Bokt.nl

**Geplaatst:** 03-12-02 22:30

Geplaatst: 03-12-02 22:30

Daar herken ik wat van. Verliefdheid die niet beantwoord wordt, maanden lange frustraties. Hele gesprekken in jezelf met die andere voeren. Maar in werkelijkheid ben je bang om ook maar iets van je gevoelens te tonen. Bang om uitgelachen te worden. Bang om de kous op je kop te krijgen (je ben eigenlijkt vanjezelf toch al overtuigd dat het weer niet lukt, niet kan lukken). Op die manier is veliefd zijn is geen zalig gevoel maar botweg pijn. En ja je kunt het uitschakelen, vooral door je van begin af aan meteen wijs te maken dat het niets is, niets kan zijn. Je verzint duizend en 1 redens waarom het echt niks wordt, want dan hoef je de confrontatie ook niet aan. Verliefd zijn is een hel, niks vlinders.

**Geplaatst:** 03-12-02 22:43

Geplaatst: 03-12-02 22:43

Draumpje: Hehe eindelijk iemand die het snapt. Ben geloof ik nog nooit iemand tegengekomen die dit herkent. Of tenminste niet durft toe te geven. Wel medelijden, maar daar zit je dan ook niet op te wachten. Zo simpel en gemakkelijk als de meesten het doen overkomen ("het gaat vanzelf, gewoon wachten joh!") is liefde niet.

Dennis: nee zo is dat niet van begin af aan. In den beginne is men vrolijk, zelfbewust, spontaan etc. Dan krijg je de kous op de kop. En nog eens. En nog eens. En dat gaat zo maar door. Geloof me dat niet goed is voor je hele bewustzijn en gevoelens. Op een gegeven moment is het alleen nog maar een neergaande zichzelf versterkende draaikolk waar je niet zo gemakkelijk meer uitkomt.

Laatst bijgewerkt door Atererus op 03-12-02 22:47, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst:** 03-12-02 22:48

Geplaatst: 03-12-02 22:48

Voor mij exact hetzelfde. En dan sta je daar klaar om een confrontatie aan te gaan: ik weet dat ik zo ben. Nu moet ik anders zijn want anders wordt het nooit iets. Zeg dan wat tegen haar, doe wat, ga naar haar toe. Allemaal nutteloos, een soort geestelijke blokkade waar ik niet overheen komt. En dus verlaat ik dan maar het toneel.

**Geplaatst:** 03-12-02 22:58

Geplaatst: 03-12-02 22:58

Stug doorgaan ja.

Dat doe ik nu al, sinds ik 14 ben of zo? En nu ben ik 38. Er is niets gebeurt, nog geen kusje of handje houden.

Maar je zegt pesten: zou dat het zijn? Ik kan me nu wel weer een beetje herinneren dat ik enorm gepest werdt als ik op iemand verliefd was. En thuis (mijn ouders) reageerden er ook niet normaal op. Ergens wilden ze me wel helpen, alleen de opmerkingen en goede bedoelingen waren zo verkeerd dat ik het achteraf maar mooi alles voor mezelf hield. Mijn ouders zijn trouwens zeer katholiek opgevoed, elke vorm van sex was onbespreekbaar. M'n vader moest biechten omdat ie een meisje had gekust. M'n moeder kreeg nog op haar 23ste nog verteld dat "het kind onder het hart van de moeder groeide". Onbewust hebben ze heel veel van die taboes omtrend liefde op mij overgedragen.

Bokt.nl

volgens mij word ik verliefd(sh#t)

Wie is er online