Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-02-08 09:11

Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst door de TopicStarter : 19-02-08 09:11

We hebben in onze omgeving veel te maken met mensen die vrijwillig uit het leven stappen. Ook hier op bokt hebben we voorbeelden daarvan gezien.

Heb je dit van dichtbij meegemaakt? Kun je dit begrijpen? En hoe ga je ermee om?

Ikzelf heb een nichtje gehad die zich met 17 heeft opgehangen. Ik kende haar niet zo goed omdat ze in frankrijk woonde. Het is een schok als je zoiets hoort en je kan je moeilijk voorstellen dat iemand zo met zichzelf in de knoop zit, dat ze liever niet meer leven.
Mijn oma heeft 8 jaar geleden euthenasie gepleegd. Deze oma was als mijn moeder: ze woonde bij ons in en was heel modern. Ze kreeg kanker en op het laatst zat het ook in haar hoofd. Ze was 83 en altijd nog heel aktief in de tuin bezig, een echte sterke vrouw. Toen de tijd kwam dat ze bedlegerig werd, heeft ze gezegd dat ze niet meer wilde, het was goed geweest. 2 Artsen hebben haar toen onderzocht en toegestemd. Ik was erbij toen ze is ingeslapen. Het was treurig, maar het was ook een mooie dood. Mijn ouders en ik snapten precies waarom ze zo'n dood wilde. Mijn ooms en tantes absoluut niet....

**Geplaatst**: 19-02-08 09:16

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 09:16

Ja ik heb dit van dichtbij meegemaakt, een aantal jaren geleden heeft mijn tante een einde aan haar leven gemaakt. Ik vond het natuurlijk heel erg, vooral voor mijn oma, haar moeder, en mijn moeder, haar zus. Ik weet ook dat zij al 7 jaar ontzettend depressief was, en dat ze het dus waarschijnlijk écht niet meer zag zitten. Ik neem haar niks kwalijk en kan het wel begrijpen.

**Geplaatst**: 19-02-08 09:20

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 09:20

Ik heb het ook een paar keer meegemaakt. Het meeste greep mij de zelfdoding van een vriendin/nicht van mijn man aan. 21 jaar en moeder van een superlief zoontje. Het was zo'n heerlijke levenslustige meid tot ze depressief werd....Ik denk nog vaak aan haar en dan kan ik me niet voorstellen dat ze zo wanhopig en 'dapper' was dat ze voor die trein bleef staan....

Zo triest voor zoveel mensen...En ik mis haar nog steeds.

**Geplaatst**: 19-02-08 09:49

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 09:49

Ik heb het één keer meegemaakt, maar gelukkig was het alleen een poging en is er daarna veel aan en mee gedaan. Mijn nichtje heeft pillen geslikt en werd gelukkig midden in de nacht gevonden in de badkamer, brakend en huilend. Ze zijn toen naar het ziekenhuis gegaan en is meteen leeggepompt en jeugdzorg erbij (ze was pas 16 dacht ik). Hier is het hele gezin ook doorheen gegaan en daar was veel hulp voor hen als gezin. Dat heeft het meisje wel geholpen gelukkig!

Het schijnt bij ons vaker te zijn voorgekomen. Mijn overgrootvader schijnt zich opgehangen te hebben en er zijn er wel meer wat depressief ofzo, maar er wordt niet veel gepraat he, niemand weet het. Dat is uiteindelijk het lastigste..

**Geplaatst**: 19-02-08 09:52

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 09:52

Vorig jaar heeft een vriend van mij zichzelf gedood. De dag ervoor heeft hij zijn plannen aan me verteld en waarom hij dit wilde. Hij was er helemaal klaar mee en zijn besluit stond vast. Alleen had hij mij verteld dat het "gepland" stond voor een paar dagen later dan hij uiteindelijk heeft gedaan. Hij heeft ook een brief achtergelaten voor zijn vrouw.
Natuurlijk heb ik met hem gesproken over de alternatieven, maar daar zag hij geen heil in. Hij heeft naar de buitenwereld toe nooit iets laten merken, maar in zijn gevoel en hoofd speelde deze gedachte al van kinds af aan. daarbij had hij een aantal financiele problemen, waar hij geen oplossing in zag. Het gekke was dat deze problemen in mijn ogen achteraf reuze mee vielen, maar zelf zag hij dat blijkbaar anders.

