wie deelt deze ervaring en hoe gaan jullie er mee om? (ben net nieuw op deze site heb dus nog niet zo uitgebreid gezocht naar topics hierover dus misschien is dit de zoveelste hierover...sorry dan) Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
wie deelt deze ervaring en hoe gaan jullie er mee om? (ben net nieuw op deze site heb dus nog niet zo uitgebreid gezocht naar topics hierover dus misschien is dit de zoveelste hierover...sorry dan) 
Krijg het ze niet aan hun verstand gepraat dat wij het absoluut niet willen. Ik heb daar voor mij zelf meer dan genoeg redenen voor. Ben wel ontzettend blij dat mijn man er net zo over denkt als ik! Als de 1 wel wil en de ander niet heb je denk ik een probleem.
Nope...
Misschien komt het door de leeftijd (bijna 33), ik al 15 jaar éénzelfde relatie heb en dat de rest allemaal kinderen heeft.


Tja, je kunt het ook omdraaien.. Met alle geweld kinderen willen krijgen, dat is ook egoïstisch... want jij wil kinderen...die kinderen weten dat nog niet...

Dus dat is al meer dan genoeg.
(maar goed, ieder zijn eigen keuze)
) dat wij kinderloos willen blijven en respekteren onze mening/keuze.
) ik vind mijn genen niet zo geweldig. En daarbij vind ik ook dat je er voor je kinderen moet zijn als je er bewust voor kiest.. En ik ben érg gehecht aan mijn vrijheid (hou niet eens een relatie vol. langste was 2 weken en dat is alweer een paar jaar geleden) Dat wil ik mijn kind dan sowieso al niet aan doen.