Geplaatst 2e pinksterdag 2008 Stond je vrolijk op een zondag ochtend in het zonnetje samen met je vriendje Pyriet in de wei, deze ochtend eindigde als een hel.
Ik zat even op MSN, en zag wel een wit paard voorbij komen in ren galop, maar zag verder niet wat er gebeurde.. 2 minuten later hoor ik de bel, me moeder deed al open dus ik bleef rustig zitten, met als gevoel er is niks aan de hand.. Een man en vrouw hadden aangebeld dus, en vroeg of die 2 pony’s van ons waren, wat zo was… Hun hebben alles zien gebeuren en hebben uitgelegd wat er gebeurde, dit gebeurde er dus: Toen de schimmel in volle ren galop met een man achter een huis uit kwam, zijn onze 2 pony's op hol geslagen van de schrik, Pyriet remde net optijd voor de draait, maar Menty niet dus die moest echt op de noodrem, ze ging zo hard op de noodrem, dat ze omgeklapt is. En naar beneden gegleden is van ons dijkweiland, en daarnaast is de weiland van de boer, die omringt is met ijzere palen, en 1 daar van stak naar onze wei, die dus dwars door menty's ribben is gegaan...
Me vader, moeder en zus zijn heel hard naar buiten gerent, en de pony’s binnengehaald, Menty kon bijna niet naar binnen, ze kon bijna niet meer lopen.. Maar ik had nog steeds niks door. 10 minuten later, had ik toch zoiets wat is er toch, ik hoor allemaal herrie.. Me zus komt heel hard huilend, hyperventilerend naar boven gerend.. Ik schrok me kapot! Ik zeg mies wat is er, wat is er?! Ze zei alleen maar gaat dood, gaat dood, gaat dood, ik zei wie gaat dood!!? MENTY riep ze heel hard, ik schrok en rende heel hard naar de stallen toe.. Menty was toen nog van me zus, en Pyriet van mij.. Dus ik ging als eerste naar Pyriet toe, omdat hij helemaal onder het bloed van Menty zat. Ik begon te huilen,, ik durfde niet naar Menty te kijken, maar toch had ik het gedaan..
Ik zag een ijzeren paal, dwars door haar ribben zitten, ik begon te gillen en kon het niet aan zien.. Menty die bijna geen lucht meer kreeg, die kapot ging van de pijn waarom nou zij? Waarom zit deze stomme ijzeren paal, maar 1 cm van haar longen af, waarom moest dit gebeuren? Waarom had Menty zo enorm groot gat in haar buik? Waarom draaide haar ogen helemaal rond, en ging ze bijna dood? De dierenarts kwam met spoed, en vertelde ons: Dit valt niet meer te redden, ze moet ingeslapen worden.. Me zus werd gek, ze draaide door.. En ik, ik kon het niet aan horen.. We zijn met spoed naar Lienden gereden, en daar stonden 5 dierenartsen te wachten, om haar in ontvangst te kunnen nemen.. Ze gaven haar 10% overleving kans, en 90% overleiding kans.. We wisten het al, ze haalt dit niet.. Ze moest geopereerd worden, we lieten het maar toe. Met de hoop dat ze het zal halen.. We zijn naar huis gegaan, en ik ben naar me vriendin gegaan, want ik kon dit allemaal niet aan horen..
5 uur later, kreeg ik een smsje van me zus.. Ze heeft het gehaald, lief zusje! Ik hoop dat ze blijft leven, ik kan niet zonder haar. Ik stuurde terug, YES! Ik hoop dat ze blijft leven, ik duim voor jou en de allerbeste pony. Me zus heeft 2 dagen lang, op bed gelegen liggen huilen, huilen en nog eens huilen.. Ze had een foto van Menty op haar nachtkastje, en een kaarsje branden er bij..
De volgende ochtend, telefoon.. Het gaat slecht met haar, ze eet en drinkt niet.. Ze vermagerd enorm.. Haar manen en staart vallen uit, en ze kon niet eens iemand aan kijken van de slap heit. Me zus, ging huilend met me moeder er na toe, ik durfde niet mee.. Menty begon te hinniken, en te drinken en eten, ze was blij dat me zus er was, dat deed haar goed.. De volgende dag zijn we er weer heen gegaan, en ik ging mee.. Wat was het eng, hoe ze eruit zag, ze at en dronk weer.. Al die spuiten de ze kreeg, ooh zo erg! En dag later belde ze, of dat we haar konden ophalen, want in de kliniek ging het alleen maar slecht.. Wij hebben haar opgehaald… Ze kreeg koliek, zware koliek.. Toen het over was, kreeg ze het weer, nog zwaardere koliek.. Pff het kon niet langer, zo.. Zullen we haar toch maar een spuitje geven? Nee riep me zus, nee! Toch maar niet dan.. Toen dit allemaal weer goed was, en beetje begon aan te sterken, heeft ze heel het verband er af gebeten, en alle hechtingen eruit gehaald! Weer ging het dus niet goed, en hebben we het helemaal opnieuw laten doen, en een houten rek gekocht die om haar nek moest, dat ze haar nek niet kon buigen.. Naar al deze ellende alle 3 de maanden, was het eindelijk helemaal goed.. Eindelijk mocht ze weer de wei in, en eindelijk mocht ze weer rustig aan bereden worden..
Alles is helemaal goed gekomen, Menty heeft gevochten, heel hard gevochten voor haar leven.. We hebben mee gevochten, want onze pony mocht niet van deze wereld verdwijden. Waar we heel erg trots op zijn..
Ze is zo goed herstelt, dat ze weer in hoog in de sport loopt. 
Maar fijn dat het goed gekomen is! 