Omdat dit gebeurd was en het op mij best veel indruk heeft gemaakt, ben ik me er meer in gaan verdiepen. Ik snap de gevoelens wel voor een gedeelte. Ik denk dat we allemaal wel eens de gedachte hebben gehad: was ik maar dood oid. Tenslotte heeft iedereen wel eens nare en negatieve gevoelens of hebben we ooit in ons leven problemen, waarvan we het gevoel hebben: daar kom ik nooit overheen of die krijg ik nooit opgelost. Maar als ik voor mijzelf spreek: dit is een gedachte die in een flits in je op komt en die je ook gelijk weer weg drukt. Je gaat er gewoon mee aan de slag en gaat ervoor dat het beter of opgelost wordt.

Maar iemand die de gevoelens zo sterk heeft dat hij of zij het daadwerkelijk ook doet, die is vaak al heel erg moe van de geestelijke belasting die de problemen geven. Zij ervaren deze problemen die het leven met zich mee brengt, heel anders. Zwaarder en onoverkomelijker. De dood lijkt daarom steeds aantrekkelijker, want dat geeft rust in hun ogen. Het lijkt wel of het leven zelf in al zijn facetten zwaar is. Daar waar een "gezond" iemand nog tal van mogelijkheden en oplossingen ziet, ziet iemand die het niet meer ziet zitten, het ook echt niet meer zitten.

Ik zeg net "gezond" iemand. Ik ben geen psycholoog oid, maar voor mij hielp het wel om te bedenken dat die vriend van mij niet gezond is geweest. Er moet iets in zijn hoofd zijn geweest wat niet goed of gezond functioneerde, waardoor hij steeds minder weerbaar werd. Ik denk dan aan hormonen of iets van dien aard. Een "gezond mens" heeft denk ik de wil om te overleven en dat ontbreekt bij mensen die zelfdoding plegen. Ook de balans tussen het voelen van positieve en negatieve dingen is volgens mij op een of andere manier verstoord.

Ik zeg daarom hierover: ik snap het wel, maar begrijp het niet. Omdat ik zelf zeer waarschijnlijk nooit zo'n keuze zou maken. Daarom begrijp ik het niet. Ik heb me wel grotendeels neergelegd bij zijn keuze. Het was zijn leven en zijn keuze en daar zal ik het mee moeten doen. Ik kan niet in zijn hoofd kijken en voelen wat hij heeft gevoeld. Daarom kan ik ook niet oordelen en dat wil ik ook niet.

Ik ben natuurlijk wel heel boos op hem geweest in het begin en soms nog wel. Hij liet zijn vrouw en ouders achter met een hoop verdriet. Gelukkig liet hij zijn verhaal bij mij achter en heeft een brief geschreven. Had hij dit niet gedaan, dan waren een heleboel vragen onbeantwoordt gebleven. En het is zonder allerlei moeilijke vragen natuurlijk al moeilijk genoeg om te verwerken voor hen.

Ik vind het opvallend dat het aantal zelfdodingen stijgt. En het betreft voornamelijk jonge mensen tot ongeveer 30 jaar. Vaak spelen financiele problemen ook een rol in alles. In nog geen jaar tijd heb ik van 3 mensen in mijn omgeving gehoord of mee gemaakt dat zij gekozen hebben voor zelfdoding.
Die vriend van mij heb ik samen met een andere vriend gevonden. Er is ook politie bij geweest en daar heb ik mee staan praten. De agent vertelde mij dat die vriend het 34e "geval van zelfdoding" in die regio was dat jaar. Ik schrok van dit aantal, want was het was nog maar begin april! En alleen nog maar regionaal, niet eens landelijk!

