet echter. Vertel het alleen tegen je vriend en je huisarts, dan komen ze er niet achter. Je huisarts heeft zwijgplicht.
Ik ken een aantal mensen die (meermalen) abortus hebben laten doen. Zij vonden de impact laag. Ook is de procedure niet zo heel ingrijpend en duurt ook niet lang. De grootste ingreep, dat is de emotionele kant voor jou en je vriend. Maar denk maar zo: hoe vroeger hoe beter. (Ik geloof dat het zenuwstelsel na 6 weken al redelijk aanwezig is en ook pijn kan registreren). Maar heb je zulke vragen, schrijf ze op en bespreek ze allemaal met je huisarts.

Wat betreft het bespreken met je ouders: Die keuze moet jezelf maken. Volgens mij doen de meeste mensen dat niet. Iig niet degene die ik ken. Verder zou ik het ook niet doen.

Laatst bijgewerkt door Prima op 01-05-03 20:33, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-05-03 20:30

Geplaatst: 01-05-03 20:30

Ik meng me er verder niet in. Sorry

**Geplaatst**: 01-05-03 20:35

Geplaatst: 01-05-03 20:35

Hoi,

Heb je geen vriendin, of tante.....of iemand die je volkomen vertrouwd? Waar je je verhaal kwijt kan, die realistisch kan meedenken. Ik begrijp volkomen dat je je ouders niet wil confronteren met dit. Sommige mensen hebben een minder goede relatie met hun ouders, en dit is niet makkelijk.

Laat het bezinken, praat erover met je huisarts, of ga naar de Rutgerstichting ( zo heet dat toch/) Die kunnen veel voor je doen, en er met je over praten. Geven ook goede steun.

Citaat:
Wat ik dus weet van een abortus dat het wel een aanslag is op je lichaam, dit is natuurlijk per persoon verschillend.

Een kind ter wereld brengen die ongewenst is, en waar je niet voor kan zorgen is een veel grotere aanslag!

**Geplaatst**: 01-05-03 20:42

Geplaatst: 01-05-03 20:42

Ik ken een aantal vrouwen die abortus hebben ondergaan en het heeft wel degelijk een impact op ze gehad. Een paar dagen last hebben ze er ook wel van gehad, vergelijkbaar met een curettage heb ik begrepen.

Als ik in die situatie gezeten zou hebben zou ik het mijn moeder wel verteld hebben en mijn vader niet.
Misschien naderhand aan mijn vader...

**Geplaatst**: 01-05-03 20:46

Geplaatst: 01-05-03 20:46

ik weet hoe je je voelt op dit moment zit zelf ook in zo situatie, ben waarschijnlijk ook zwanger, ik ga zelf dit weekend samen met me vriend de test doen. Als het zo is is het welkom maar moet er voor ons beide heel veel veranderen in ons leven.

Deze tijd is voor mij ook moeilijk, vooral omdat het op het moment niet geheel goed gaat tussen mij en me vriend.

Als je wilt praten je mag me altijd pb-en.

sterkte met wat je ook gaat doen.

Paulien

**Geplaatst**: 01-05-03 21:41

Geplaatst: 01-05-03 21:41

Paulien schreef:
Deze tijd is voor mij ook moeilijk, vooral omdat het op het moment niet geheel goed gaat tussen mij en me vriend.

Als een relatie niet goed is, maakt een kind deze niet beter. Misschien tijdelij kwe leven maar de strubbelingen komen terug als ze niet uitgesproken zijn.

Beiden succes met welke beslissing je ook neemt.

**Geplaatst**: 01-05-03 21:42

Geplaatst: 01-05-03 21:42

Hier moet je idd niet in je eentje mee blijven rondlopen!
Ik heb een paar telefoonnummers voor je opgezocht van stichtingen die er zijn voor meisjes en vrouwen die te maken hebben met ongewenste zwangerschap.

FIOM 073 612 88 21 voor hulp bij ongewenste zwangerschap en seksueel geweld.
en
Bureau Jeugdzorg: Jeugdzorg biedt hulp bij allerlei problemn.
Bel 020 699 33 99 voor het contactnummer in jouw regio.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Ik wens jou en je vriend heel veel sterkte in de komende tijd.

**Geplaatst**: 01-05-03 21:47

Geplaatst: 01-05-03 21:47

Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd!

