Geplaatst Het ging zo goed en netjes, dat ik dacht.
'' Laat ik vandaag eens gaan springen ''
Ik hindernis klaargezet en ging springen.
We gingen een stijltje springen, Mevrouw weigert.
Boem daar lag ik
Ik dacht Niks aan de hand. Maarja dat zeg ik altijd als ik val.
Slechte eigenschap.
Ik probeerde op te staan en ik voelde mijn voet niet.
Het lukte gewoon niet
Een vriendin van mij kwam ondertussen en hielp me met staan.
Ik kreeg hele pijn scheuten in mijn voet.
Ik kon er bijna niet op staan, laat staan lopend.
Ik hinkent naar binnen gegaan. (Vriendin heeft paard verder gedaan, afgezadelt enz) En mijn moeder gesmst, of ze me ff kon halen en dat ik keihard was gevallen en niet meer kon lopen.
Ik ondertussen mijn laars uitgedaan (AUW
)Toen was mijn moeder er, mijn voet helemaal dik en half paars.
We zijn gelijk naar de Huisartenpost gereden.
Kwam daar aan, werd meteen in de rolstoel geparkeerd.
Ik kon meteen na binnen, daar zat al een dokter te wachten.
Hij voelde aan mijn voet, vroeg een aantal dingen.
Hij dat het gebroken was arme ik
Ik moest 2 foto's maken en moest weer wachten in de wachtkamer
Toen riep de dokter mij en mijn moeder.
Het was niet gebroken maar er zitten kapseltjes over je voetbot heen, die hebben een harde klap gehad dus is dat een stukje over elkaar heen gegaan.
Nu wrijft dat tegen elkaar aan ofzo.
Ik heb nu geen krukken want ik moet het belasten.
Moet het ook elke keer koelen. Er zit een half ei op.
Als het donderdag/vrijdag niet minder is/bijna over dan moet ik terug naar de huisarts om te laten kijken wat er aan de hand is.
Kan bijna niet lopen
Bedankt voor het lezen van mijn lange verhaal
