
Foto door Phelan Davion
6 en 7 mei organiseerde Arne Koets (Airnt @ Bokt) wederom het Rossfechten Symposium. Rossfechten wil zeggen, vechtkunst te paard. De basis hiervan is klassieke/historische (hoge school) dressuur. Ook dit jaar waren Santiago en ik van de partij. Wederom een prachtige ervaring! De sfeer in de Rossfechten community is geweldig, iedereen is zo open en behulpzaam. Er waren ruiters uit alle uithoeken van Europa en er waren zelfs mensen uit de USA gekomen, speciaal voor het Symposium.
Hier een impressie van ons geweldige weekend.

Het was best een lange reis, naar midden Duitsland, dus we zijn op donderdag al aangekomen zodat de paardjes een beetje konden bijkomen. Vrijdag even rustig opstarten met een buitenritje door de prachtige natuur daar.

Foto door Amanda Melchior
Zaterdag barstte het dan echt los. De eerste praktijksessie ging over tactisch positioneren tijdens een mêlee (gevecht, in dit geval met zwaarden).
Eerst even met twee handjes aan het stuur warmrijden, Santi vond zoveel onbekende paarden bij elkaar (16 op een vrij klein oppervlak) best spannend.

Foto door Agnes Wadenbäck
Met de rust hervonden het zwaard opgepakt. Zoals hier te zien is, is piaffe in deze discipline niet alleen een leuk dressuurkunstje, maar heeft het een daadwerkelijke toepassing: het paard actief en verzameld houden, klaar voor de aanval, terwijl je je oriënteert op de positie van je tegenstander(s). Maar ik laat me hier wel teveel afleiden door het rijkunstig deel want mijn zwaardhouding is flut.


Foto door Erika Storbräten.
Later op de dag was er een sessie over lans vechten te paard. Ik heb Santi daarvoor uitgeleend aan een ruiter uit Noorwegen die haar eigen paard niet mee kon nemen.
Dit is het moment net nadat de ongewapende ruiter een beweging heeft gemaakt om de ruiter met de lans te ontwapenen. Nu wordt het een krachtmeting om wie de lans onder controle kan houden. Mooi om te zien hoe Santi hier echt met heel zijn gewicht mee duwt en er echt bij gaat zitten. Powerpony!


Foto door Agnes Wadenbäck
’s Avonds de dag afgesloten met een rustig stapritje naar de ruïnes op de heuvel. Heel stoer, Julia Thut had een dameszadel bij zich en ging helemaal in stijl!

Foto door Amanda Melchior.
De volgende dag was de eerste praktijksessie worstelen. Met Santi die het af en toe wat spannend vindt om heel dicht bij onbekende paarden te komen, leek me dat niet handig. Dus hebben we gezellig vanaf de zijlijn toegekeken.

Foto door Amanda Melchior.
Daarna even van de gelegenheid gebruik gemaakt om lekker zelf wat te trainen in Arne zijn fantastische bak. Konden we mooi wat bewegingen proberen die de avond ervoor in een lezing over barokke rijkunst waren beschreven.
Inzet galoppirouette:

Foto door Agnes Wadenbäck
Communicatiefoutje dat eindigde in een schoolhalt-achtig dingetje. Kwam voort uit een verwarring tussen piaffe en terre-a-terre. Om met Bob Ross te spreken, happy little mistakes.


Foto door Agnes Wadenbäck
Het idee achter het Rossfechten Symposium is kennis delen. Dus ineens stond ik een ruiter uit Texas uit te leggen hoe je een piaffe moest rijden. Hier was hij nog even onder begeleiding aan het uitzoeken hoe Santi geprogrammeerd is. Even later reed hij zelfstandig zijn eerste pasjes piaffe, heel gaaf. Ik voel me overigens totaal niet ervaren of gekwalificeerd genoeg om les te geven


Foto door Amanda Melchior.
Later op de dag was er een sessie over cavalerie tactieken en formaties tegen infanterie (voetsoldaten).
Warming up:

Foto door Amanda Melchior.
Een andere ruiter was erg onder de indruk van Santi’s piaffes (Santi heeft hier veel aanleg voor en ik lift een beetje mee) en vroeg of ik een piaffe pirouette kon laten zien. Die had ik nog nooit bewust gereden maar hij was lekker ontspannen aan het piafferen dus ik legde mijn buitenbeen aan en hij deed de pirouette alsof hij nooit anders doet.

Foto door Amanda Melchior.
Daarna was het tijd voor het formatiewerk. Tijdens de uitleg stonden de paardjes lekker te dutten in het zonnetje.

Foto door Amanda Melchior.
Daarna ten aanval!

Foto door Amanda Melchior.
En als afsluiten nog Santi’s zeer geconcentreerde blik. Oh ja, en voor wie het zicht afvraagt naar aanleiding van de overige foto's, ik was niet boos/verdrietig/chagrijnig maar ik heb gewoon een intens geval van Resting Bitch Face tijdens het rijden.


Foto door Amanda Melchior.
Kortom, het was weer bijzonder leerzaam en gewoon supergaaf. Kan niet wachten tot volgend jaar!
