Geplaatst Het gaat dus over mijn paardje die ik ondertussen iets langer dan een jaar heb. Hij heeft eerst een half jaar bij mij thuis gestaan voor buitenritjes en dit ging prima, we kregen er een echte band door. Toen het winter werd heb ik paardlief op een manege gezet omdat het te vroeg donker werd om nog buiten te rijden. Hij was heel braaf en rustig op de trailer en ook in zijn stal had hij het naar zijn zin. Hij is altijd al wat schrikkerig en terughoudend geweest, maar ik had het idee dat dat wel vaker voorkwam. Hij was toen ik hem kocht niet te vangen op de wei, maar na een paar dagen kwam hij al vanzelf naar me toe. Ik voelde zijn vertrouwen gewoon groeien als hij bij me was. Maar terug naar de manege, hier liep alles fout vanaf het moment dat ik hem in de binnenbak reed. Hij was absoluut niet op zijn gemak en ik voelde hem zo opspannen als hij zich ingesloten voelde. Hij was als de dood voor de instructeur en liep er dus liefst in een bochtje om heen. Het ergste was dat hij telkens wegvluchtte als hij zich oncomfortabel voelde, net alsof er een knopje omging in zijn hoofd waardoor hij alleen nog maar kon rennen, rennen en rennen. Elke dag had ik wel enkele blauwe plekken van het vallen omdat ik op die momenten helemaal geen controle meer over hem had, het enorme vertrouwen dat we hadden kreeg een behoorlijke deuk.
Toen het zomer was besloten we hem daar nog even te laten staan aangezien hij er in de winter toch weer heen moest. Ik wilde hem de tijd geven om te wennen aan de binnenbak.. Het was uiteindelijk geen kwestie van wennen meer want hij bleef op sommige momenten nog erg bang, maar het rijden ging wel steeds beter. In de buitenpiste en op wandeling had ik een ontspannen, betrouwbaar en lief paardje maar vanaf dat ik weer binnen ging rijden voelde het slecht aan. Niemand snapte waarom hij buiten zowat bomproof was en binnen eerder onvoorspelbaar. Ik kreeg dus vaak te horen dat het komedie was, dat hij het deed om me te plagen. Maar ik voelde nu eenmaal dat dat niet zo was, ik ken hem echt door en door en wist dat de angst zeker een reden had. Welke reden daarintegen, dat bleef ik me erg lang afvragen.
Deze winter moesten we weer meer binnenrijden, dus begon het vluchten weer. Het was wel al minder dan vroeger, maar toch was het niet prettig. Ik probeerde dan ook zoveel mogelijk te vermijden om weer in die binnenbak te moeten rijden, maar natuurlijk kon ik dit niet blijven doen. Ik dacht steeds vaker aan verkopen en bekeek stiekem advertenties. Ik stond op het punt een pony te gaan uitproberen, maar ik realiseerde me dat ik mijn paardje gewoon niet weg kon doen. Ik probeerde op zoek te gaan naar de oorzaak van de problemen, maar er kwam gewoon geen schot in de zaak. Claustrofobie leek wel logisch omdat hij flipt in een binnenbak, maar het werd dan weer uitgesloten omdat hij zowat vanzelf op een trailer loopt en in de stal erg braaf is.. Het meest logische bleek dat hij mishandeld was, maar waarom was hij dan buiten wel braaf en vol vertrouwen? Niemand kon er echt iets uit opmaken.
Plots kwam ik op het idee om zijn naam in te tikken op google, dit leverde geen resultaat op. Toen tikte ik de naam van zijn vader erbij en vond ik een tekstje dat over hem ging. Er stond in dat hij zwaar getraummatiseerd was en veel te vergeten had, op dat moment kon ik niets anders dan huilen. Niemand had ooit willen geloven dat er echt iets aan de hand was met hem, maar hier had ik mijn bewijs. Door verder te zoeken heb ik het nummer van zijn fokker gevonden en via haar dan ook het nummer van zijn vorige eigenaresse. Toen ik hem kocht hebben ze me gezegd dat hij zijn leven lang manegepaardje is geweest, maar hij blijkt een endurance paard te zijn die overigens nog enkele wedstrijden gewonnen heeft. Ik heb van zijn fokker te horen gekregen dat hij als 2-jarige verkocht geweest is en later totaal fout beleerd is. Hij was toen nog hengst en als arabier was hij bovendien ook iets gevoeliger in omgang. Hij heeft nooit tijd gekregen om iets te begrijpen, er werd enkel op hem geslagen en geschopt. Hij is dus tot op het bot mishandeld geweest en werd volgens de eigenaars helemaal onhandelbaar. Volgens die mensen sloeg en beet hij iedereen in zijn buurt en kon je niet eens meer in zijn stal komen. Toen zijn fokker dit te horen kreeg, geloofde ze niet wat ze hoorde en is ze hem meteen gaan ophalen. Toen ze later nog eens belde om te vragen wat er allemaal gebeurd was, werd de hoorn gewoon dichtgegooid.. In deze periode is hij al het vertrouwen in mensen verloren, maar hij heeft nooit meer een stapje verkeerd gezet toen hij terug bij zijn fokker was. Zij kon hem echter niet houden want ze had zelf verschillende endurance paarden die ze ook moest trainen..
