Het enige wat ik me nog heel helder voor de geest kan halen was de begrafenis. Dat we met een paar mensen in de stromende regen bij het grafje stonden. Een steen is er dan nog niet, alleen heel veel bloemen en mijn zus en ik hadden een tekening gemaakt. Alles zit in een groot boek dat mijn moeder heeft gemaakt. En laatst ontdekte mijn vader dat we nog een stukje film hadden waar mijn zusje op stond. Heb de film gekeken en dan zie je mijn moeder met mijn zusje op schoot en ik pak haar voetjes beet en knuffel haar. Dat is heel raar om te zien, omdat ik het niet meer weet.
Maar Nathalie, tuurlijk mag je dan ook verdrietig zijn. Je leven zou er immers heel anders hebben uitgezien als het anders gelopen was. En dat je die band voelt, is toch genoeg? Sterkte, en als je er behoefte aan hebt mag je me wel PB'en
Laatst bijgewerkt door Cody op 23-12-02 20:05, in het totaal 1 keer bewerkt