Het is dus ook een serieus probleem onder jongeren tot 30 jaar aan het worden. Niet meer een uitzondering. De overheid is inmiddels ook actief bezig om hier iets mee te doen. Ik hoop dat er mogelijkheden zijn om iemand echt te kunnen helpen, zodat ook zij kunnen ervaren dat het leven fijn en goed kan zijn!

**Geplaatst**: 19-02-08 09:56

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 09:56

Heb het gelukkig nooit echt meegemaakt. Weet ook niet goed wat ik ervan moet denken. Persoonlijk denk ik, was er niemand die kon en moch helpen met problemen ect. Wilde je van niemand hulp en was dit de enige oplossing. Vind dat zo onwijs moeilijk om er "begrip" voor te hebben. Maar aan de andere kant ook weer niet. Laat dan in elk geval een brief achter met het waarom. Of dat enige antwoord zal geven voor de nabestaande weet ik niet. Denk dat die het grootste schuldgevoel hebben, met waarom konden of mochten we haar/hem niet helpen.

** duidelijk verwoord trennie **

**Geplaatst**: 19-02-08 10:19

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 10:19

Ik sta zelf vrij nuchter in het leven, ben gezond en heel gelukkig in mijn relatie en mijn werk en woonomgeving.
Er is maar 1 manier waarop ik euthanisie kan begrijpen, en dan heb ik het over ouderen en/of hele zieke mensen die gewoon niet meer verder willen en hun verder leed bespaard kan blijven (en die vaak herinnert willen blijven zoals ze waren, en niet als ze helemaal 'op' zijn).

Alle andere gevallen van zelfdoding (op wat voor manier dan ook) kan ik alleen maar heel egoïstisch vinden. Ik kan er niks aan doen maar in dit land dat helemaal uiteen knapt van hulpverleners etc etc kan niemand mij wijsmaken dat je geen hulp gekregen kan hebben. En als iemand die hulp niet accepteert is hij/zij in mijn ogen dus gewoon egoïstisch bezig en laat hij zijn vrienden/familie/geliefden dus gewoon met alle ellende en verdriet achter en dat is iets wat ik nooit zal begrijpen.

**Geplaatst**: 19-02-08 10:20

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 10:20

ja ik heb het van heel dichtbij mee gemaakt. Het heeft ondertussen wel een plekje gekregen maar in een film waar mensen opgehangen zijn kan ik het nog steeds niet zien... Het is wel iets waar ik nog lang "last" van blijf houden ben dan ook degene geweest die hem gevonden heeft....

En in dit geval kon ik er wel begrip voor opbrengen wil het er verder ook niet over hebben hoe wat waar en waarom. Maar het is wel iets wat me getekend heeft voor het leven en ondanks dat neem ik hem absoluut niks kwalijk !!

**Geplaatst**: 19-02-08 10:38

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 10:38

ik heb een aantal mensen verloren door zelfmoord 3 ooms en 3 kennissen...
1 oom was manisch depressief, andere oom liet zich altijd vol lopen in de kroeg en was altijd buitengewoon opgewekt en deed alles voor iedereen (en toch had ik t zien aankomen op de een of andere manier) en de andere oom deed niks anders dan werken en werken, als hij niet kon werken was hij niet te genieten..
1 kennis geheel onverwachts, ik weet wel dat zij altijd kinderwens had en het heeel moeilijk ermee had en denk ook dat dit er mee te maken had, andere kennis had t laatste jaar erg veel stemmingswisselingen en weer de ander kennis totaal niet van werwacht..

ik ben al aardig veel mensen verloren in mijn leven 6 daarvan aan zelfmoord en 10 door ziekte en ouderdom en ik ben nog maar 21 dus dat zijn er ellendig veel op mijn leeftijd.

