Geplaatst Wat ik vandaag toch heb meegemaakt... Ik kan gewoon niet stoppen om er over te vertellen en wie weet is er hier nog wel iemand die mij verder op weg kan helpen.
Het is een iets langer verhaal geworden, dan ik in gedachten had, dus alvast bedankt als je het helemaal leest!
Na een hele tijd niet gereden te hebben zou ik vandaag eindelijk weer eens een 'echte' buitenrit maken. Helaas was het niet helemaal mijn ochtend en na autopech, 3x op en neer gereden te zijn met de volgende auto omdat ik van alles vergat, kwam ik dan toch eindelijk op stal aan. Helaas wilde er niemand meer mee naar buiten door de regen, dus besloot ik maar met Joy alleen op pad te gaan aangezien de bak toch veel te nat was.
Na een heerlijk buitenritje, moest ik nog een aardig eind over twee dijken terug naar stal stappen, waarbij ik besloot nog wat licht dressuurwerk mee te pakken om de tijd wat te doden. Maar toen ik dat bedacht had ik nooit gedacht dat het op deze manier zou eindigen..
Nadat ik het bochtje omkwam om verder te stappen op dijk 2, kwam er een rode Mazda MX 5 aan met een zilveren rekje achterop. Aangezien ik vanochtend met zo een zelfde soort auto naar stal was gereden, keek ik een paar keer achterom of het niet mijn vader was die spontaan de auto's had willen omruilen o.i.d. en ik heb nog wel 3x gecheckt of de sleutels echt nog in mijn zak zaten. Om het nog erger te maken stopte de Mazda ook nog naast mij, waarna de (wat oudere) meneer zijn raampje open deed. Ik zat te wachten op de opmerking die zou komen over dat paarden altijd maar in de weg rijden op de dijk, of dat ze het juist zo leuk vinden om een paard tegen te komen op de weg. Dat komt namelijk vrij vaak voor, maar dit keer was het totaal anders..
'Je zit niet in één lijn' zei de meneer 'hakken-billen-schouders, dat moet één lijn zijn. Je moet je hakken meer naar achter plaatsen en niet optrekken.' Ik was een beetje overvallen dat iemand dit zo uit het niets zei, maar mijn instructrice heeft het er ook vaak genoeg over, dus ik besloot het maar braaf op te volgen. Vervolgens zei de meneer 'Je schouders moeten ook meer naar achter' waarop ik mijn schouders wat naar achter bracht 'En dan niet naar achter hangen, maar recht blijven zitten' en ook dit volgde ik op. Vervolgens zei de man 'Je spant je buik nu te veel in, laat hem los en hangen'. Ik had helemaal niet door dat ik dit deed, maar hij had nog gelijk ook. Vraag me niet hoe hij het zag, want ik had 3 truien, een jas en een regenjas aan waardoor ik er echt uitzag als een ontplofte eskimo, maar hij zag het toch.
Blijkbaar zat ik toen netjes genoeg naar zijn idee, waardoor hij over ging naar het paard. 'Leg nu heel licht om en om je been aan als je paard zijn schouder naar je toe komt, links-rechts-links-rechts' Ik keek hem een beetje vreemd aan, maar deed toch wat hij zei. Waarna hij zei 'En dan nu iets tegenhouden aan de voorkant, zodat hij niet onder de loodlijn komt'. Terwijl ik dit deed begon ze helemaal te verzamelen en liep ze zonder dat ik ook maar eigenlijk echt iets bijzonders deed echt fan-tas-tisch! Ik keek nog eens op om te kijken wie deze bijzondere man nou eigenlijk was, maar hierdoor verloor ik helaas de verzameling en concentratie. Terwijl ik hem aan keek zei hij 'Ha, ik weet het allemaal lekker goed he! Toedeledokie!' En vervolgens trok hij flink op en reed weg..
Ik was echt totaal overvallen door deze gebeurtenis en kwam helemaal verward terug op stal aan, waar ik mijn verhaal aan enkele stalgenootjes vertelde. Zij wilde ook wel les van deze man en stonden erop dat ik hem via Facebook zou zoeken. Ik was zelf inmiddels ook wel erg benieuwd wie deze meneer is/was, dus ik heb zojuist een berichtje op Facebook geplaatst. Ik ben echt benieuwd of ik deze meneer ooit terug vind!
Het was echt een hele bijzondere ervaring. Ik heb vrij regelmatig les en ook dan loopt ze zo nu en dan echt goed. Helaas ziet Joy het nut van dressuur nooit zo in, waardoor ik er dan ook echt hard voor moet werken. Ik had dan ook nooit gedacht dat ze uit zichzelf zo zou lopen, zonder dat ik der eerst flink warm zou rijden, stelling en buiging heb gevraagd etc. Maar toen ik zijn tips opvolgde en het dus wel gebeurde, voelde het echt ge-wel-dig.. En dat voor een haflinger haha! Ik weet in ieder geval zeker dat ik nog wel eens een dressuurles van deze man zou willen, want iemand die in 400 meter een voor hem totaal onbekende combinatie zo aan het werk en lopen krijgt is in mijn ogen toch wel bijzondere man en een geweldige instructeur. Dus nu maar hopen dat ik hem terug vind!
Helpen jullie mee hopen?
