Geplaatst Het ging de laatste tijd niet goed met Zahire. Ze heeft een hoefscheur gehad en daardoor anderhalve maand stilgestaan. Iets langer dan per se had gehoeven, maar ik wou zeker zijn en geen risico's nemen. Dus ietsje langer gewacht.
Toen ik eenmaal terug erop kon, heb ik maar 1 week kunnen rijden voor de Belgische stortregens de piste onberijdbaar maakten (de plassen kan ik mee leven, maar de piste werd echt loodzwaar). Die week was een drama. Heet paard dat ineens van allerlei dingen in of naast de piste een drama maakte terwijl ze er vroeger nog niet eens naar keek.
Ik ben een heel angstige ruiter dus dat was al een deuk in mijn vertrouwen. Toen de piste onberijdbaar werd, heb ik ze stilgezet. Een ritje langs de baan mocht niet (met de scheur raadde de DA aan harde bodems te mijden) en verder waren er naar mijn mening geen verantwoorde rijmogelijkheden.
Omdat haar gezondheid op die stal al langer aan het achteruit gaan was, heb ik besloten haar te verhuizen naar een andere stal. Ze ging van 24/7 weidegang met een minischuilhokje op beton (droog en zacht liggen onmogelijk) naar 's nachts op stal. Ze knapte zienderogen op! Weg traanogen (die had ze al van de eerste week op die 24/7 stal), weg diarree (die had ze al 3 maanden, DA vermoedde dat ze slecht tegen het hooi daar kon), weg mok en ze is eindelijk wat aangekomen.
Donderdag wou ik voor het eerst gaan rijden. Niet gelukt, Zahire ging compléét door het lint... Heb er een rondje mee gestapt, voelde dat het niet ging, wilde ze in draf even goed vooruit zetten dat ze haar energie kwijt kon, dus in draf gevraagd, kreeg ze helemaal niet vooruit en ze begon met haar hoofd te schudden. Weet wat dat betekent. Snel eraf gesprongen, nét op tijd, ze ging loodrecht omhoog. Haar wat vrij laten lopen en dan terug op stal gezet, de angst was helemaal compleet nu... Had zelfs als ik ernaast stond veel angst.
Zaterdag nieuwe poging, die al meteen begon met een goede steigeractie zodra ze in de binnenpiste kwam. Ze dan eerst goed gelongeerd dat het ergste eraf was, dan heeft een stalgenoot haar gereden dat ik kon zien dat ze braaf was. Ik daarna op een volte wat gedraafd. Stappen durfde ik niet.
Dan rust gehad tot gisteren. Eerst even aan de longe gezet maar het viel mee van energie. Dus erop, maar meteen aangedraafd. Wat rondjes door 3/4de van de piste gereden en dan even uitgestapt met contact.
Vandaag ging een vriendin die me erg goed kent mee, zij heeft de gave om me toch altijd weer over mijn grenzen heen te krijgen. En wat zijn we er over veel gegaan!
Meteen opgestapt zonder te longeren (grens 1) en lekker lang ingestapt (grens 2). Veel aan buiging en loslaten gewerkt, ontspanning bij beiden. Vervolgens door de volledige piste gegaan, ook het stuk waar ze nog erg gespannen is (grens 3). Aangedraafd en meteen goed het tempo erin gezet, daarna ook door heel de piste gedraafd, ook de moeilijke stukken. Uiteindelijk aan beide kanten gegaloppeerd (grens 4), met lange losse teugel uitgedraafd (grens 5, ik draaf wel vwnw uit maar normaal altijd met contact) en uiteindelijk door heel de piste, ook de moeilijke stukken, met volledig losse teugel uitgestapt (grens 6)
Voor velen zal dit misschien ridicuul in de oren klinken maar het vertrouwen heeft donderdag zo'n opdoffer gehad dat ik me enkel veilig voelde op een kleine volte, dat ze vooral niks kon doen. Dus nu door heel de piste gaan was een uitdaging...
