Geplaatst 
) Maarja, ik ga ook weg van deze plaats, maar niet op de manier zoals ik toen bedoelde. In die jaren vond ik het namelijk heel normaal om dan met slaapzak, iets eten, een beetje geld en Mies het huis te ontvluchten en dan mijn eigen toekomst te zoeken. Met Mies natuurlijk. Het is nooit zover gekomen. Waarschijnlijk maar beter ook (De reden dat Mies een ander plekje krijgt is omdat ik met mijn ouders mee ga verhuizen naar een huis waar geen land bij is. De kans dat we haar konden blijven houden was verschrikkelijk klein. Nu kan ze gelukkig bij haar oude verzorgster terecht
)De snelle rekenaar zal wel al doorhebben dat ik Mies dus heb gehad vanaf mijn negende. Ook begrijp je dan al snel dat deze pony mijn hele pubertijd heeft meegekregen. Mijn eerste liefdes aan heeft moeten horen, mijn klagerijen en een hoop geklets over alles en vooral niks. Maar ze heeft ook een hoop getut, uitjes voor de kar en een heleboel gehobbel op haar rug te verduren gehad. Toch werd ik altijd vrolijk begroet met een hoop gehinnik of ze kwam op mij afgestormd (om soms vervolgens doodleuk een spelletje te gaan spelen. ‘Wie is sneller, baasje of ik?’). Natuurlijk zijn er ook genoeg dipjes geweest. Hoefbevangenheid, het afscheid nemen van de andere pony’s en het verliezen van haar bonte shetlander maatje. Olga overleed in 2003 na de bevalling van een eerder overleden merrieveulen. Toch zijn er meer dan genoeg leuke momenten te noemen. De eerste keer samen over een hindernis, crossen over zandpaden, het mennen, de wandelingen, het kroelen. Het troostende duwtje tegen mijn arm als ik me rot voelde. Praten kan ze misschien niet, maar ze is en blijft speciaal.
Maar toch is het morgen zover, morgen brengen we haar naar Peize. Het zal thuis straks een heel gek gezicht zijn. Een weiland met alleen nog drie schapen waar geen zwarte dondersteen meer bij staat. Geen gehinnik meer en zelf niet meer even snel na het werk het weiland inlopen om even te checken hoe het met haar gaat en even te kroelen. Geen wandelingen meer door het veld en geen troostend duwtje tegen mijn arm als ik mij rot voel. Toch weet ik dat ze een mooie toekomst krijgt en samen komt te staan bij een andere pony. Het is beter zo. En één groot voordeel, ik mag altijd langskomen om te kijken hoe het met haar gaat. Helemaal super dus!
Zo af en toe vertellen mensen mij ach joh, het is slechts een paard.
Ze zien de reisafstanden, de tijd gespendeerd en het geld uitgeven voor slechts een paard en ze begrijpen het niet.
Uur na uur gaat voorbij en mijn enige gezelschap is slechts een paard.
Mijn meeste trotse momenten waren met ‘maar’ een paard en ook mijn droevigste momenten kwamen door ‘maar’ een paard .
Maar in die donkere dagen was het de tedere aanraking van slechts een paard die me sterk en motiveerden om door te gaan.
Slechts een paard brengt mij pure vriendschap, vertrouwen en geluk.
Slechts een paard brengt medeleven en geduld bij mij omhoog waardoor ik een beter persoon ben geworden.
Door slechts een paard sta ik vroeg op, maak ik lange wandelingen en kijk ik verlangend uit naar de toekomst.
Voor mensen zoals ik is het niet Slechts een paard.
Maar een belichaming van alle hoop en dromen voor de toekomst, menige blijde herinnering uit het verleden en de pure blijdschap voor het heden.
Slechts een paard brengt al het goede in mij omhoog en leidt mij af van alle zorgen van de dag.
Dag meisje, ik ga je missen...
