Geplaatst Het begon allemaal donderdagavond. Ik kwam aan op stal om de paarden binnen te zetten. Never lag op de grond in de paddock, midden de mest en urine, niet echt een plek waar hij voor de lol zou gaan liggen. Hij hinnikte toen ik aan kwam lopen en stond niet op, vreemd. Uiteindelijk had ik hem op de been en heb ik ze op stal gezet. Echter Never maakte een zieke indruk en hij wilde ook niets weten van zijn eten. Ik ben met hem gaan lopen in de bak, maar al snel ging meneer liggen. En opstaan, rollen, liggen, naar z'n buik kijken... Toen heb ik meteen de DA gebeld en die was er vrij snel. Hij constateerde koliek en gaf Never een flinke spuit met pijnstilling. Dat zou alles moeten kalmeren. Hij leek na die spuit wel weer even het haantje en ging zelfs wat aan zijn hooi knabbelen. Maar toen ik om 11 uur 's avonds weer bij hem ging kijken, was hij alweer een stuk onrustiger. De volgende ochtend vroeg was de situatie nog slechter, heel zijn stal lag overhoop en hij stond te trillen op z'n benen. Ik ben met hem gaan lopen maar ook weer gelijk liggen en dit keer stond hij niet meer zo gauw op. Hij had zichtbaar veel pijn, dus direct weer de DA gebeld. Die zei dat we nu zsm naar Utrecht moesten gaan rijden, hij kon niet veel meer doen. Omdat ik niet a la minute vervoer had, is de DA toch nog gekomen om nieuwe pijnstillers te geven en alvast een maagsondering te doen, om uit te sluiten dat zijn maag overvol was. Uiteindelijk werd Never weer wat kalmer op de pijnstilling en heb ik vervoer weten te regelen, waardoor we gelukkig alsnog redelijk vlot in Utrecht aankwamen. We werden snel geholpen en de grote achtbaan begon. Ze constateerden een milt/nier entrapment bij Never. Ze hebben hem een infuus gegeven omdat hij al half uitgedroogd was en via een neussonde paraffine toegediend. Ook hier weer pijnstilling. Zijn bloedwaardes waren nog goed en ook zijn hartslag was oke, dus dat bood goede hoop. Hij zou veel beweging gaan krijgen in de hoop dat alles weer op de goede plek zou komen. Ik ben in de middag even naar huis gegaan en met het avond bezoekuur zou ik nog even langs gaan. Vlak voor ik weg wilde gaan werd ik gebeld; Nev was weer erg koliekerig en onrustig, bloedwaardes werden slechter. Toen ik aankwam hadden ze hem net weer onderzocht en nieuwe pijnstillers gegeven, hij was weer rustiger. De mest wil alleen nog niet op gang komen.
Na een slapeloze nacht thuis, met half oor op m'n telefoon gericht, en heel de ochtend afwachten werd ik rond 14u gebeld vanuit de kliniek. De toestand was niet echt vooruit en ook niet echt achteruit gegaan, de mest wil nog steeds niet komen. Wel waren zijn bloedwaardes en pols weer helemaal goed. Ik ben in de middag op bezoek geweest en hij stond er toen heel rustig bij. Heb hem lekker gepoetst en hij genoot van de aandacht. Er kwamen zelfs een paar scheetjes los, wat wel positief is denk ik. Later zouden ze nogmaals paraffine toe gaan dienen. Ook heeft hij weer een infuus gehad en blijft hij op de pijnstillers. Hij mag ook absoluut niet eten, dus hij moet een muilkorf om. Ziet er zielig uit, maar dat is natuurlijk voor z'n eigen bestwil (kon je alles maar aan hem uitleggen...)
De komende dagen worden heel spannend, want dit kunnen we niet eeuwig volhouden natuurlijk. Hij kan het nu fysiek nog goed aan, maar zodra dat slechter wordt komt er een einde... Het is hopen en heel hard duimen dat alles op tijd weer op de goede plek komt!! Erop of eronder voor mijn lieve maatje, ik hoop zo dat alles goed komt... Hij is zo stoer en dapper nu en hij is een voorbeeldige patiënt. Gelukkig is hij in hele goede handen daar en doen ze alles wat ze kunnen. Ik hoop heel hard dat hij snel weer thuis komt.
Duimen jullie mee voor ons???
ik duim voor je! 