We hebben er ook foto's van die ik graag aan jullie wilde laten zien, ookal zijn het verre van goede. Je ziet héél duidelijk de stress bij mij... Dat heeft ook een zeer grote invloed op mijn houding, die gewoon rotslecht is, ik heb er geen andere woorden voor. Ik mag echt mijn twee handjes kussen met mijn brave goedzak, maar we moesten door deze slechte periode nu eenmaal door. En het was stresserend, maar het is ons gelukt!
Ik hoop over een week of twee nog eens foto's te kunnen tonen met een ontspannen ik en een volledig ontspannen Zahire.
Commentaar op de houding is dus niet gewenst. Ik weet dat het bagger is... Spanning, ik val zo ver naar voren dat ik Zahire bijna omhels en daardoor vliegen mijn voeten naar achter, moet mijn benen langer maken (met andere woorden: ontspannen), schouders meer naar achter, bekken meer kantelen...
Paardlief kan dus uiteraard ook niet goed lopen als ik er zo belabberd op zit, maar over haar ben ik wel erg tevreden. Het is van een luilak eerste klasse, gewoon niet vooruit te krijgen, naar een toch actiever paard gegaan dat reageert op beenhulpen. Nog niet zo actief als ik zou willen, maar ze is echt al pakken verbeterd daarin.
Om een beeld te geven, zo rijden we normaal rond:
En dan vandaag:
Ik ben op zich met deze foto blij omdat Zahire nu eindelijk eens voor de loodlijn loopt in plek van altijd erachter. Ze heeft anderhalf jaar erachter gelopen, nu we actiever rijden en ik mijn teugels losser laat, komt ze eindelijk in een betere houding.
Stappauze tussendoor
Bijna vierkant
(halthouden deed ze vroeger NIET. Het was ofwel in een hoek zetten, ofwel een paar hoefslagen vriendelijk vragen om te stoppen, ofwel hard doortrekken. Nu stopt ze al van zodra ik nog maar dénk aan stoppen, wat een vooruitgang!)
Shame on me... Zahire doet het wél goed, veel actiever dan vroeger.
En daar ging de aandacht weer. De staleigenaar liep even voorbij.
Uitstappen met lange teugel, een grote stap!
Wat ik dus anders wil zien:
1. Ontspanning. Dat is voor mij nu prioriteit. Het slechte beeld van donderdag moet weer vervangen worden door goede beelden. Als het een week gaat zoals vandaag, dan komt die ontspanning vanzelf wel, ik probeer er echt op te letten (bewust gaan ademhalen en bewust proberen delen van mijn lichaam te ontspannen) maar afdwingen kan je het helaas niet.
2. Recht zitten!!! Het is nu deels door de spanning ook dat ik in een bolletje wil kruipen, maar ik moet echt dringend aan mijn houding werken. Mijn benen vliegen nu soms naar achter, maar ik denk dat dat vanzelf opgelost wordt als ik terug recht kom te zitten.
3. Bekken meer kantelen.
4. Onderbenen ontspannen laten afhangen ipv optrekken.
5. Schouders ontspannen en breder maken, mijzelf groot maken, trots te paard gaan zitten.
Ik denk dat dat de voornaamste werkpunten gaan zijn. Vanaf volgende week heb ik terug wekelijks een uur les
. Privé of met 2 (een heel uur privé is voor mij nog iets te intensief, ik ben spierpatiënt en met het stilliggen heb ik veel conditie ingeboet) zodat er intensief op mijzelf gewerkt kan worden.Als jullie nog dingen zie die ik niet zie, shoot! Ik wil echt op mezelf werken, mezelf verbeteren zodat ik Zahire niet meer in de weg zit... Maar van bovenstaande dingen ben ik mij dus zeer bewust.
. Ik zal niet snel vallen (heb precies lijm op mijn kont hangen) maar wil mijn paard niet hinderen, hoe verder ik naar voor val hoe moeilijker voor haar om op de achterhand te gaan...
. Vanaf volgende week gaan we ook terug 1-2x per week lessn en ga mijn lesgeefster vragen om echt wat op mijn houding te drammen... 
Maar ik ga de oordeling van gediplomeerde zadelpassers niet in twijfel trekken natuurlijk 
