Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-01-03 00:44

Ik mis je

Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-03 00:44

Lieve Jacky
5,5 jaar terug zat ik voor het eerst op je rug
Je was gelijk mijn vaste pony, ik kon niet meer terug
3 jaar lang toen alleen maar in de carrousel gereden
Ik heb toen heel veel op jouw rug geleden
Daarna nam ik naast de carrousel af en toe eens privé-les
Omdat ik dacht dat ik met jou wel meer kon halen dan een 6
De dressuur werd onze grote favoriet
Ook al gingen de ontwikkelingen zo snel nog niet
Het ging toch beter en beter en de band tussen ons groeide
Het was echt een soort liefde wat er tussen ons bloeide
We kregen een band, die was echt heel sterk
Voor mijn gevoel verrichte je voor mij altijd meer werk
Afgelopen zomer werd je ineens ziek
Je ging je opeens als hengst gedragen, werd agressief
Na het 2 maanden te hebben aangezien, zonder dat er wat aan werd gedaan
Heb ik mijn besluit genomen en ben ik bij je weggegaan
De tijd die ik had gepland voor ons afscheid werd korter,
Doordat ik opeens jou niet meer mocht rijden,
Dus het eindigde met veel gesnotter
Ik kreeg ook nog te horen dat ik blijkbaar niets meer om jou gaf
Dat was een klap in mijn gezicht, echt een harde baf
Jij was alles voor me, maar jou ziekte kon ik niet meer aan
Gewoon omdat er maar niets aan werd gedaan.
Nu rijd ik al een half jaar Amadeus in plaats van jou
Als ik kon ruilen zou ik nog steeds zeggen, dat doe ik gauw.
Ik mocht jou van mezelf niet missen en de pijn niet voelen
Want andere mensen hadden ergere dingen, diepere poelen
Ik raakte verder en verder weg, kon er niet meer tegenaan
Zo was er dan ook nog eens depressiviteit ontstaan
Dankzij vele goede (internet)vrienden en goede hulp is dit gelukkig bijna weg
In mijn gevoel is nu nog maar een pech
Van jou moeten missen, jou niet meer zien
Iets waarom ik af en toe nog wien
Je bent nog steeds ziek, en wat het toch is
Ik ben zo bang dat er straks iemand gaat zeggen het is goed mis
Dit gaat niet meer goedkomen, het beste is een eind
Omdat jij anders nog verder weg kwijnt
En dan moet ik je helemaal laten gaan,
Zoals ik tot nu toe nog niet heb gedaan
Maar stel dat de rust het fijnste voor jou is
Dan wil ik dat voor jou, hoe erg ik je ook mis
Ik hoop dat ik nu toch weer te negatief denk
Dat dit hele verhaal nog krijgt een goede zwenk
Je was misschien maar een manegepony, voor mij was je meer
En nu nog steeds iedere keer als ik aan je denk doet het nog zo’n zeer
Ik mis je Huilen

**Geplaatst**: 17-01-03 01:12

Geplaatst: 17-01-03 01:12

heel mooi gedicht! Ik weet echt precies wat je bedoelt.Het gevoel wat jij hebt,heb ik ook.En ik weet het ,het voelt klote!
Veel sterkte ermee,als je iets kwijt wilt.Kun je me pben!
Groetjes Simone

**Geplaatst**: 17-01-03 01:14

Geplaatst: 17-01-03 01:14

Goh... dat heb je mooi verwoord Jacks!!
Moeilijk toch, dit soort dingen! Ik kan me voorstellen dat je het gevoel hebt, dat je dit hoofdstuk nooit hebt kunnen "afsluiten" Scheve mond

!
Want ja, ook al leeft dit paard nog, het is toch een verlies Verdrietig

! Ik hoop dat er een tijd komt, dat jij dit verdriet een plekje kan geven!! Sterkte!!

**Geplaatst**: 17-01-03 01:18

Geplaatst: 17-01-03 01:18

Heel mooi gedicht Jacksel, erg simpel, maar het verwoordt je gevoelens, en die zijn heel duidelijk! Ik hoop dat het nog goed gaat komen met Jacky, moet wel een heel bijzonder paard zijn! Lovers

**Geplaatst**: 17-01-03 01:30

Geplaatst: 17-01-03 01:30

Het is een heel mooi gedicht en, zoals je weet, ken ik de manege waar Jacky staat maar al te goed. Ik vind het zo rot voor je maar het is vechten tegen de bierkaai daar helaas. Ik had het geluk dat ik mijn paard daar weg kon halen en van erger kon behoeden. Jij hebt die mogelijkheid niet maar je hebt toch wat betekent in het leven van Jacky. Hou je daar aan vast. Het is niet jouw schuld en je had groot gelijk dat je vertrok, hoe hard die beslissing ook was.

**Geplaatst**: 17-01-03 17:36

Geplaatst: 17-01-03 17:36

In een pikdonker hoekje heel alleen zat ik mezelf te kwellen met de dingen die naar mijn mening niet goed gaan of goed zijn gegaan. Dingen die pijn doen en waar ik veel verdriet van heb.

Zwoegend in mezelf gekeerd, al denkende over oorzaken en emotie gebeurde er iets raars. Alsof er een straaltje licht dat donkere hoekje binnen drong. Een straaltje licht die de glim op mijn gezicht weer terug wist te vinden. Een warm gevoel van binnen deed mij verbazen. Een gevoel van blijdschap en begrip waar ik zo op gewacht had.

Ik schrok van het besef dat ook mooie en warme dingen mij zomaar konden overkomen. En diep in mijn lichaam konden raken. Van dit straaltje licht wilde ik heel even zachtjes genieten. Nee, niet weggaan. Blijf nog even bij mij en verwarm me tot m’n tenen.

Geleidelijk aan tintelde m’n hele lichaam. Ik heb het gevonden en zo gekregen van iemand. Ik stond op uit mijn hoekje en zag het daglicht. Terwijl het buiten regende en alle blaadjes van de bomen treurig naar beneden hingen. Al peinzend over wat ik nu moest doen… Maar nee daar was het straaltje licht niet voor bedoeld. Rustig een bakje thee drinken en genieten van moment tot moment. Het was me ineens weer helemaal helder. Nu deze intense ervaring zien vast te houden.

Je weet het he Karin? Lovers

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-01-03 01:37

Geplaatst door de TopicStarter : 18-01-03 01:37

Ludo heeft me gevraagd, of ze dit op het topic mocht zetten en natuurlijk was mijn reactie ja...
Het straaltje licht waar ze het over heeft in dit stukje is voor mij heel belangrijk geweest. Het was de vriendschap en het begrip van heel veel mensen die mijn verhaal hoorden en me steunden. Iets wat ik een poos lang er nodig heb gehad.
Ik ga geen namen noemen, het zijn erg veel mensen die me zo gesteund hebben namelijk, maar ik wil iedereen er graag voor bedanken!

**Geplaatst**: 18-01-03 02:20

Geplaatst: 18-01-03 02:20

heel mooi gedicht, heel veel sterkte meis