Geplaatst 
Al een tijdje liep Bubbles met rugproblemen. Nadat d'r rug was gekraakt en er een goed passend zadel op lag, bleef het terug komen. Tijd voor een osteopaat dus. Deze is 3 weken terug geweest, en schrok eigenlijk heel erg van de staat waar Bub haar hals in was.. Naar links buigen was geen probleem, maar naar rechts kon ze eigenlijk helemaal niet buigen. Omdat ze dit zo schrikbarend vond heeft ze overlegd met de DA en de DA wou Bubbles toen toch wel graag op de foto hebben.
Vandaag was het zover. Vriendin-lief (balou_k) was gisteren al naar mij gekomen om mee te gaan, en is om half 12 door mijn moeder op stal gedropt. Ik was rond 12 uur op stal, moest 's morgens namelijk nog stage lopen. Lekker even gepoetst en geknuffeld en om 12:30 op de trailer geladen en naar de DA gereden.
Eerst werd ze gelongeerd op zowel het harde als het zachte. Vervolgens moest ze buigen met haar hals (lokken dmv handje voer). Zoals ze altijd deed, links ging super, rechts niet. Dus foto's maken. 10 stuks van de hals en de rug en dan is het wachten.. En dan kruipt de tijd echt! Toen de DA zei dat we maar even binnen moesten gaan zitten zodat hij uitleg kon geven over de anatomie van de hals wist ik al dat het foute boel was.. Maar zo erg!
Wat blijkt.. De wervels C6 en C7 zijn helemaal aan elkaar vergroeid. Het is gewoon 1 geheel geworden. Artrose dus. Dit is, uiteraard, niet iets wat beter wordt en ze kan behandeld worden maar dat is uitstel van executie. Nu hadden m'n vriendin en ik van te voren al besproken dat als het niet goed zou zijn, de uitslag, dat het einde verhaal is voor Bubbles. Althans, als ze continue pijn zou hebben.
Dat is nu dus het geval.. En jemig wat hebben we gehuild.. Het voelt zo onwerkelijk, en ook zo machteloos. Een droom die uit elkaar spat. Ik had nog zoveel mooie dingen willen meemaken met Bub..
Onze keuze is om Bubbles naar Nijkerk, naar Jan van Veen (paardenslager) te brengen. In onze ogen is dit de meest diervriendelijke manier. Morgen ga ik bellen om een afspraak te maken.
Elke keer als ik eraan denk of als ik bij Bubbles ben kan ik me het gewoon niet voorstellen dat we binnenkort onze knappe merrie kwijt zijn. Ze is 7, bijna 8 (1 juli). Het klopt gewoon niet, het is oneerlijk..
We gaan sowieso in de laatste week nog een fotoreportage doen door Ilona van Baalen, waar ik onwijs blij mee ben. En uiteraard zullen we plukken uit haar staart en manen knippen voordat ze weg gaat, om later iets van een sieraad van te maken..
Nooit gedacht dat dit zou gebeuren.. Ik voel me machteloos. Ik wil schreeuwen, huilen, krijsen.. Maar wat heeft het voor een zin? Voor nu gaan we gewoon nog heel erg van Bub genieten zolang ze er nog is..
Wat een verdrietig bericht... Verdrietig en boos zijn mag! 
