Geplaatst 
Bij het meertje aangekomen stapte ze er ook meteen in, voor het eerst! Als ze dan eenmaal erin zit maakt ze wel haast eruit te komen en vervolgens wilde ze er niet meer in. Ik weet dat ze het geweldig vind als ze weet wat we doen en daarom ben ik even afgestapt om haar in het water te begeleiden. Eind vorige zomer heb ik dat ook meerdere keren gedaan en dat ging prima.
Dit keer niet dus. Ze wilde zo graag het water uit dat ze dwars van mij weg draafde waardoor ik niets kon doen. Ik heb d’r nog best lang vast gehouden maar ze wilde ook op de kant niet stoppen. Dravend liep ze het pad af, terwijl Jorien nog met haar pony in het water lag.
Mijn moeder zou even foto’s komen maken en terwijl ze de auto parkeerde, zag ze Onora langsdraven. Ik rennen om haar in te halen (
) voor het einde van het pad, zodat ze de weg niet op kon. Maar die koe wilde alleen maar terug naar stal en bleef doordraven. Het kruispunt over en de weg op. Een aardige mevrouw die aan kwam fietsen leende mij haar fiets met de woorden; “SNEEEL FIETSEN!”. Je kunt je al voorstellen hoe dat eruit zag, een pony met hoofdstel dravend over de autobaan, met een erg oncharmant fietsend kind erachter, gevolgd door de stroom auto’s.De versnellingen van de fiets werkte niet naar mijn zin wat het geheel nog stommer maakte. Echter ging ik wel sneller dan Onora en ik dacht haar wel in te kunnen halen voordat ze op het volgende kruispunt was. Ondertussen ook nog een auto die het nodig vond erlangs te rijden… Op het moment dat ik d’r had ingehaald en een greep wilde doen op de teugels, sprong ze de berm in (ja, ze liep de gehele tijd echt op de linker wegstrook). Godzijdank voor ’t weitje met paarden en ode aan het paard dat hinnikte. Ze stond heel geconcentreerd te blazen en te pronken, waardoor ik d’r vast kon pakken. Gaat ze gewoon op mijn blote voet staan, *pijnlijk*! Heet als ze dan is kon ik geen stap zetten en stond ik ‘opgesloten’ aan de verkeerde kant van de weg.
Mijn moeder was ondertussen met de auto op hetzelfde punt als ik en Jorien dan maar gebeld. Ja, zij kwam met haar (super brave) pony, zodat we misschien weer veilig op stal konden komen. Mijn moeder ging naar stal om een zadel en longeerlijn te halen, Onora moest inmiddels toch eerst afkoelen voordat we ergens heen konden. Vrouw van de fiets ook gearriveerd en ze was blij dat ze had kunnen helpen. Toen Jorien met haar pony aankwam begonnen ze beide te hinniken.
Met een zadel erop de weg overgestoken en heerlijk relaxt naar huis kunnen stappen. Opeens was ’t weer een heel braaf beest! Een wielrenner die stond te kijken fietsen nog een heel eind met ons mee en had allerlei tips om paardrijden veilig te maken. Makkelijk gezegd, met een fiets die alles doet wat je wilt, haha.
Niemand is iets ergs overkomen en volgens mij zag Onora niet eens de ernst van de situatie in. Ook al was het natuurlijk gevaarlijk wat ze deed, ik herken mezelf wel in dat gedrag. Beetje voor de grap roekeloos iets doen, zonder de gevolgen mee te wegen. Jaja, laat maar weer eens zien dat pony’s echt het menselijk gedrag overnemen…
Vlak na het oversteken
Met de wielrenner.
!
* 