maargoed meestal heb ik de zelfmoord wel zien aankomen op de een of andere manier.
ik vind dit echt iets verschrikkelijks maar je zit vaak wel dat die persoon niet meer gelukkig is en als eerste de zelfverzorging achteruit gaat, ze beginnen met het zichzelf wassen te verwaarlozen zien er onverzorgder uit als voorheen, t maakt vaak ook allemaal niks meer uit, t leefpatroon word anders en je ziet gewoon dat ze op een gegevenmoment niks meer om zichzelf geven.
ik vind t heel erg, maar het is toch de keuze van die persoon zelf, vaak is er erg veel aan vooraf gegaan en kom je daar later pas achter (mijn oom met zijn manische depressie heeft de dag voor de zelfmoord allemaal post bij familie voor de deur neergesmeten waaruit bleek dat er erg veel financieele problemen waren..)
ze houden vaak niet meer van hunzelf dat is wat ik heel erg vaak terug zie, weten geen raad met zichzelf en de toekomst.
t verlies is treurig maar die persoon heeft hier zelf voor gekozen omdat het leven voor hem of haar niet meer verder kon op die manier hoe hij hier in het leven stond..
ik vind dit dan ook absoluut niet egowistisch of aandachttrekkerij, je gaat geen aandacht trekken door zelfmoord te plegen, het is gewoon een absolute noodkreet van het leven niet meer aankunnen en geen raad meer weten, en zelfmoord is dan hen uitweg...

**Geplaatst**: 19-02-08 10:41

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 10:41

Het is natuurlijk ontzettend tragisch en rot als iemand vrijwillig uit het leven stapt, dna meot deze persoon zich wel erg rot voelen (understatement).
Maar aan de andere kant: stel dat het een ziekte was, of moord? Dan lijkt zelfmoord/euthanasie mij zoveel beter. Dan kies je er zelf tenminste voor. Ik denk dat ik dat liever zou willen dan dat iemand je leven steelt.
(ik keur het nu niet goed, zo denk ik er gewoon over)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-02-08 10:59

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst door de TopicStarter : 19-02-08 10:59

Het is zoals trennie zegt, ik snap het wel, maar ik begrijp het niet. Zelf kun je je niet voorstellen dat je de dood boven het leven verkiest. Het is ook vreselijk als je bedenkt dat deze mensen helemaal geen uitweg meer zien. Je kunt denken :"ga naar een psycholoog", maar daarvoor is het al te laat, ze zitten al in een cirkel en komen er niet uit. Egoistisch? Ja , aan 1 kant wel, tenslotte denk je alleen maar aan jezelf. Aan de andere kant denken zulke mensen vaak dat als ze sterven anderen ook niet meer tot last zijn.
Mijn oma's keus (zie boven) is heel anders: daar was alleen nog maar een leidensweg te verwachten en ze vond dat ze al een mooi en lang leven had gehad. Mijn oma was eigenlijk al gestorven vordat ze de betreffende spuit kreeg en alles was heell vredig. ik moet zeggen dat dat een mooie dood was....

**Geplaatst**: 19-02-08 11:01

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 11:01

een vriendin van mij is van een flat gesprongen..

t was al d'r 2e poging..

snap nog steed niet waarom..

**Geplaatst**: 19-02-08 11:05

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 11:05

in mijn echt hele directe omgeving niet
maar kan me goed indenken waarom mensne het doen
ook al lijken ze van buiten zo gelukkig, je kan zo makkelijk een masker opzetten zodat niemand wat merkt
meeste mensen die ook daadwerkelijk doen, die hebben het er niet over, die doen het in stilte
de mensen die juist steeds roepen : ik ga dit en dat doen, die willen vaak alleen aandacht.
je kan je van binnen zo leeg en eenzaam voelen, dat je gewoon rust wilt, en weg wilt
iedereen kan wel willen helpen, en zeggen had ik maar, maar als je echt ongelukkig bent, wil je vaak niet eens geholpen worden

aan alle nabestaanden, dit was de keuze van die persoon zelf, hij of zij heeft wat die wilde, rust, probeer daar vrede mee te krijgen en jezelf niet steeds af te verwijten te maken

