Geplaatst: 08-10-08 12:12 Veel leesplezier!
Citaat:Vraag : Wat wil jij uitdragen naar andere mensen in en buiten de paardensport over het omgaan en rijden van paarden. (Dus waar sta je voor, waar moeten mensen bij jou aan denken)
Ik wil graag dat mensen bij mij denken aan duidelijkheid. Ben duidelijk in wat je wilt. Ben je bewust van je eigen lichaam en persoon, zodat je ook duidelijk kunt zijn naar je paard toe. Als je je niet bewust bent van je eigen handelingen, hoe kun je dan ooit een paard duidelijk maken wat je wilt. Begrijp het wezen van het paard, een paard is geen mens. Verdiep je in het wezen paard. Je kunt zoveel rijker en wijzer worden door je te verdiepen in jezelf en je paard. Zo kun je op de beste manier je paard op een natuurlijke manier, zo maximaal mogelijk ontwikkelen.
Vraag : Wat geeft jou het meeste voldoening binnen het hele paardengebeuren?
Is dat het gevoel dat een paard je geeft als hij voor je wilt werken, wanneer je ziet dat één van jouw leerlingen ineens "het gevoel "vindt en zijn/haar paard écht aan het lopen krijgt, of misschien als je 's avonds het laatste rondje over stal loopt en de paarden allemaal tevreden op hun stro hoort kauwen?
Of is dit voor jou iets heel anders?
Ik krijg op veel verschillende manieren een voldaan gevoel van de paarden(sport). Het heerlijkste moment van de dag vind ik nog altijd, als ik 's avonds zelf de paarden ga voeren en er totale rust is op stal. De paarden hinniken als je binnen komt lopen, en er verder niemand op stal is, behalve de paarden en ik. Nog lekker even kroelen als de voerbak leeg is en bij alle paarden nog effe checken of ze zich lekker voelen en de dekens enz nog corect liggen.
In het rijden vind ik het elke dag weer een uitdaging om de (verborgen) talenten in een paard naar boven te brengen. Voorbeeld: Op het moment heb ik een merrie op stal, die al jaren bij me in de les komt, maar die per toeval in training is gekomen en die ik nu zelf rijd. Ik heb in de les nooit gezien, dat ze zoveel talent heeft. Nu ik aan t rijden ben, verbaasd ze me elke dag weer, en stap ik met een fantastisch gevoel af. Elke dag opnieuw denk ik, waar zou de grens van haar kunnen liggen? En de uitdaging is dus om de lol die de merrie in haar werk heeft te behouden, en toch de talenten zo goed mogelijk tot uitdrukking en ontwikkeling te laten komen. De voldoening is het gevoel dat een paard je kan geven als hij/zij het leuk vindt om voor je te werken, en ook nog eens heel getalenteerd blijkt te zijn. Dat is een gevoel wat niet te beschrijven is!
Ook is het superleuk om met leerlingen te werken en samen met hen te zoeken naar de grens van hun eigen kunnen en het kunnen van hun paard. Om ze het gevoel bij te brengen, respect te hebben voor hun paard en samen te kunnen presteren. De uitdaging om de leerling te prikkelen op zoek te gaan naar die grenzen van hunzelf en hun paard, zonder het paard over die grens te brengen. Het moment dat een leerling beseft, dat ze een stap verder gemaakt hebben, vooral in hun rijkunstig gevoel, is voor mij ook een groot moment van voldoening.
Vraag : Als je zelf een paard zou kunnen samenstellen hoe zou dan jou ideale paard er uitzien?
Dat zou een mix zijn tussen Hunter Douglas Sunrise en Lancet. Dit zijn voor mij de mooiste paarden die ik ooit gezien heb, maar vooral de meest bijzondere persoonlijkheden!
Vraag : Als de paardensport niet mogelijk zou zijn voor jou, wat dan?
Ik zou altijd iets met sport gedaan hebben. Welke sport het zou zijn weet ik niet zeker, maar als kind heb ik lang geturnd en getennist. Ik vond turnen het leukst, maar ik werd al vrij snel te groot. Ik vind het nog steeds een van de mooiste sporten om naar te kijken. Ook zou ik altijd honden om me heen gehad hebben, en had ik me verdiept in het aanleren van kunstjes aan een hond. Wij hebben een koningspoedel, en die is zo intelligent, dat als ik de tijd die ik steek in het africhten van een paard aan mijn hond zou besteden, we een fantastische circusact zouden kunnen instuderen!
Vraag : Wat zijn de belangrijkste uitdagingen voor de dressuursport op vandaag en morgen en hoe verschillen die van 'vroeger'?
De belangrijkste uitdaging is om te zorgen dat we een Olympische Sport blijven. Het jurysysteem moet verbeteren! Het is nog altijd hetzelfde systeem als 30 jaar geleden, terwijl de sport met grote stappen vooruit gegaan is. De onderlinge communicatie tussen de ruiters is sterk verbeterd. De communicatie tussen ruiters en juryleden is sterk achtergebleven. Ruiters en paarden zijn van een veel hoger niveau dan 20 jaar geleden, door nieuwe trainingsmethoden en onderling overleg. Het jurysysteem is niet veranderd. Om een Olympische sport te kunnen blijven, moet er openheid, duidelijkheid en eensgezindheid ontstaan in het jurysysteem.
