Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Cassidy schreef:Het leven heeft nu eenmaal niet alleen maar rozegeur en maneschijn voor je in petto.
Wat betreft de mensen die je hebt verloren die je zo dierbaar waren: bedenkt dat ze niet dood zijn, zolang iemand ze zich herinnert. Op dat moment dat je over ze praat, en ze niet zijn vergeten, op dat moment zijn ze heel even weer bij je. Praat over je grootvader, praat over je grootmoeder. Op het moment dat niemand zich meer herinnert aan hen, op dat moment zijn ze pas echt dood.
Robby heeft een plekje op de groene weides. Hij zal op je wachten als jouw tijd gekomen is om over te gaan...
En je gedichtje is heel erg mooi....blijf vooral zoeken naar mogelijkheden om je te uiten. Alles opkroppen is ook geen oplossing. Laat je verdriet de vrije loop....