Ik heb me tijdens de zwangerschap heel goed gevoeld.Stond een dag voor de bevalling nog bovenin de hooiberg balen stro naar beneden te gooien en was aan het uitmesten.Precies op de dag dat ik uitgerekend was begon de bevalling.Zo aan het begin dacht ik:als dit alles is?Midden in de nacht braken de vliezen en kon ik natuurlijk (tegen alle adviezen in)niet meer slapen en heb alle keukenkastjes een goede beurt gegeven.Ik had daarbij wel een handdoek tussen mijn benen geklemd anders werd het een zooitje .Naarmate de dag vorderde werd het allemaal iets minder prettig,maar best om uit te houden.Na 12 uur begonnen de persweeen,en hoewel ze zeggen dat dan de bevalling nadert duurde het bij mij nog ruim 1 1/2 uur voordat er iets kwam.Ben uiteindelijk op een baarkruk beland en toen was mijn dochter er binnen een mum van tijd.Achteraf bleek het zo lang geduurd te hebben omdat ze de navelsterng om haar nek had en steeds teruggetrokken werd.Na een nabloeding en een bijna ziekenhuisopname lag ik na 2 uur al mijn vriendinnen te bellen en die kwamen met z'n allen meteen kijken(met familie mee zat er bijna 20 man in de slaapkamer.Ik heb genoten van de bevalling en de kraamtijd maar vond de eerste tijd erna vreselijk Het is bij 1 kind gebleven omdat ik dat voor ons gewoon genoeg vond.Ook heb ik een kleine fobie voor overgeven en overgevende mensen maar tijdens mijn zwangerschap heb ik daar totaal geen last van gehad.Om het kort samen te vatten:Ik vond bevallen een fantastische gebeurtenis die ik voor geen goud had willen missen en als je kindje er is ben je echt de ergste pijn alweer vergeten.