**Geplaatst**: 19-02-08 11:08

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 11:08

Er wordt inderdaad vaak geroepen dat zelfmoord een egoistische keuze is. Maar dat is gedacht vanuit een normaal rationeel denkend mens, die nadenkt over de gevolgen voor de nabestaanden. Een heel groot deel van de mensen die zelfmoord plegen heeft echter (naast allerlei andere factoren) het gevoel de omgeving tot last te zijn, en zijn er van overtuigd dat ook de nabestaanden beter af zijn zonder hem/haar.

Ik heb van dichtbij meegemaakt hoe iemand vanuit een depressie suicidegedachten kreeg, en dat was ook voor de betreffende persoon verschrikkelijk beangstigend. De omgeving zoekt vaak naar een reden, maar soms is die er helemaal niet. Bij deze persoon was het een proces dat al maanden aan de gang was, terwijl het voor de buitenwereld nog leek of alles normaal functioneerde.

Iemand die over zelfmoord praat moet je altijd serieus nemen. Het is een groot misverstand dat mensen die erover praten het wel niet zullen doen, of "alleen maar aandacht willen trekken".

**Geplaatst**: 19-02-08 11:09

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 11:09

Bij mij in de straat heeft een vrouw zich een aantal jaren geleden opgehangen, een paar weken nadat haar man aan kanker was overleden.
De vrouw kon blijkbaar niet leven met het feit dat haar man er niet meer was, dus wilde ze zichzelf ook van het leven beroven.
Haar zoon van toen nog 14 vond haar in de garage, ze had zichzelf opgehangen aan de bovenkant van de garagedeur.
Ze heeft 3 kinderen achtergelaten, van 14, 17 en 19. De oudste was het huis al uit toen het gebeurde, de jongste twee moesten naar een pleeggezin. Nu ze oud genoeg zijn om op zichzelf te wonen, wonen ze alle drie in het ouderlijk huis. En ze kunnen zich prima redden gelukkig.

**Geplaatst**: 19-02-08 11:09

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 11:09

Ken er een aantal die pogingen hebben gedaan, nooit gelukt ( gelukkig ). Maar ik kan ook goed begrijpen waarom mensen ervoor kiezen. Het zorgsysteem in NL is bagger. Als je écht depressief bent ( wat ik een aantal jaar geweest ben ) kun je nog onwijs lang wachten op hulp. Tja, en dan komt de hulp soms te laat. En ook mét hulp kan het zijn dat het slechter gaat en je er een einde aan wil maken. Als je leven 1 en al ellende is ( denk aan angsten, gepest worden, traumatische ervaringen, depressie ) dan wil je gewoon op een gegeven moment niet meer verder, dan geef je de hoop op. En dat vind ik begrijpelijk ookal is het natuurlijk vreselijk.

**Geplaatst**: 19-02-08 11:12

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 11:12

ik heb een oom eraan verloren. hij zat in de schulden. en hij wist dat als hij gepakt zou worden dat hij dan in de gevangenis zou komen( fraude d8 ik) en zo heeft hij de auto in de garage gezet aan gedaan garage deuren dicht gedaan en is dus omgekomen door de gifstoffen.
Laf mischien. maar ik denk dat je op dat moment ( momenten) gewoon niet tegen je emoties op kan. ik kan het dan ook wel begrijpen.

