piezze schreef:Ik weet al wat mijn paard van mij vindt. Hij vind mij aardig omdat hij afhankelijk is van mijn zorgen. Hij moet wel. Hij vind dat ik het goed doe maar baalt ervan als ik wil gaan rijden met heet weer of dingen van hem vraag die hij lastig vind. Hij vind het niet echt erg om bereden te worden maar als ik elke dag uren wil gaan rijden of alleen bakwerk doe dan heeft hij geen zin en gaat wegdraaien als ik met de rijspullen aankom. Verderest is hij een gewoontedier en neemt het leven zoals het komt. Hij heeft fijne vrienden en afleiding is altijd welkom.
Zo hee geen reading voor nodig!
bruintje123 schreef:Pieze
Ik heb hier toch een paard staan dat zich echt verheugd op aandacht.
ZE staat 24/7 buiten en krijgt alleen in de avond vitamine korrel.
Maar ook in de ochtend krijg ik van haar er hinnik.
En dan kan ik haar knuffelen en borstelen en tutten. Wel een uur lang.
Al die tijd staat ze zonder halster bij me.
Haar vriendinnetje komt inderdaad even een aai halen en is weer weg.
Maar die eerste wil als het kan de hele dag aandacht.
xyzutu2 schreef:Wat ik bij readings erg interessant vind is dat je na afloop eigenlijk maar 2 reacties ziet: de ene is 'geweldig, klopt helemaal' (in de meeste gevallen) en de andere is (in een veel kleiner deel van de gevallen) 'klopt echt totaal niet'.
Juist bij dit soort vage, zweverige dingen zie je gek genoeg geen middenweg, terwijl het logisch zou zijn als je een heel breed scala aan reacties krijgt, van 'klopt helemaal niet' naar 'ongeveer 50% klopte' naar 'ik was het met driekwart eens maar ze zat op bepaalde dingen toch echt wel fout' tot 'klopt helemaal'. Dat totale gebrek aan normale afwegingen van voor/nadelen in het middensegment van de gebruikerservaringen wijst er in mijn ogen heel sterk op dat de gebruikers hier niet meer redeneren met verstand, maar eigenlijk alleen nog met gevoel; als het klopt dan klopt ook echt alles, en als het niet klopt dan slaat het helemaal nergens op, maar het kan/mag niet een beetje niet, een beetje wel kloppen, omdat je de kloppende delen dan ook niet meer kunt geloven (als de helft fout 'gegokt' was, was de goede helft dan niet ook gewoon goed gegokt?).
Ik heb zelf trouwens eens een cursus telepathie met dieren gevolgd en dat was erg interessant, zo kon ik uiteindelijk aan de hand van de foto van een hond van een medecursiste haar hele huis + het huis van haar ouders beschrijven en daar was zij dolenthousiast over, maar grappig genoeg zaten tussen die kloppende uitspraken van mij ook een paar kleine missers/dingen die zij niet herkende, maar besloot zij uiteindelijk dat mijn reading helemaal klopte en dat ik echt contact had gehad, terwijl ik realistisch gezien op de harde feiten (en dus niet 'je hond houdt van jou/als hij verkeerd eten krijgt voelt hij zich niet zo lekker/ hij houdt van schoon water ) misschien maar 70% scoorde.
AlphaDaemon schreef:Ik vroeg me af of de mensen die dit eens hebben laten doen een voorbeeld hebben (via pb?) van iets waar ze echt niet zelf naar gehint hebben in de aanvraag en wat ook niet te raden viel uit een foto / de leeftijd / de situatie bij een reading aan huis, maar wat dus echt heel erg goed aangevoeld was door de reader.
En in hoeverre is de "uitslag" erg onderhevig aan interpretatie (moet je een beetje lezen wat je graag wilt lezen)? Hoe concreet en correct zijn de dingen die gezegd worden?
piezze schreef:Ja dat is ook het mooie we mogen lekker geloven waar we zin in hebben. Ik hoop ook oprecht dat ik geen gelijk heb en dat dit soort dingen gewoon wel kunnen en iedereen die zich erdoor geholpen voelt is toch al geweldig. Is ook biet mijn bedoeling hoor om afbreuk of iets te doen aan successtories!
_kajo_ schreef:piezze schreef:Ja dat is ook het mooie we mogen lekker geloven waar we zin in hebben. Ik hoop ook oprecht dat ik geen gelijk heb en dat dit soort dingen gewoon wel kunnen en iedereen die zich erdoor geholpen voelt is toch al geweldig. Is ook biet mijn bedoeling hoor om afbreuk of iets te doen aan successtories!
Nou ik kan je vertellen dat het verhaal van die kat inderdaad een successtory was. En geen toeval zoals jij aangeeft. Het zou wel erg veel toeval zijn om dik 500 kilometer te rijden om je kat vervolgens bij een psychiatrische inrichting terug te vinden waar iemand hem in een schuurtje verborgen houdt omdat ze daar geen huisdieren mogen hebben. De bewaking geloofde er ook niet in en verklaarde ze voor gek maar ze mochten toch gaan kijken en vonden daar hun kat.
ElCamino schreef:Neverland: dit waren echt wel heel persoonlijke dingen, en er lezen veel mensen mee hier dus daar ga ik niet dieper op in. Zoals eerder gezegd: dat maakt ook helemaal niks uit! Dat is voor ieder persoonlijk en wanneer ik aangeef dat er dingen zijn die ze niet kunnen weten dan moeten mensen dat gewoon aannemen.
Ik heb mijn paard al 22 jaar en ook dingen uit het verleden kwamen boven, punt is :
ik wilde alleen weten hoe het met de artrose stond en het aantal keer dat we rijden .
Ik wilde helemaal niks weten over persoonlijke dingen uit mijn leven, en dingen die op stal spelen.Die zitten me wel degelijk dwars , dus is het vrij apart dat een wildvreemde dat haarfijn uit weet leggen na die reading.
En dat mensen het niet geloven prima....maar dat moet ieder voor zich weten
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 23 bezoekers