Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-04 00:33

even van me af schrijven (let op oud topic!)

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-04 00:33

Ik plaats dit anoniem, misschien heel laf. Maar er zitten bekende op Bokt die dit niet hoeven te weten.

Op de middelbare school ontdekte ze pas het probleem: hoogbegaafde dislectische leerling.
De oorzaak van alle problemen.

Op de basisschool was ik altijd een snelle leerling, altijd goede punten, altijd met mijn vinger in de lucht omdat ik het antwoord wist, of weer een of andere vraag had die niemand anders in de klas begreep.
Daardoor werd ik al snel het mikpunt van de klas. Niet alleen van de klas, maar ook op het schoolplein.
Mijn zelfvertrouwen daalde en in groep 7 zat ik in een hele grote groep. Hield me stil om niet op de vallen en presteerde niet meer zo goed. Groep 8 was weer een kleine groep, haalde een hoge cito, kreeg een gymnasium advies. Was een fijne rustige leerling volgens alle leraren. Ja, ik durfde niks te vragen, bang voor al het commentaar wat ik van klasgenoten zou krijgen.

Zo kwam ik in de eerste, nieuwe school, nieuwe start. Maar onzeker, verlegen, durfde niks te vragen. Het ging totaal mis en het werd allemaal onder faalangst geschoven. Allerlei trainingen, niks hielp. Resultaten bleven slecht. Ondertussen geen echte vriendinnen. Ik sloot me af, hield me vrolijk voor, maar niemand kon grip op me krijgen.

Ik veranderde van school, en weer het zelfde. Slechte resultaten, eenzaam en weer het mikpunt van de klas. Lekker simpel, want ik hield mijn mond wel.
Het jaar er op kwam ik weer in een nieuwe klas, dit keer wat minder pestkoppen. Maar toch bleef ik dat kind wat geen echte vriendinnen had.
De schoolvertrouwenspersoon wou graag wat gesprekken met mij. dramatische gesprekken waren dat. Ze vond het slim om mij eens te gaan testen. En ja hoor, daar kwam het uit, dislectie. Maar ze wou graag door testen, want dat kon nooit alleen maar de rede zijn.
Nog meer testen en testen, en daar kwam uit: hoog begaafd.
Een antwoord op veel vragen.
Nee, daar zouden alle problemen mee worden opgelost.

Ondertussen bleef het slecht gaan. Resultaten gingen iets vooruit, omdat er begeleiding kwam, meer dislectie-leerlingen gericht.
Maar met mij ging het slecht, voelde me eenzaam, kl*te, apart, wat had ik nou aan dat hoogbegaafd. Wilde zijn zoals iedereen. Lekker dom, lekker simpel, niet bij alles moeilijk denken.

Werd ziek, en niet een beetje maar miste maanden school. Kwam af en toe een dag om vervolgens dagen met koppijn en duizelig in bed te liggen. Er werd een oorzaak gevonden, maar de boosdoener zou vooral stress zijn. Gesprekken met psychologen en psychiaters volgden.

Het jaar er op kwam ik weer in een nieuwe klas, hoopte een nieuwe start te maken en dat lukte redelijk. Beet wat meer van me af, en had "vrienden". Ik besloot van richting te veranderen en kwam voor de zoveelste keer in een nieuwe groep.
Een ding wist ik zeker: ik zou alles behalve me kwetsbaar opstellen.
Ik hield me vrolijk, vriendelijk lekker verscholen achter een masker. Zodra iemand te dichtbij kwam, kwam er wel wat "woorden"
Bang om me zelf over te geven, iets van me zelf te vertellen, mijn kwetsbare kant te laten zien.

Ondertussen al weer een paar jaar verder. Heel wat "vrienden" versleten, heel simpel, omdat het contact oppervlakkig moet blijven.
Ik durf niemand over mijn verleden te vertellen, over mijn problemen. Leef achter een vrolijk masker, sta voor vele bekend als een spontane meid, maar als ze eens beter wisten.
Altijd de vraag waarom ik nog vrijgezel ben, en geen een serieuze relatie achter de rug heb. Heel simpel omdat ik me niet durf te binden. Geen vertrouwen meer in "vreemde" personen. Na een week maak ik het wel uit, bang om me te binden. Maarja, dat zeg ik niet. Altijd maar het excuse dat ik Mr Right nog niet gevonden heb.
Ondertussen worden er allemaal dates geregeld waar ik niet op zit te wachten, en weet niemand van mijn problemen.
Ooit nog een keer een gesprek aangegaan met een psycholoog en dat was een drama. Heb geen zin af kunnen maken, alleen maar janken. En daarna een week lang niet de straat op geweest, helemaal over de zeik. Zo iets zie ik dus niet voor herhaling.

