
Vandaag was weer een stapje verder, er waren mensen op het dak aan het werken, en dat vond ik spannende dan het paard.
De laatste keer dat ik echt heb gereden is nu anderhalf jaar geleden, en dat was nog western ook.
Ik ben echt heel bang, zo bang dat ik zat te hyperventileren op het paard. Zo bang dat ik 3 dagen voordat ik ging rijden in mijn broek poepte van angst. Het huilen stond me naderbij dan het lachen. Gelukkig hebben we dit nu achter ons gelaten en ga ik redelijk ontspannen door de bak heen.
Het paard is een 9 jarige haflingermerrie, welke eigenlijk ook nooit echt bereden is. Ze is wel zadelmak en ingereden toen ze 3,5 jaar was. Ze is mijn verzorgpaard, en ik verzorg haar nu sinds januari dit jaar. Ze heet Garuna.

Garuna doet het met de ogen dicht!

Kijken waar we heen gaan.



Attent paard!




Even poseren.

En mijn vriend, welke niks met paarden heeft stapt haar uit.

Tips en commentaar is welkom, maar wel graag opbouwend.
Eigen commentaar: Mijn houding is prut, ik rij met waslijnen van teugels (best lastig van western, naar dressuur overstappen) en er mogen vooral bij mij heel wat kilo's af, maar daar zijn we mee bezig!