Daarom werd hij naar Aurid Muskee gebracht om opnieuw ingereden te worden. Maar omdat die midden in een verhuizing zat, is hij daar niet doorgereden geweest terwijl de fokker dacht van wel. Vervolgens is hij bij een vriendin van haar gegaan om nog wat doorgereden te worden, maar de staleigenaar waar hij toen stond vond dat zij niet streng genoeg met hem reed. Daarom is hij doodleuk met zijn zoon (achter de rug van het meisje om) met hem gaan rijden.. Hierbij ging mijn paardje zo hard in verzet dat hij steigerde en achterover klapte, hij hield er een scheef bekken aan over.. De fokker is hem toen weer komen halen en liet zijn bekken verzorgen. Toen was er een andere vrouw bij haar op stage, die het wel zag zitten om zich over hem te ontfermen. Dit mocht van de fokker op voorwaarde dat ze eerst zijn bekken verder verzorgde. Dit gebeurde en zo kwam hij in België terecht, alles werd rustig aan weer opgepakt en hij begon na een tijdje ook endurance te rijden. Hij knapte hier helemaal op maar toen de vrouw in een scheiding zat was ze genoodzaakt 3 van haar paarden te verkopen. Ze verkocht Irian aan een manege, met als doel dat hij doorverkocht werd aan iemand die een wandelpaardje zocht. Ze kreeg altijd berichten dat het heel goed met hem ging en alles prima was, terwijl hij in die periode niet eens meer in de manege was.. Wat er in die tijd gebeurde weet niemand, maar vermoedelijk ging het toen weer de slechte kant op met hem. Daarna belandde hij bij mij zonder dat ik ook maar iets van zijn verleden afwist.
De vrouw die hem het laatst gehad heeft was erg geschokt toen ze hoorde dat hij nu bij mij was, maar nadat ze eens op bezoek kwam was ze blij dat hij toch goed terechtgekomen is. Zij zag ook dat hij pijn had aan zijn schoft, terwijl ik dat al laten bekijken had door andere mensen en DA, zij vonden geen pijn die het vluchtgedrag kon verklaren maar die was er dus al die tijd wel.. Ze toonde me hoe ik het kon merken als hij weer pijn had, vermoedelijk komt dit omdat hij een licht endurancezadel gewoon was en nu weer een zwaarder zadel moet dragen. Ik ben gestart met het verzorgen van de plaatsen waar hij pijn heeft en laat in de loop van de week een zadelmaker komen. Ik kan nu eindelijk alles plaatsen, hoe het komt dat hij zo bang is en van kleine dingen een drama maakt. Er is vroeger gewoon nooit rekening met hem gehouden en niemand heeft ooit naar hem geluisterd.. Ik ben van plan het nu rustiger aan te doen en weer alles op te bouwen. Het hoeft voor mij niet snel te gaan, ik voel me echt schuldig dat ik dit alles niet eerder heb geweten. De vorige eigenaresse kent iemand die verstand heeft van NH en clickertraining, zij komt binnenkort eens langs dus we zijn weer op de goede weg. Het belangrijkste is nu dat hij terug vertrouwen in mensen krijgt want buiten mij vertrouwt hij bijna niemand anders.
Het is allemaal moeilijk uit te leggen en ik kan er niet zo'n duidelijk beeld van schetsen, maar ik hoop dat jullie het toch een beetje begrijpen.
Ik ben ontzettend blij dat het nu allemaal weer de goede kant op gaat, ik zou hem voor geen geld van de wereld meer willen missen.
Bedankt dat je mijn verhaal wou lezen, ik besef nu pas hoe lang het eigenlijk is.
) 
. gelukkig dat hij nu in goede handen is!
heel blij dat hij nu goed terecht is gekomen en heel veel succes met het opbouwen van het vertrouwen, zal ongetwijfeld helemaal goed gaan komen nu je dingen kunt plaatsen, en nh en clickertraining is natuurlijk helemaal super! 
die zijn er altijd heeeeel snel uit of ze je aardig vinden, en gezien zn verleden zullen dat er wel weinig zijn... maar goed, je hebt nu wel een paard waar je wat problemen mee hebt, maar waar je ook een band mee hebt waar menigeen jaloers op kan zijn !