Nou, na de hele trip achter de rug te hebben gehad, ging ik eerst maar eens naar de paarden achter bij de stallen. Nou, succes hoor... 1 Van de paarden bleek al een beetje aandacht te willen (Harrie) en ja, na wat gekriebel was het al raak: meneer vond het fijn om zijn ZWAAAAAAAARE hoofd op mijn schouder te leggen en zachtjes te snuffen in mijn linkeroor (wilde hij een geheim met me delen?)... Maar nee, het ging meer om het zoute zweet in mijn nek blijkbaar. Al na een paar seconden hoorde ik me daar toch geslobber in mijn oor... Bleek het Harrie te zijn die rustigaan in mijn nek zat te likken (en blijkbaar genoot hij ervan haha!) Ook kregen mijn haren een wasbeurt want ook daar ging hij wat knabbelen en likken. (douchebeurt van een paardentong, yum!
) Maar het ging wel héél rustig en héél voorzichtig! Maarja, hoofd werd steeds zwaarder en zwaarder dus ik nam gauw wat stappen achteruit. Je had die verbaasde blik moeten zien (' hey, ik was nog niet klaar?!' )Toen ik dan naar rechts keek naar de stal tegenover, zag ik ook Mike staan, een ander paard die met uitgestrekte nek mij ook al om aandacht vroeg. Hoe kon ik dat nou afslaan, niet?
Dus ja... klinkt gek maar volgens mij hadden de 2 buurtjes elkaar aan geleerd dat schouders héél FIJN zijn om je zware hoofd te laten rusten, hoe kan ook! Niet wetende dan mensen niet echt sterke schouders hebben, maarja who cares?! Van dit toch wel bijzondere heb ik even een foto van laten schieten...
Ik met Mike, toen lag hij al met zijn hoofd op mijn schouder te leunen....
Harrie
Jammer genoeg had ik geen snoepjes of ander lekkers bij me, dus dat hebben ze dan nog te goed van me. Dus als je verlost wil worden van zoet zweet: moet je bij die twee zijn!
