

Mijn nieuwe capcam mocht ook mee. Dan konden we eens kijken of we nog leuke beelden konden vastleggen onderweg.
Deze route hebben we gereden, in totaal zal het zo tussen de 24 en 26 kilometer zijn geweest (ik was op een gegeven moment te laat met mijn GPS weer aan zetten, dus ik miste een kilometer).
De kaart
Op naar België dus! We hebben gekozen voor de snelste route heen, met wel de mogelijkheid om wat kleine touristische detours te nemen. Zo rijden we graag even door het "kabouterbos", wat zijn geuzennaam dankt aan het mooie groene mos en de sprookjesachtige omgeving.
Kabouterbos

Hop hop, galop!
Vervolgens komen we op een lang zandpad dat tussen Hilvarenbeek en België ligt. Hier heb ik een filmpje gemaakt van een stukje galop en rengalop. Alanda heeft zelf nog niet uitgevonden dat het nog best een tandje harder kan, maar daar gaan we vanzelf nog wel achterkomen

Aan het eind van het pad moest ik even wachten op mijn rijmaatje en haar paard Flos. Die vindt het niet zo'n fijn pad om over te galopperen, die heeft liever los zand onder haar voeten. Maar we zijn inmiddels dus al een aardig eind op weg naar het buitenland

We komen in stukken bos waar we nog niet zijn geweest. Dankzij alle laurierstruiken is het er nog mooi groen ook! Wel oppassen dat je niet te ver naar links gaat, want onder de struiken ligt een diepe sloot die je in eerste instantie niet ziet.


We komen in de buurt van een plas water, Papschot als ik het goed heb onthouden. Er ligt ook een stuk heide bij, maar door de regen van de laatste tijd staat alles onder water.

Langs de Belgische grens komen we opnieuw uit op een lang zandpad. Hier hebben we weer een galopje geprobeerd. Dat ging allemaal prima, totdat Flos probeerde om Alanda in te halen

Even checken of we nog wel in de goede richting gaan op de kaart...

Aan het eind van het pad rijden we ons eigen bosgebied uit en staan we op de grens tussen Roovertse Heide en De Utrecht. Alanda heeft het bordje aangetikt, dus nu zijn we er ook officieel geweest


Welkom in België!
Tegenover het bordje van De Utrecht staat een bordje waarop de camping en het restaurant al worden aangegeven. We zijn er bijna!!

Hop, de grens over! "Welkom in België" zegt het smsje wat mijn rijmaatje meteen krijgt. Een bordje aan de zijkant van het geasfalteerde ruiterpad (ja..... ja echt) zegt "Welkom in de Antwerpse Kempen". Het eerste stukje België wat we te zien krijgen, is dan ook werkelijk waar schitterend. Een prachtige aardgascentrale om ons vakantiegevoel nog een beetje extra te benadrukken


We mochten het terrein niet op. Bij de ouderwetse telefooncel stond dat je je daar moest melden. Nou, dat hebben we gedaan. Niemand te zien


Een mooi hekwerk-met-prikkeldraad-versperring-en-pas-op-je-paard-mag-hier-niet-roken-want-dan-ontploft-de-hele-boel-zet-je-helm-op-snel verder, zijn we dan bij de camping en het restaurant aangekomen. Het was alles wat ik er van verwacht had. Helaas


Voor de kids zat er een leuk speeltuintje bij, maar voor het paard troffen we geen voorzieningen. Een eindje verderop in het bos was wel een balk waar je ze aan vast kon knopen. Hmm... was dat het dan? Maar ja, dat mocht de pret niet drukken. Mijn rijmaatje ging even de sanitaire voorzieningen checken bij het restaurantje en ik bleef bij de dames wachten.

We hebben toch nog maar even een korte pauze ingelast, zoals eigenlijk op de planning stond, alvorens de route te vervolgen.

Toiletpotten
Op de terugweg rijden we over de gebiedsgrens tussen De Utrecht en de Roovertse Heide, in de richting van Esbeek. Het is een wonderlijk pad, we zien vijf vuilniszakken met huisvuil, ik zie nog wat hennepresten tussen de boomstronken en zowaar ook een toiletpot! Helaas niet op foto vast gelegd. Maar ik wist niet dat die hier in het wild voorkomen, ik had ze alleen nog maar in gevangenschap gezien. Het gaat dus goed met de Nederlandse populatie toiletpotten!

Verder was het wel een mooi pad overigens.
Alanda op het pad
Richting het eind van het pad komen we twee andere ruiters tegen. Vervolgens worden we als heuze celebrities herkend: "Hee, ken ik jullie niet van Bokt?"


Nou ja, inderdaad dus

Al met al hebben we een heerlijke en uiterst vermakelijke buitenrit gehad van zo'n 4,5 uur! De bestemming voldeed dan wel niet helemaal aan ónze verwachtingen, maar de route er naar toe was erg leuk om te rijden en wellicht is de bestemming voor anderen wel hartstikke leuk. Daar dus geen kwaad woord over. Van de Bokkers in het bos begrepen we dat er wel een plaatsje is waar je je paard weg kan zetten, maar dat dit vrij klein is en op een verhard stuk. Daar hebben we dus waarschijnlijk helemaal overheen gekeken (of wel gezien, maar niet als zodanig waargenomen).
Als het weer wat beter is gaat de volgende lange rit dus naar de Bockenreyder, een rit van zo'n 28 kilometer wordt dat dan. En dan gaat de camera ook weer mee!
