Toen ik nog een klein kimmetje was, was ik een vrolijk en pittig meisje. Ik hield altijd mijn poot stijf en wist precies wat ik wou.
Het gezin bestond uit mij, mijn moeder, mijn vader en mijn zus.
Op de een of andere manier konden mijn zus en ik vanaf een bepaalde leeftijd elkaar niet luchten.
Er zit 5,5 jaar leeftijdsverschil tussen ons maar ik ben de verstandigste.
Affin, ik had een prettig leventje verder.
Wanneer ik naar de middelbare school ging was alles wat achteruit gegaan. Ondertussen had ik een flinke faalangst gekweekt waardoor mijn citoscore 516 was. Na dat geaccepteerd te hebben ben ik naar De Hamrik gegaan voor het eerste jaar Vmbo-Bbl te doen. Toen wij nog een soort cito kregen bleef ik niet op die school te horen omdat mijn score te hoog was.
Toch zijn ze van de cito uitgegaan en werd ik in Vmbo-b geplaatst. Ik was een stil en verlegen meisje door die faalangst maar haalde goeie cijfers.
In het tweede jaar zou ik in Vmbo- k geplaatst worden maar helaas na zoveel gesprekken met mijn ouders hebben ze me weer in Vmbo-b geplaatst.
Doordat ik een hele jaar niets hoefde te doen omdat ik het allemaal wel snapte was huiswerk voor mij nogal onwennig.
Tweede jaar ging mijn wiskunde dramatisch achteruit.. ik kon het gewoon NIET snappen.
Affin na het tweede jaar Ben ik naar de Aoc-terra in Winsum gegaan.
Daar waren mijn cijfers ook niet geweldig qua wiskunde maar ik had het gered.
Thuis ging het er precies nog aan toe zoals het was.. mijn zus was vaak weg en mijn vader ging naar zijn werk, kwam thuis, at samen met ons,sliep op de bank, ging voetbal kijken en naar bed om vervolgens alles weer te herhalen.
Hij werkte bij een scheepswerf en moest dus vaak naar het buitenland.
Hieruit kunnen jullie vast wel opmaken dat ik alleen mijn moeder had.
Tussen mij en mijn zus ging het overigens niet beter.
Op school was ik nog meer teruggetrokkener geworden door pest en plagerijen.
Ik kon vanaf kleins af aan al niet met mijn ouders praten.. mijn vader was altijd degene die mij strafte en dat is mij bijgebleven.
Altijd als ik moest huilen ging ik naar mijn kamer. Mijn vader werd boos als ik huilde. Hij zei: je gaat @~!@## niet huilen.
Dit heeft met de opvoeding van mijn vader te maken, hij mocht ook nooit huilen van zijn ouders dus je ziet het hem ook niet doen. Daardoor toont hij nauwelijks emotie.
Ik heb mezelf vanaf toen ook altijd gezegt dat huilen slecht was.. een teken van zwakte.. ik werd boos op mezelf als ik ging huilen. Ik mocht niet huilen!
Ergens begin/midden de Vierde klas was het een keer raak. Ik was zo kwaad op mijn moeder dat ik de deur voor haar neus dicht had gegooit terwijl ze met zware spullen aan kwam sjouwen (tot op heden nog spijt van).. mijn vader heeft me goed laten merken wat voor kracht hij bezat.
Ik sloot me snel op in de wc.. mijn vader kwam boven en schopte en sloeg keihard tegen de deur aan, probeerde het slot te forceren en stond te schreeuwen.
Doordat hij mij altijd fikse straffen gaf wist ik dondersgoed wat me te wachten stond.
Het schreeuwen, schoppen en slaan hield maar niet op en ik was superbang!
Ik schreeuwde,riep en smeekte om mijn moeders hulp.. maar ze deed alsof haar neus bloedde..
Ik ben serieus nog nooit zo bang geweest..
Uiteindelijk begon mijn vader te dreigen "Als je nu die deur niet open doet, dan.." Ik smeekte hem te beloven dat hij me niets deed.. hij gaf geen antwoord en ging door met dreigen.
Ik slikte even en deed de deur open.
Ik werd eruit gesleurd aan mijn arm, toen pakte hij me bij mijn haren en trok er een hoop uit.. daarna schopte hij mij zo hard als hij kon.. Ik wou hard naar mijn moeder rennen maar werd aan mijn haren terug getrokken en voor de trap naar mijn kamer gezet. Hij gaf me een duw en een klap en ik ben gierend naar mijn kamer gerent. Ik trilde nog na en was vanaf dat moment altijd doodsbang voor mijn vader geweest.
Ik was tegen mijn examens.. geen stress want ik had ondertussen schijt door mijn lage cijfers.. Toch geslaagd.. in de vakantie kreeg ik te horen dat mijn ouders gingen scheiden.. daar verdriet van gehad.. uitgehuild bij mijn vriend.. nog steeds was huilen moeilijk voor mij.. emotie tonen kon ik ook nauwelijks.. want dat was zwak.
Uiteindelijk was het uitgegaan tussen mij en m'n vriend.. gevolg: lichte depressie.. suicidiaal gedrag enzovoorts.
In januarie dit jaar ergens was het weer aan geraakt en ik was dol en dolblij.. natuurlijk zat ik nog steeds met vragen en dingen.
Ik beloofde vanalles en ben niets nagekomen.. ik had er geen puf meer voor.
Ondertussen was m'n zus zwanger heeft het kind laten adopteren en ik vanaf daar bergafwaarts gegaan geldproblemen, cocaine en andere drugs, stelen van mij en anderen enzovoorts.
Nu is dat nog steeds zo trouwens.
Zijn woonde samen bij haar vrien voor nog geeneens een jaar en het was na de adoptie van het kind uitgeraakt dus ging ze bij mijn vader 'wonen'. Ze zwerft van de een naar de ander.
Ze komt nog steeds geld bij me vragen.. alleen wat ik zo vreselijk vind... ik zeg nee wat doet zij: ahh, alsjeblieft? en onarmt me en geeft een kus op m'n wang. Nou zou je denken: oh, dat kan ze waarschijnlijk niet weerstaan.. nou mis! ik verafschuw haar soort 'liefde'. Ik heb nooit of te nimmer zusterliefde gekent maar dan moet ze er vooral niet mee op komen zetten als ze geld van me moet!
Ik zeg ook gewoon tegen haar: ik wil niet dat je dit doet, ik haat het wanneer je mij onarmt en me een kus geeft! Voor mij is het raar en ongemeent.
Ik heb ook nooit vaderliefde gekent.. ik voel me helmaal niet op mijn gemak wanneer hij "ik houd van je" zegt.. ik weet dat hij van me houd.. ik vind het alleen zo raar dat hij dat zegt.
Mijn vader is altijd al een kille, koude man geweest.. emotieloos.. en dat ben ik nu aan het opvolgen..
Zelf ben ik ook een stuk veranderd.. ik heb daarvoor nooit aan drugs en jatten gedacht.. nu wel.. dingen gedaan die ik daarvoor niet gedaan zou hebben.. ect.
Mijn vader had ons 3 jaar lang bedrogen en heeft met die vrouw nu een relatie
Mijn moeder heeft ook een nieuwe relatie.
Laatst had ik het hier met mijn moeder over.. ik heb het idee dat de dingen die ik tekort kwam.. die ik nooit gekent heb.. dat ik die mis.. iets in mijn jeugd mis..
Sorry dat het zo lang geworden is.. maar ik ben echt ten einde raad