Wat een nare avond was het maandagavond! Eerst belde iemand uit het bestuur dat de springles niet doorgaat. Tot 26 maart geen les… Kwam ik ’s avonds bij Muzefee, heeft ze weer een dik been. Ik heb haar toch wel opgezadeld (been is vaak dik en door het rijden wordt het juist beter…) en ik ben heel veel stapoefeningen en wat drafoefeningen gaan doen. Na het afzadelen en benen afspuiten ging ik even naar binnen. Toen we net zaten ging de telefoon. Anneke nam op en aan haar manier van praten hoorde ik dat er iets niet helemaal in orde was. Bleek dat haar zoon het had uitgemaakt met zijn vriendin. Had die meid vier vrienden op hem afgestuurd die hem helemaal in elkaar geslagen hebben. Ze hebben hem zelfs met zijn stereotoren op zijn hoofd geslagen! En zijn hele huis is overhoop gehaald. En de politie kan er niets aan doen! Hij was helemaal overstuur en zat bloedend en kreunend van de pijn aan de telefoon.
Toen ik later in mijn auto stapte, zag ik op mijn telefoon dat ik een paar gemiste gesprekken had. Het was steeds het nummer van mijn ouders, dus ik dacht meteen dat er wat aan de hand was. Omdat ik toch in de buurt van het huis van mijn ouders was, ben ik er even langs gegaan. Mijn moeder zat alleen in de kamer. Ze vertelde dat mijn vader in het ziekenhuis lag. Hij had een acute blindedarmontsteking en lag op Intensive Care. Toen ik dinsdagochtend nog even belde, bleek dat ze hem ’s avonds geopereerd hadden en dat hij nu weer gewoon op zaal ligt.
Ik ben toch enorm geschrokken omdat hij al twee keer een hartinfarct gehad heeft ook al meerdere keren aan zijn hart geopereerd is.