Ik ben verslaafd aan paarden. Als ik ga slapen denk ik vaak aan paarden (meestal over wat ik de volgende dag met Pablo ga doen),'s nachts droom ik bijna altijd over paarden of komen er iig paarden voo rin mijn droom, en 's ochtends reken ik meteen uit hoe laat ik bij de manege kan zijn.
Volgens mijn vriend heb ik twee zinnen die ik het meest zeg: "Pablo bla bla bla" en "ik ga even de mail checken".
Ik studeeer eigenlijk ook voornamelijk omdat ik een goede baan wil om mijn hobby te kunnen blijven financieren, ik zie het meer als bijzaak eigenlijk.
En mijn vriend hoort er gewoon bij,dat is geen verslaving maar ik zou ook echt niet zonder hem kunnen. Hij kent mij niet anders als met Pablo, hij rijdt zelf niet en is geen "paardenman"maar belt wel op van zijn werk hoe het met Pablo gaat nu hij ziek is en gaat soms zomaar even een wortel brengen als ik aan het werk ben en hij vrij. Ik vind hem dus de ideale man.
Verde kan ik ook aansluiten bij het rijtje van chocolade verslaafden (net een bon bon bloc gehaald).