Waarom ik dit typ, geen idee. Het lucht heerlijk op. bedankt voor het lezen.
Misschien dat iemand een wonder weet.

Laatst bijgewerkt door Sjoert op 28-03-06 11:38, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: even de titel aangepast

**Geplaatst**: 06-01-04 00:36

Geplaatst: 06-01-04 00:36

een wonder? neej... die bestaan jammer genoeg niet....

Super dat je het in ieder geval neerschrijft, dan doe je er in ieder geval wat aan. Ik heb totaal geen ervaring met problemen zoals die van jou, dus aan welbedoeld commentaar van mij heb je vrij weinig..

Ik hoop dat er mensen zijn die wel een klein wondertje voor je weten...

**Geplaatst**: 06-01-04 00:50

Geplaatst: 06-01-04 00:50

dat masker dat ken ik...
heb zelf alleen geen dyslexie en ben niet hoogbegaafd...
maar een masker, ja dat heb ik ook...
niet voor mijn echte vrienden (die heb ik namelijk wel), maar ook daarvan zijn er maar 2/3 van (+ mijn vriend met wie ik bijna een half jaar heb...) die sommige dingen van mij weten...

ik hoop dat je net als ik ook een keer echte vrienden krijgt, net als ik
ook hoop ik dat je een hele lieve vriend krijgt, die je enorm begrijpt, net als wat ik heb...

heel veel succes meis Ach gut

mocht je nog meer dingen kwijt willen... mij kun je rustig pb-en onder je echt naam (als je wilt) toevoegen op msn is ook ok Lachen

**Geplaatst**: 06-01-04 00:50

Geplaatst: 06-01-04 00:50

Hmm hoogbegaafdheid is idd meer een last dan een lust, heb ik vaak gezien/lezen... Maar je hoeft je er echt niet voor te schamen als je anders denkt dan anderen, is toch meer iets om trots op te zijn? (Ik haat massa)
Ik zou toch eens, als je weer een vriend hebt Knipoog

, en het is een betrouwbare lieve, bij hem blijven en dan komt het er toch wel een keer uit en dan zal je zien dat hij je steun geeft.
Verder weet ik niet zoveel om je te helpen... maar jij zelf bent de enige die dat masker af kan doen, zie het als voordeel om niet afhankelijk van anderen te zijn wat dat betreft, als je echt van dit dubbelleven af wil kan je het OK dan!

**Geplaatst**: 06-01-04 01:34

Geplaatst: 06-01-04 01:34

Niemand wil gekwetst worden, maar wanneer je je altijd verschuilt, ben jij degene die er onderdoor gaat. Hoe moeilijk het ook is, probeer zo zachtjes aan toch je zelf te zijn. Laat iedereen maar weten met wie ze echt te maken hebben. Niemand is perfect, jij niet, maar ook degenen niet om je heen. Leuk en aardig ben je als je je zo voelt en anders niet. Niet dat ik het zo goed weet, verre van dat Knipoog

, maar ik hoop dat je beseft dat jij de enige bent die er wat van kunt maken. En leven doe je maar 1x.

**Geplaatst**: 06-01-04 01:39

Geplaatst: 06-01-04 01:39

Anno, ga eens praten met iemand die verstand heeft van hoogbegaafheid. Ten eerste praat dat makkelijker en ten tweede kun je dan -middels dat praten- er voor jezelf achter komen wat er nou gewoon in jouw persoon zit en waar die hoogbegaafdheid moeilijkheden veroorzaakt. Het is wel vaak zo dat bepaalde karaktereigenschappen door hoogbegaafheid erger worden, zoals bijvoorbeeld dat tactische defensieve wat je omschrijft. Perfectionisme tot in de eindigheid is ook een voorbeeld.

