Geplaatst Drie dagen met de paarden op stap, dat vond ik wel heel spannend.
Omdat stalgenootje en ik beiden geen E rijbewijs hebben, hebben we een tweepaardsvrachtwagen geleend waarin je met B rijbewijs mag rijden.
Ons vervoer:
Jo was niet de gemakkelijkste met laden, dus we zijn ruim op tijd begonnen met oefenen. Twee weken van tevoren zijn we begonnen, dat staat in dit topic:
[VVDD] Josie op de vrachtwagen laden... *not* dacht Jo.
Een week van tevoren hebben we weer geoefend, dit keer zonder eerst de trailer maar gelijk de vrachtwagen. Ik was bang dat het weer een tijdje zou gaan duren, maar een beetje meer vertrouwen in Jo was op z'n plaats, want ze liep zo de klep op! We zijn toen ook een stukje gaan rijden.
Toen kwam de vrijdag van vertrek, ik vond het weer erg spannend hoe ze zou laden. Maar gelukkig, na 2x aanlopen liep ze de derde keer weer zo de klep op.
Waar maak je je nou zo zenuwachtig voor mens? Vraag Jo zich duidelijk af:
Twee sexie kontjes klaar voor vertrek:
Dus wij op weg, en na een rit van 2 uur kwamen we in Achtmaal aan. We werden gelijk hartelijk ontvangen. Er waren vier hele mooie paddocks voor de paarden, allemaal met lekker veel gras. Daar hebben we de paarden meteen in gezet. Jo was helemaal gelukkig, op stal zijn de weides eigenlijk vrij kaal, maar hier kon ze lekker grazen! Kop omlaag en (vr)eten maar!
Spullen uitgeladen en stallen bekeken, die waren erg mooi! Fijn met een buitenluik, waar Jo ook de hele tijd overheen hing 's avonds.
Na een theorie-uitleg begon Marion met een van haar eigen paardjes, om te laten zien wat we allemaal gingen doen. Eigenlijk is de kern van de cursus dat je leert welke invloed je lichaamstaal heeft op een paard. We zaten allemaal verbaast te kijken, kunnen wij dit ook??
Daarna werd het eerste paard uit zijn paddock gehaald en mocht de roundpen verkennen. Toen ze weer rustig was begon het praktijkdeel. En de grootste ontdekking kwam al snel: de paarden kennen dit hele gedoetje allemaal al! Het is aan ons om de taal te leren. Zodra je iets vroeg, en je vroeg het op de juiste manier, kreeg je onherroepelijk het juiste antwoord. Heel bijzonder. Vanaf het midden van de circel hoefde je je schouders maar iets open te draaien, hand optillen en hoppa, paard maakte een overgang. Waar ik thuis bij Jo nog wel eens de longeerzweep nodig heb om haar door te laten lopen, ging dat hier op de kleinste verandering van houding. Ik had soms het idee dat Jo mij een schouderklopje moest geven 'goed zo baasje, je doet het heel goed, eindelijk snap je hoe het werkt!' Je leert in draf een bepaalde handbeweging om haar te 'ondersteunen' in de beweging, zodra je die beweging groter maakt, gaat ze 'groter' draven, zodra je die beweging kleiner maakt gaat ze kleiner draven.
De tweede dag begonnen we weer met loswerken en daarna werd de hindernisbaan opgezet. We leerden hoe je een goede leidende positie aanneemt, het vragen van stelling/buiging terwijl je naast je paard staat, en het 'hoofd laag'. Toen vanuit de leidende positie de hindernisbaan door. Jo deed alles. De wip deed ze zonder aarzelen, het vliegengordijk was spannend maar durfde ze ook wel. De partytent was het moeilijkst. Ze heeft ooit haar hoofd gestoten tegen de bovenkant van een trailer (voor mijn tijd) en alles waarvoor ze moet bukken vind ze eng. Maar na 5 minuten liep ze er onderdoor alsof ze nooit anders deed!
De derde dag gingen we aan de slag met het paard aan de leadrope. We leerden een positie naast het paard aan te nemen en hoe we hem vanuit die positie van ons weg kunnen sturen en naar ons toe kunnen draaien en voorwaarts houden. Ze lopen dan evenwijdig met je mee op een afstand van 3 meter. Toen vanuit die positie de hindernisbaan weer op. Dit keer hadden de paarden niet de steun van onze leidende positie, maar ze moesten alles 'zelf' doen. Zij over de hindernis en wij ernaast op zo'n 3 m afstand. En tot mijn stomme verbazing ging dat allemaal goed! Ze was tussen pionnetjes door te sturen, ze liep helemaal zelf onder de partytent door, en het vliegengordijn was zelfs met tegenwind te doen. De eerste twee keer liep ze zelf over de brug, daarna vond ze dat toch wel erg wiebelig en moest ik mijn leidende positie weer innemen.
En toen het rijden door de hindernisbaan! Jo liep weer alles. Met mij erop had ze minder moeite met de brug dan met mij ernaast. Ze sjokte er zo overheen. Het zeiltje werd in stap netjes genomen, maar in draf vond ze een sprongetje wel leuk! Ik heb haar gereden met alleen een barebackpad (wat zit dat lekker!) en een touwhalstertje. Dat laatste was niet zo'n succes en dat had ik al gedacht, ze houdt niet van druk op haar neus. Na wat bitloze avonturen blijkt dat ze met bit het prettigst vindt.
Het was een avontuur om nooit te vergeten. Jo heeft zich geweldig gedragen op de vrachtwagen en in die vreemde omgeving. Ze was rustig, evenwichtig en heeft met rijden geen pas verkeerd gezet.
De paarden werden super verzorgt, vanuit het woonhuis was zicht op de stallen dus ze werden goed in de gaten gehouden. Kregen netjes 's avonds hooi en 's avonds laat krachtvoer en nog eens hooi. Jo voelde zich zo op haar gemak dat ze de twee avonden liggend heeft geslapen. Ik heb een leadrope aangeschaft en ga vanavond gelijk weer verder met het loswerken!
Helaas hebben we niet veel foto's. Stalgenootje en ik hadden het allebei zo druk met onze eigen paardjes dat we geen tijd hadden voor foto's. Wel zijn er twee filmpjes gemaakt, en ik heb een paar foto's van ons vervoer.
En het mooiste van alles is nog wel dat mijn instructrice en eigenaresse van de stalling gisteren te horen kreeg dat ze mee kan doen met de instructeursopleiding van Emiel Voest. Dat is prachtige kennis en kunde bij ons op stal!
De foto's zijn via mijnalbum gedaan, niet mijn voorkeur wegens kwaliteitsverlies, maar helaas werkt photobucket op deze pc niet.
Er zijn twee filmpjes gemaakt van het loswerken van Jo, maar deze staan nog op de telefoon van stalgenootje. Dat komt hopelijk snel.
Ik ben overtuigd door het hele Emiel Voest verhaal, en ik ga hier zeker verder mee. Of dat nogmaals in Achtmaal zal zijn, of dat ik wacht tot mijn instructrice de opleiding af heeft weet ik nog niet. Maar het is te interessant om te laten gaan!
Ik wil ook zo'n leuke bonte koeienpoown een keer 
