Geplaatst 
Ga gezellig met ons mee op onze buitenrit van ruim 13 kilometer en zie hoe ik de volgende keer een heuze actiefilm kan maken zonder filmcrew! 
Even heel krampachtig omlaag kijken voor een foto gezellig samen met Alanda...
De stalhondjes zijn ook van de partij. Ongevraagd, maar hou ze maar eens tegen. Onderweg heb ik nog een aantal keer geprobeerd om ze terug te sturen. Dan blijven ze op 15 meter afstand achter je even zielig staan kijken, en dan rennen ze weer kwispelend achter je aan. Stiekem vind ik het wel gezellig, maar het is allemaal wat minder grappig als ik de weg oversteek en ze worden aangereden. Vandaar dat ik ze toch maar terug stuur.
Zalig, dat zonnetje tussen de bomen door!! En in het bos rij je ook lekker uit de wind, want het waait stiekem best behoorlijk...
Met het mooie weer is het ook weer tijd voor een nieuw verschijnsel in het bos: de mountainbikers. Ondanks vrij felle kleding zie je ze meestal pas erg laat, of zie je ze zelfs helemaal niet maar hoor je wel plots achter je de versnelling ratelen: "kkrrrrrrrr klikklikklik!" Weer iets voor Alanda om aan te wennen, maar na een praatje gemaakt te hebben met de eerste twee fietsers, waren de volgende drie alweer een stuk minder spannend.
Eenmaal de weg overgestoken komen we op mijn (sinds kort) favoriete pad
Tijd voor een flinke galop!! Anderhalve kilometer, rond de 30 à 33 km per uur. Geweldig om te horen hoe die hoeven ineens versnellen!! Daar gaat mijn hart nu nog steeds sneller van kloppen 
Zet je geluid dus lekker hard aan, en aan het eind van het filmpje wat zachter want daar ben ik nog even als blij-meisje-te-paard gaan juichen 
en ik zou niet willen dat jullie je rot schrikken. Maar ja, het was nou eenmaal megasupergaaf en dat moest ik even uiten 
Nadat we allebei weer een beetje op adem zijn gekomen, doen we nog een drafje. We zijn inmiddels in een stuk van het bos waar we nog nooit met zijn tweetjes geweest zijn, tot op heden was er altijd een ander paard bij.
Vervolgens komen we een gezin aan de wandel tegen. Alanda vindt wandelaars nog een beetje gevaarlijk. Vaak bewegen ze zich een beetje onzeker slingerend over het pad heen, als er kleine mensjes bij zijn kunnen er ook nog wel eens dingen geroepen worden of beginnen ze plotseling met rennen. Alanda wordt daar zelf ook een beetje onzeker van. Haar reactie vind ik dan altijd wel grappig, en nou is hij eens op film vastgelegd
Ze draait dan meteen haar hoofd naar mij toe voor een bemoedigende knuffel 
Vervolgens raapt ze haar moed bij elkaar en kunnen we weer verder. We steken nog een weg over en komen in het sprookjesachtig mooie dennenbos. Ook hier weer wandelaars, maar die zijn al wat minder spannend dan de vorige groep.
Het jammere van zo'n camera op je kop is dat je nooit jezelf eens terug kan zien op beeld. In het sprookjesbos kwam ik op het lumineuze idee om mijn camera gewoon even in de bosjes te leggen en dan heen en weer te rijden.
Aangezien de methode werkt, kan ik bij mijn volgende bosrit mijn eigen actiefilm gaan opnemen
Ik zit al te denken aan de camera midden op het pad leggen, in de boom hangen, etc In het kader van "even de personages in beeld brengen", mijn blije hoofd en Alanda die niet snapt dat je moet lachen voor een camera. Daar gaat mijn Penny-fotomoment.. Gelukkig staan op alle andere foto's en filmpjes haar oren naar voren, het is toch echt een heel vrolijk paard
We draven maar weer terug in de richting van huis.
De terugweg verloopt voorspoedig. Alanda maakt geen misbruik van de lange teugel die ze krijgt en stapt op haar gemakje richting huis. Op het lange zandpad doen we nog een handgalopje, ook daar gedraagt ze zich keurig bij! Aan het eind van het pad zie ik ineens een hondje lopen. Blijkt het een van de twee stalhondjes te zijn!! Het eigenwijze beest is toch nog op eigen houtje overgestoken om me te gaan zoeken kennelijk...
Het laatste stukje doen we dus met zijn drietjes. Stalhondje Brutus vindt het zoals gewoonlijk weer supertof en huppelt vrolijk mee. Bij het Safaripark gaan we nog even naar de herten kijken. De giraffen laten het nog steeds afweten, het zal nog wel te koud zijn.
Nog even een klein wedstrijdje tegen Brutus, en dan weer naar huis
(Dat hondje rent zo grappig met die flapoortjes
)Het was weer een ontzettend geslaagde rit, hopelijk vinden jullie dat ook!
