Hier ff een gedicht dat ik ooit eens heb geschreven op school toen ik op het 4de of 5de leerjaar zat dus al toch al ff geleden he
Dieren zijn lief en mooi,
maar erg zielig in een kleine kooi.
Sommige mensen gaan er niet goed mee om,
dat vind ik erg dom.
Want dan worden ze sluw,
en ook een beetje ruw.
Dan maken ze ze meestal ook nog af,
dat word me toch een beetje te laf.
Kan dat dier nu wat aan doen,
dat ze hem niet verzorgen met fatsoen.
Zet een mens eens in een kooi,
met wienig eten, water en hooi.
Dan verzorgen ze het vertaan met wat meer fatsoen,
en dan zullen ze het nooit meer fout doen.
Ze moeten een dier verzorgen zo als het hoort,
want anders ish het DIERENMOORD!!!
Ik weet het is niet een geweldig gedicht maar toen was ik er toch trots op maarja.
A dreamer is one who can only find his way by moonlight, and his punishment is that he sees the dawn before the rest of the world