**Geplaatst**: 06-01-04 10:00

Geplaatst: 06-01-04 10:00

Het is heel moeilijk om dat masker af te zetten en dat hoeft ook niet altijd, maar misschien helpt het om dat af en toe eens te doen. Ik neem aan dat je over enige mensenkennis beschikt? Probeer dan met die mensenkennis de mensen te doorgronden wat hun bedoelingen zijn. Het kan heel lang duren voordat je iemand gevonden hebt die je durft te vertrouwen, maar heb je zo iemand gevonden laat dan een stukje van je masker weg en vertel een beetje wat je dwars zit. Als die vertrouweling een beetje verstand heeft dan ziet hij/zij wat er mis is en kan je er misschien mee helpen. Hij/zij zal er dan misschien wel op doorgaan en dat kan vervelend zijn, maar bedenk dat die persoon je graag wil helpen omdat hij/zij door heeft wat er met je aan de hand is. Al vertel je een klein beetje, het helpt… baby-steps Knipoog

**Geplaatst**: 06-01-04 10:50

Geplaatst: 06-01-04 10:50

Ik weet ongeveer waar je doorheen gaat, alleen is het bij mij veel minder erg. Op de basisschool was ik ook altijd het pispaaltje, of dat kwam doordat ik hoog(hoger)begaafd ben, of omdat ik een heel suf 'vriendinnetje' had, weet ik niet.
Toen ik naar de middelbare school ging, veranderde alles ineens. Zat ik met kinderen die het zelfde probleem hadden gehad, en zich absoluut geen houding wisten te vormen in de brugklas. En ik maakte iets mee, waar ik echt aan moest wennen: ze deden allemaal aardig tegen me!

Later ben nog met mijn zus en neef op vakantie geweest, en daar was ik zoooo populair (ja ach, ik en mn zus waren de eerste meiden daar Knipoog

) dat ik ietwat objectiever naar mezelf, en anderen ben gaan kijken. Wat bleek? Ik ben niet zo lelijk als me was wijsgemaakt, en anderen waren nog n soort van jaloers op me, en deden daarom soms onaardig.

In de jaren daarna vriendinnen gehad - echte vriendinnen. Ik heb nu een kring van ongeveer zeven meiden, waar ik alles aan kwijt kan. Vier daarvan weten van mn basisschool, twee, omdat ze me een keer plaagden (voor de gein) zoals ik eerder gepest werd. Toen kwam het allemaal naar me terug en ben ik helemaal ingestort. De derde weet het ongeveer, de vierde weet alles.

Wat hierboven gezegd werd over een lieve betrouwbare vriend... not gonna happen. Natuurlijk zullen er mannen zijn die zo lief zijn. Maar voor een relatie is een zooi lef nodig - ik heb het ook nog niet op kunnen brengen (mijn record is 6 weken Knipoog

) Het is beter (en makkelijker) een aardige jongen te vinden (in mijn geval mijn neef) waarmee je geen relatie begint, maar een vriendschap.

Wat ik dan nog aan je wil vragen, is wat er voor oorzaak is gevonden voor je hoofdpijn en duizeligheid. Want dat heb ik ook - ben de afgelopen maanden wel regelmatig naar school geweest, maar heb veel gemist, en mis nog steeds een hoop lessen.

**Geplaatst**: 06-01-04 17:28

Geplaatst: 06-01-04 17:28

Hmmm...ik ken het!
Niet de dyslexie (heb wel iets soortgelijks) en de hoogbegaafdheid maar wel die bindingsangst en stress.
Verschrikkelijk!
Ik wou dat er een wonder bestond, maar helaas ik heb er nog nooit een gezien

Echt ik kan soms zo instorten, al die dingen uit m'n verleden en veel dingen van m'n heden kunnen me echt kapot maken.
Ik heb altijd wel vrienden gehad, daar ligt het niet aan.
Mensen kunnen mij met pesten ook echt niet te pakken krijgen, ik heb wel andere dingen aan m'n hoofd!
Maar er zijn vooral thuis dingen geweest (die zijn er nog steeds, zullen er ook wel altijd blijven) die me hebben gemaakt tot wat ik ben.
Ik weet wat je voelt, ik weet hoe erg het is......
Nu heb ik een hele goed vriendin die daar alles over weet, dat helpt wel, als ik ergens mee zit kan ik het bij haar kwijt.
Ik denk dat dat jou ook heelerg kan helpen, als je wilt kan dat ook anoniem. (bijv. hier)
Mocht je me willen pb-en mag dat natuurlijk altijd!

