Geplaatst Vanmorgen ben ik voor het eerst BB springen gestart met Tirzah (80cm). Het ging niet echt denderend; ik was bloednerveus en groette af na hindernis 4 van de 10, ze had toen al 2 hindernissen geweigerd - dus toen ze hem wél sprong besloot ik om het daarbij te laten voor vandaag.
Nu denk je misschien: "hoezo avontuur?" Nou ja, dat gebeurde dus op de terugweg toen we een klapband kregen. Kijken jullie mee naar mijn pony die misschien geen uitzonderlijk talent heeft, maar godzijdank wel súper lief is als het erop aankomt?
De losrijring. Ik viel een beetje uit de toon met mijn kleine D-pony tinkertje tussen alle warmbloed joekels. Ik zet deze foto erbij, omdat er vaak geroepen wordt dat koudbloeden gediscrimineerd zouden worden op wedstrijd. Ik zeg niet dat het nooit gebeurt, maar mijn ervaring is veel meer zoals op onderstaande foto. De dame op de vos gaf me namelijk een complimentje over mijn pony. Echt aardig!
Toen de ring in, bloednerveus en letterlijk met trillende handjes. En Tirzah? Die neemt het gewoon allemaal even rustig in zich op.
Hindernis 1, ik zat al veel te vroeg naar voren dus ponylief dacht dat ze al moest afzetten. Ze redde het trouwens wel, daar stond ik van te kijken!
Een serie van hindernis 3, waar je ziet dat ze de hoogte eigenlijk al prima kan hebben:
En dat was het al qua springen! We reden rustig naar huis, vroeg klaar dus de hele dag nog voor ons. Mijn man reed en mijn groom en ik zaten wat te ginnegappen, toen een passerende bestuurder wild naar ons begon te gebaren dat er iets met de trailer was. Puur toevallig reden we juist langs een uitvoegstrook naar een parkeerplaats, dus we zijn snel die strook op geschoten en parkeerden de auto om te zien wat er mis was. Dit dus:
Ongeloofelijk, maar we hadden er alledrie NIETS van gemerkt! Tirzah wel, die stond te rillen op de trailer. Het moet een flinke knal geweest zijn, het arme dier. De krik eronder terwijl Tirs nog op de trailer stond leek ons niet handig, dus we laadden haar even uit. Een paar vrachtwagenchaffeurs keken erg verbaasd, vooral eentje die net wakker werd, zijn gordijntje open deed en ineens een pony zag staan!
Toen bleek ook nog eens dat wij helemaal geen krik in onze auto hadden! Dus mijn man belde zijn vader en die kwam helpen om de boel weer te fiksen:
Toen konden we weer veilig op weg!
Wat ben ik blij en dankbaar met alle lieve mensen om mij heen en natuurlijk met mijn lieve pony, die er absoluut geen drama van maakt om een uurtje te wachten langs een drukke snelweg (want ja, er was gras!). Ze liep ook zonder enige aarzeling weer keurig terug de trailer op.
Dus ja, dat was best een avontuur, maar gelukkig helemaal goed afgelopen!
Je schreef daar namelijk dat je had afgegroet, omdat je het graag niet met een weigering wilde afsluiten. Je zou gewoon door kunnen rijden, je mag namelijk na drie weigeringen altijd nog een (reeds gesprongen) hindernis springen, om het goed af te sluiten. 
Zo voorkom je ook dat je benen naar achter schieten, maar ze mooi langs de singel blijven liggen. 