**Geplaatst**: 19-02-08 11:15

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 11:15

Mijn nichtje heeft het ook gedaan. (24 jaar ofzo)
Zij gaf aan het heel druk in haar hoofd te hebben en dan kan het me best voorstellen dat "je" rust wil. Ze kreeg hulp en het leek beter te gaan, maar helaas..... érg moeilijk voor de familie.
(natuurlijk ook erg voor de mensen die haar moesten opruimen, daar moet je ook niet aan denken Ach gut

brrr )

**Geplaatst**: 19-02-08 11:15

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 11:15

trennie, wat heb je het mooi opgeschreven..
tis bizar he wat er wel niet allemaal speelt de laatste jaren

het lijkt wel bizar genoeg een modeverschijnsel..

ik heb het afgelopen jaar zelfs 3 gevallen meegemaakt in de omgeving van kinderen van 12 a13 die zzelfmoord hadden gepleegd..

dan denk ik hoe kan een KIND zoiets in zijn of haar hoofd halen, EEN KIND!!
een kind hoort te spelen , niet depressief te zijn.

waar het mis gaat is onder andere de opvoeding,maar ook des te meer de cultuur ... er is geen nederlandse cultuur meer, er word op de kleuterschool al geleerd dat er groepen zijn . (dit is ook in nederland)
elke groep wil apart zijn, en apart gezien worden.
de nederlandse cultuur willen de mensen niet meer hebben schijnbaar. kinderen vormen al groepjes, sommigen horen nergens bij..

door die groepen worden pesterijen ook groter . dit zag ik al op de middelbare school.... groepen tegen elkaar. de verschillen zijn te groot.

ik dwaal af.
maar er word nu nog meer gepest dan vroeger,omdat je nu eerder buiten de groepen valt, hoor je bij een groep dan word je gepest/genegeerd door een andere.
dit gaat tegenwoordig heel ver..

er is geen rust meer in nederland voor kinderen om kind te zijn.

Ook volwassenen hebben het slecht, keihard werken voor je centjes, en dan nog maar amper rond kunnen komen. Terwijl een ander teert op een uitkering en een dik huis en een auto rijd.. iedereen kent deze vorm van (natuurlijke) jalozie wel !

Maar feit is dat de maatschappij niet meer is zoals ie was. Je word geleefd, hard werken en nog kopzorgen hoe je alle eindjes aan elkaar moet knopen.
Mensen kijken elkaar op straat amper aan .. mensen die er minder mooi uitzien, of die anders zijn worden getreiterd , genegeerd ,
Nergens is meer rust, je word geleefd. De maatschappij is hier waardeloos als ik heel eerlijk mag zijn.

Depressies... mijn dokter zegt in alle eerlijkheid, een op de drie mensen heeft ermee te maken of mee te maken gehad... is toch niet normaal....

Er zou wat meer ruimte moeten komen voor rust hier in nederland..
Maar waar vind je die tegenwoordig??
Op de weg is het vloeken en tieren, bumperkleven en middelvingers als je even niet doorrijd ..
In de winkel evenzo...

Ik was gisteren bij de dierenarts,
komt er een oudere man binnen met een duidelijk ziek hondje in zijn arm. zag ernaar uit dat dat beestje een hersenbloeding oid had, hij mocht meteen door naar de spreekkamer. komt er een mens met hoge hakken, dure zonnebril , veel make-up (sorry ik doe er ook aan mee merk ik Bloos!

)
boos naar de assistente. zegt ze er komt een meneer binnen die gelijk door mag lopen??
Ja zegt de assistente dat is een spoedgeval, die hond is ernstig ziek
Ja maar zegt die vrouw, mijn hond is ook erg ziek, en die van de andere mensen in de wachtkamer ook !!

hond van haar liep gewoon mee aan het lijntje, zag er prima uit, had een paar dagen niet goed gegeten.
Nou me dunkt, die kan best een half uurtje langer wachten hoor !! denk ik dan.
Maar goed, daar is dus weer het bewijs van het egoisme van de mensen in de huidige maatschappij ....