**Geplaatst**: 27-03-06 20:55

Re: even van me af schrijven

Geplaatst: 27-03-06 20:55

Tja, ik zit nu even te twijfelen; Wonderen bestaan niet of Wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Ik heb hier niet zoveel verstand van maar wil je heel veel sterkte en succes wensen.

**Geplaatst**: 27-03-06 21:12

Re: even van me af schrijven

Geplaatst: 27-03-06 21:12

Misschien heb je hier iets aan?

http://www.iequ.be/?ervaringen

**Geplaatst**: 28-03-06 01:04

Re:

Geplaatst: 28-03-06 01:04

Het verhaal van het masker ken ik ook wel. Ik ben niet hoogbegaafd maar wel slimmer als ik mezelf voordoe. Had ook een zeer hoge cito maar omdat ik op het vwo gepest werd (rood haar, klein, dun, geen borsten) ben ik naar de mavo gemoeten. Heb me gestort op de paarden. Verder heb ik buiten school ook nog genoeg meegemaakt die je ook maken tot de persoon die je nu bent. Ik kan mezelf niet eens zijn, weet niet eens hoe ik echt ben. Wel weet ik dat ik altijd depressief ben, soms met vrolijke buien ertussen maar gelukkig ben ik nog nooit geweest. Ik heb geen bindingsangst maar verlatingsangst. Ik klam me ook helemaal vast aan mijn relaties. Daar draait alles om, dat is mijn houvast. Nu is het uit sinds kort, niet zomaar uit, maar hij (34jr) heeft me verlaten voor een duitse sloerie van 20jr (lijkt wel 16jr). Hij zet alles op zijn kop om maar bij haar te zijn en elke dag doet hij me meer pijn. We hebben vorig jaar aug een huis gekocht, doordat hij heel de tijd bij haar wil zijn gaat hij liegen, maakt valse beloftes, wordt kwaad als er maar iets gezegd wordt, belazert mijn moeder (zijn werkgever), zijn moeder en vader en zij weet niet hoe hij is.
Mijn moeder kan hem niet op straat zetten omdat hij dan geen inkomen heeft (zo wie zo is niet werken ook geen geld voor zijn job), en zonder inkomen kan hij het huis niet mee betalen, hij heeft nog schulden van zijn vorige zaak die hij niet kan betalen en zo trekt hij mij mee de afgrond in...
Ik kan niets doen omdat we het huis niet kunnen verkopen ivm geen overwaarde en bouwdepot, we krijgen dus allebei een vette schuld als het huis verkocht zou worden.
Ik slaap al 2 weken niet meer als 3u per nacht, ik ben al 5 kg afgevallen (weet nu nog maar 49kg, en ben 1m68 en 29jr)...
Kan me niet concentreren op het werk, jank alleen al als ze iets aan me vragen...
De pest is dat hij ook depressief, overspannen of zoiets is door de nasleep die hij nog van zijn vorige zaak heeft. Hij is daardoor zo veranderd, niets interesseert hem nog, hij is laks en egoistisch, en wordt om het minste geringste al piswoest. Het enige wat nu nog voor hem telt is die sloerie...

Ik ben het zo moe om mijn hele leven te moeten opboksen tegen iets wat ik niet kan winnen...

Sorry voor het lange verhaal maar geloof dat ik mijn verhaal ook even kwijt moest...

**Geplaatst**: 28-03-06 01:42

Re:

Geplaatst: 28-03-06 01:42

mmm, wondertjes...

sja ik ben nu bijna 26 en heb aan paar maanden drie "diagnoses" gekregen
ADHD , bordeline en ik ben hoogbegaafd
fijn dat ik het nu "al"weet

heb in die 26 jaar ontelbare vrienden, banen en opleidingen versleten , onwijs veel keren vast gelopen
tot ik echt vast liep een half jaar geleden
en ik zit nu dus deeltijd in therapie , zw van mijn werk
ben nu op de goede weg
therapie, psychologen , sja idd, moeilijk, haalt veel overhoop
maar bij mij uiteindelijk wel de oplossing om me weer op de goede weg te krijgen