Paard stond zoals al een tijdje een paar uur in het nieuwe weitje aan de andere kant van het huis. Aan de ene kant van het huis stonden dus de ezels in hun wei en aan de andere kant stond mijn paard rustig te grazen.
Nu moet je weten dat die weiden verbonden zijn met elkaar door een grote achterliggende wei (waar ze meestal samen staan) met daarvoor een apart stukje grond waar we vroeger een hondenhotel hadden. Op dit kleine stukje staan ze nooit. Alle weiden zijn afgespannen. Het meeste met stroomdraad, maar het nieuwe weitje aan die ene kant van het huis heeft dus vooraan (straatkant) een stroomdraadje en achterkant een bekaertdraadafsluiting van ongeveer 1m50, op de gok. Het klinkt misschien allemaal wat warrig, maar goed.
Dus: paard staat rustig te grazen. Ineens: ezel 1 begint keihard, maar echt keihard te balken. Dit doet hij vaker en paard heeft er nooit op gereageerd, maar om de één of andere reden wordt hij op een paar seconden helemaal onrustig. Hij begint op en af te galopperen in die wei. Ik probeerde hem te temperen, want hij deed echt niet normaal. Ik was ook bang dat hij over de draad aan de straatkant zou springen. Dus ik spurten, spurten, spurten, naar die kant, met zweep in de hand om hem daar weg te jagen. Dat lukte, gelukkig.
Maar toen. Hij zag dat hij aan mijn kant niet meer door kon lopen. Dus hij draait zich om, trekt een spurtje en hopla... Hij sprong over die bekaertdraad. Ik zag het gebeuren. Dus ik spurt dat weitje uit, langs het huis, naar dat stukje van het vroegere hondenhotel, want daar stond het poortje open (wat ik vanaf nu altijd ga sluiten, ook al komt er normaal geen paard... Stond hij daar rustig te grazen


Dus nu heb ik een paard dat weet dat hij over zo'n hoge draad kan. Kan ik hem nu nog ooit alleen in een wei vertrouwen?
Hij heeft nooit echt angst gehad om van de ezels gescheiden te zijn. We zijn ook al vaak weggegaan, zonder ezels: geen problemen. In dat nieuwe weitje heeft hij ook al talloze keren gestaan, nooit een probleem. Behalve nu als die ezel begint te balken, wat hij altijd doet

Ik bibber er nog van...