**Geplaatst**: 01-05-03 21:49

Geplaatst: 01-05-03 21:49

Weet je dat je ouders wel eens totaal anders zouden kunnen reageren dan je denkt? abortus is mentaal een fikse ingreep, het zou niet mijn favoriete keuze zijn. Maar je bent 22 en ik denk oud en wijs genoeg om te bepalen wat het beste voor je is. Als je werkelijk nooit kinderen wilt, is het misschien verstandig je te laten steriliseren om dit soort ellende in het vervolg te voorkomen. Ik wens je sterkte, wat je ook beslist. het zal niet meevallen; kiezen tussen 2 kwaden: het kind houden of abortus. Wat zal het beste voor je uitpakken.... en dat kun je van te voren niet weten, en welke beslissing je ook neemt: het is onherroepelijk. Probeer achteraf dus niet te veel terug te kijken. Wat je ook doet, ga ervoor.

**Geplaatst**: 01-05-03 22:05

Geplaatst: 01-05-03 22:05

Succes meid, en laat je goed voorlichten door de huisarts. Inderdaad denk ik dat abortus een hele ingreep is die je niet moet onder schatten, maar als je echt geen kind wil is een zwangerschap + bevalling + tig jaar een kind te verzorgen waarschijnlijk een grotere impact. Maar die afweging kan uiteindelijk maar 1 iemand maken, en dat ben je zelf. Wel met hulp van anderen en voorop je vriend, maar het blijft toch jouw lijf en leven.

Nogmaals heel erg veel sterkte!

**Geplaatst**: 01-05-03 22:06

Geplaatst: 01-05-03 22:06

Oja ik ben het wel eens met Desiree, vaak reageren ouders toch anders als je echt een probleem hebt, maar ook dat kan jij natuurlijk het beste inschatten...

**Geplaatst**: 01-05-03 22:43

Geplaatst: 01-05-03 22:43

Ik zou er inderdaad ook nog eens goed over nadenken of je je ouders inlicht of niet. Kan me voorstellen dat je dat gezien de omstandigheden liever niet doet, maar ze kunnen inderdaad heel anders reageren en misschien is het wel een hele grote opluchting...
In je begin stukej schrijf je volgens mij ook dat je heel voorzichtig bent geweest (omdat je met de pil gestopt bent) Het is je dus echt overkomen... wat je ouders ook vinden het blijft jouw beslissing. Misschien is het wat al eerder gezegd werd anders goed om het ze gewoon te vertellen en te zeggen ik hoop dat jullie me willen steunen en anders wil ik het er niet over hebben, het is mijn keuze. Dan weten je ouders het.
Uiteindelijk moet je er zelf over beslissen, maar het lijkt mij wel heel moeilijk om 1 huis te wonen met je ouders als ze van niks weten...
Nogmaals heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 01-05-03 22:51

Geplaatst: 01-05-03 22:51

Heel veel sterkte ermee!

Ik ga zelf morgen een test halen, had allang ongesteld moeten worden, maar het wil niet echt

Misschien door medicijnen of stress, we zijn iig heel voorzichtig als ik de pil vergeet, gewoon geheelonthouding tot ik weer safe ben Knipoog

Het zou bij ons ook niet de beste tijd zijn, iig we zijn bezig een toekomst op te bouwen en ik ben zelf nog overspannen, maar ik weet niet of ik wel een abortus zou kunnen.

(hmmm ik grapte bij mij al over de overgang aangezien ik ook al opvliegers kreeg van de medicijnen Knipoog

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-05-03 23:26

Geplaatst door de TopicStarter : 01-05-03 23:26

Natuurlijk is het mentaal een fikse ingreep, daar ben ik me volledig van bewust, maar ik moet inderdaad kiezen tussen 2 kwaden. En ik denk dat de impact van een kind houden veel groter zal zijn.
Ik kan het me niet eens voorstellen, ik met een kind. Maar toch vind ik het een zware beslissing, hoewel het gelijk mijn eerste gedachte was.

Maar ik wil een kind het niet aandoen een moeder te hebben die eigenlijk zou wensen dat het nooit geboren zou zijn. Dit kan natuurlijk altijd veranderen als het er eenmaal is, maar ik ga de gok niet nemen.
Ik heb altijd gezegd dat ik geen kinderen wil, en daar ben ik nog steeds van overtuigd. Misschien ooit wel, maar dan als ik er mentaal, financieël, etc. klaar voor ben. en dat ben ik niet. Financieel zou al een groot probleem worden, ben momenteel werkloos, en ik moet al op een houtje bijten om alles te kunnen betalen en mijn pony te onderhouden.
Mentaal zou ook een probleem zijn, ik heb Borderline, niet echt een goede uitgangspositie voor een kind.

**Geplaatst**: 01-05-03 23:43

Geplaatst: 01-05-03 23:43

Ik vind dat je een goede keus maakt en kiest voor de welzijn van het kind en je bent eerlijk wanneer je zegt dat dat er op het moment niet is en waarschijnlijk nooit zal komen. Uiteraard respecteer ik je beslissing en IK vind dat je een goede keus maakt!