**Geplaatst**: 19-02-08 11:19

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 11:19

crossmonster: Er bestaan ook forums van ( jonge ) kinderen die elkaar aanmoedigen tot zelfmoord.. Daardoor plegen kinderen ook zelfmoord. Ze worden helemaal gek gemaakt en opgefokt door elkaar. Erg maar waar..

**Geplaatst**: 19-02-08 11:29

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 11:29

Wat iemand ertoe beweegt om het leven zoals wij het hier kennen zelf te beëindigen is moeilijk te begrijpen. Zoals al eerder vermeld moeten deze mensen een soort uitzichtloosheid hebben en dat is er niet van de een op andere dag gekomen. Voor de omgeving komt het vaak als donderslag bij heldere hemel maar de persoon in kwestie loopt er meestal al heel lang mee rond.

Ik heb het van dichtbij een keer meegemaakt toen ik nog thuis woonde. Onze overbuurvrouw, een jonge vrouw van begin 30, had zich op een doodnormale maandagmiddag opgehangen in het trappengat.
Ze was getrouwd met een politieagent en had 2 kleine kindjes. Ze zou die middag met haar moeder gaan winkelen en haar man zou de kindjes van school halen.
Toen ze ’s middags niet op kwam dagen bij haar moeder heeft zij alarm geslagen en is naar haar thuis gereden. De gordijnen waren dicht, de ramen waren met zwarte tape afgeplakt zodat je van buitenaf niets had kunnen zien. Toen de deur eenmaal geforceerd was hing ze in het trappengat, haar moeder was de eerste die haar vond… .
Ogenschijnlijk leek het ook een heel gelukkig gezinnetje maar daar heeft onderhuids heel wat afgespeeld anders kom je niet tot deze daad. Daarbij kwam ook dat ze het moment heel zorgvuldig had uitgekozen. Ze had een dag uitgekozen waarbij de kindjes de eerste uren zeker nog niet thuis zouden komen, op school verwachtten ze haar ook niet omdat ze met haar man had afgesproken om de kindjes op te halen. Daarnaast zou ze de hele middag met haar moeder weg zijn.
Ik denk dat zij ondanks haar daad wel bewust aan haar kinderen heeft gedacht… . Zij wilde hen duidelijk teveel pijn besparen.
Die man is later daar ook blijven wonen en de kinderen zijn bij haar ouders gebleven. Hij woont daar nog steeds… .
Ondertussen spreek ik over een geval van bijna 15 jaar geleden. Toch denk ik er nog wel eens aan… .

**Geplaatst**: 19-02-08 11:33

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 11:33

Ik heb zelf een zelfmoordpoging gedaan, ik zat aan antidepressiva en jammer genoeg werd ik er heel erg suicidiaal van.
Het gevoel dat je hebt wanneer je suicidaal bent, is echt niet om te schrijven.
Ik had de idee dat ik absoluut niet gewenst was en dat ik alleen maar dood moest gaan, dat het mijn doel was. Maar er was ook een enorme paniek bij mij, ik wou aan de andere kant ook helemaal niet dood (ik had al een tijdje geen suicidale gedachten meer gehad).
Gelukkig is het uiteindelijk niet gelukt en ben ik opgenomen. Ik heb gelukkig geen suicidale gedachten meer.

Ik heb zelf altijd gezegd, zelfmoord kan ik wel snappen en begrijpen. Nu helemaal want ik heb zelf ervaren hoe je voelt wanneer je serieus weet dat je uit de leven wilt stappen.

**Geplaatst**: 19-02-08 11:37

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 11:37

Ik heb het 2x meegemaakt
De eerste keer was op de judovereniging waar ik toen zat, daar was een jongen Ernst en die was altijd vrolijk en deed altijd goed mee, mocht onze groep leiden, en judo was zijn leven
Toch voelde hij zich niet gelukkig in dit leven en heeft zelfmoord gepleegd. Hij heeft wel voor iedereen brieven achtergelaten.

