Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 18-03-03 14:30

Het is over voor Cassie.....

Geplaatst door de TopicStarter: 18-03-03 14:30

Ik ben er echt helemaal kapot van, mijn oudste kat Casanova, kortweg Cassie heeft al een tijd een bult op zijn schoudergewricht. Toen we nog in Uithoorn woonden hebben we daar al naar laten kijken en onze toenmalige DA dacht dat het artrose of artritis o.i.d. was en aangezien Cassie er geen last van had vond ze het beter er niets aan te doen (hij is al bijna 13 en dat is best oud voor een pers)
Nu zijn we verhuisd en mijn Cassie stekeblind als hij is heeft zich ontzettend goed aangepast in ons nieuwe huis en had het erg naar zijn zin.... Een tijdje geleden begon hij mank te lopen en ik ben vandaag dus maar naar onze nieuwe DA geweest, meteen een foto gemaakt en het vonnis aangehoord.......hij heeft een dijk van een bottumor, als het lager had gezeten kon zijn pootje nog geamputeert worden maar het zit helemaal door zijn schoudergewricht heen, ook door zijn borstspier op zijn borstbeen vast en daar is niets meer aan te doen....

Ik weet echt niet meer wat ik moet, een paar jaar geleden hebben we zijn broertje in laten slapen omdat zijn nieren ermee waren gestopt maar Cassie, kleine Cassie de oudste van allemaal (we hebben er nog 2) die zou de hele bubs overleven, Cassie is als kitten altijd ziek geweest, uit het nest met niesziekte gekomen, ook ringworm uit het nest mee genomen, van de DA verkeerde medicijnen gekregen en daardoor nog zieker geworden. Eenmaal hersteld kreeg hij al snel blaasgruis, na jaren van dieeten proberen eindelijk het ei van Columbus gevonden en Cassie was weer beter. Vele ziektes heeft hij als kitten nog moeten doorstaan en daardoor is hij nooit gegroeid, het is altijd een klein propje gebleven en naarmate hij ouder werd is hij een ijzersterke kat gebleken, niet kapot te krijgen!
En nu, nu moet ik hem in laten slapen, botkanker is 1 van de meest pijnlijke vormen van kanker heb ik mij laten vertellen, hij heeft pijn......
God waarom wordt alles mij ontnomen door die verrekte kanker! Mijn halve familie is erdoor uitgeroeid en nu ook mijn liefste kind! Hij is al bijna 13 jaar bij mij, ik kan het niet aan.

Hans is vanmorgen vroeg naar zijn werk vertrokken en komt pas Zaterdag nacht thuis. Ik heb het hem net door de telefoon verteld en hij is er helemaal kapot van, hij gaat zijn grootste maatje kwijt raken....Zondag heeft hij dan nog met Cassie en Maandag om 9.15uur laten wij hem inslapen, hij mag geen pijn hebben. Nu heeft hij voor de week nog pretnisolon, dat zou de pijn weghalen.

Ik heb mij ziek gemeld op mijn werk, ik voel me ook ontzettend beroerd. Ik blijf de hele week bij mijn kleine mannetje en ga hem ontzettend in de watten leggen, ze voelen het hier allemaal, de andere katten, mijn pup, de paarden, ze likken me allemaal in mij gezicht en weten het....wat zijn dieren toch een prachtige wezens.

Cassie, ik mag nog een klein weekje van je genieten en jij van mij, daarna volgt het afscheid maar niet voor eeuwig kleine man, eens zal ik je weer in mijn armen sluiten.......

Sorry voor het lange verhaal maar het doet zo ontzettend veel pijn, ik moet het gewoon even van mij af praten.