De 2e x was een jongen die uit Engeland kwam en hier woonde, hij zat echt aan de grond, snoof alleen nog maar en had diepe schulden bij de dealers. Die dreigde hem ook al.
Hij heeft zich zelf toen opgehangen. hij vertelde ons dat hij terug ging naar Engeland om weer bij zijn moeder te zijn.
Maar ja toen hoorde we dit..

**Geplaatst**: 19-02-08 12:29

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 12:29

Je kunt wel tegen iemands hoofd aan kijken, maar niet erin. En dat is een waarheid als een koe!
Wat de oorzaken zijn waarom het aantal zelfdodingen de laatste jaren stijgt onder een ogenschijnlijk gezonde groep mensen, wordt nu volop onderzocht. Het is nl een serieus maatschappelijk probleem aan het worden. De reguliere hulpverlening heeft hier ook (nog) geen oplossing voor. Het is nl een andere groep mensen waar het hier over gaat.
De ene is de groep mensen die lijdt aan een psychiatrische stoornis die gediagnosticeerd kan worden en vaak met medicatie en therapie hun leven weer een heel eind op de rit krijgt. Dit is zeg maar de "klassieke" groep.

De andere groep is een groep mensen die ogenschijnlijk gezond lijken, maar toch een bepaald ziektebeeld of gedachtegang gaan ontwikkelen, anders dan een klassieke psychiatrische aandoening. Dit is echt een nieuwe tendens, of zoals Crossie zegt: het lijkt wel een modeverschijnsel. Het zit hem hier denk ik in de niet egzonde wijze waarop mensen zich onvoldoende ontwikkelen, al vanaf hun jeugd, in hun weerbaarheid tov problemen, gevoelens, relaties tot anderen en het vinden van een plekje in de steeds individualistischer wordende maatschappij.

Daarnaast zie je dat vaak ook financiele problemen vaak een rol spelen in deze groep mensen met zelfdoding. Ook heel opvallend. Veel jeugd (Niet alle!) is gewend om een riant leven te leiden met merkkleding, mobieltjes, scooters ed. Op verjaardagen moet het allemaal veel en duur zijn, want een kind is tegenwoordig niet snel tevreden. Dat lijkt allemaal heel vanzelfsprekend, tot zij zelf het geld moeten verdienen en er mee rond moeten komen. De schulden onder jongeren zijn nog nooit zo hoog geweest als nu! En we weten allemaal dat het velen malen makkelijker is om gewend te raken aan van weinig naar steeds iets meer te gaaan. Van veel naar weinig is veel moeilijker. Het beperkt enorm in allerlei opzichten om van heel weinig geld rond te moeten komen. Ben je niet zo materialistisch ingesteld, dan is daar best mee te leven. Maar als dit heel belangrijk is, dan wordt het natuurlijk heel moeilijk. Zeker als iemand de opvatting heeft dat je er alleen bij hoort als je de juiste merkkleding hebt, ieder weekend riant op stap kan etc.

**Geplaatst**: 19-02-08 12:36

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 12:36

Ik heb het ook mee gemaakt, eerst 3 jaar geleden een kennis die niet meer op school verscheen en toen het ballentje is gaan rollen.
Doordat ik die kennis niet zo goed kende was het wel treurig, uiteraard, maar had ik er niet al te veel mee.
Een jaar later werd ik door school opgebelt, dacht dat het over me studieresultaten ging, maar helaas, klasgenootje had zich opgehangen.
De dag ervoor zag ik al bij mensen zn naam in hun msn naam staan, maar de link kwam niet, omdat die niet bij ons in de klas zaten.
Zoals hierboven ook al beschreven is, films waar zelfmoord in voorkomt of zoals in de efteling in het spookhuis, kan ik niet zien. Waar ik zeker een hekel aan heb is als mensen er een grapje over maken, ik heb dan wel nooit iemand gevonden, maar doordat je het mee gemaakt hebt blijft er altijd iets waardoor je aan de gene denkt die uit het leven is gestapt.