Geplaatst Ik heb altijd al honden (nu een rottweilerteef en een kruising met Flatcoat) gehad en een kat, maar binnenkort komen er 2 adoptiepony’s bij ons wonen.
We hebben hier toch plaats voor 2, en zo ben ik bij de Old Horse Lodge terechtgekomen. Een opvang voor oudere en mishandelde paarden en pony’s (en ezeltjes), die steeds op zoek zijn naar adoptiegezinnen (pony’s blijven eigendom van de opvang).
Filou en Mieke, zijn allebei 1 jaar – een merrie en een (binnenkort toch) ruin. Nu staan ze nog in de opvang (The Old Horse Lodge), omdat Filou door een rechtzaak nog niet vrijgegeven is (samen met 9 andere, sommigen onder u zal dit wel bekend in de oren klinken ....). Dus dan wachten maar ...
Dit is altijd al een droom geweest, en eindelijk is het bijna zover. Voor mij is het niet belangrijk om te rijden ( kan ik eigenlijk toch niet echt ), maar om 2 lieverds een goede thuis te geven, na alle tegenslagen die ze in hun kort leventje al hebben gehad.
Mieke is toch veel te klein - zelfs voor kinderen - ze heeft een groeiachterstand door gebrek aan eten. Haar vader was een forse shetland, en zie haar - zo'n klein meisje ... (dat kleine bruintje op eerste foto)
Filou zou wel kunnen bereden worden door kindjes, maar moet eerst en vooral wennen aan allerlei situaties en handelingen. Ook moet hij nog bijkomen, hij was graatmager toen hij op de opvang binnenkwam. Ik zou bij hem niet kunnen zeggen uit welke rassen hij voortkomt.
Nu is het vooral weide + stalletje in orde maken – gelukkig ligt dit achter in de tuin – dan zijn ze toch bij ons – wat voor mij toch wel belangrijk is, dat ze niet ergens 10 straten verder op een weide staan.
Filou gaat nog wat worden, is koppigheid zelve, en de opvang heeft gevraagd om hem zadelmak te maken, moest hij ooit teruggaan als wij er niet meer voor kunnen zorgen – wat niet de bedoeling is, ik reken erop dat ze hier zo’n 30 jaar zullen blijven !!
Omdat ik geen ervaring heb met paarden en pony’s, zal je mij de komende tijd veel op dit forum zien, waarschijnlijk met de meest domme vragen. Ik ben nu wel al een 6-tal weken, wekelijks naar de opvang gegaan, om te helpen en vooral om te leren, hoe je met ze moet omgaan. Het zijn tenslotte geen honden – hoewel ze in sommige opzichten toch veel gelijkenissen vertonen.
Ik wil toch wel weten waar ik aan begin, en niet zomaar 2 pony’s plaatsen zonder er ook maar iets vanaf te weten.
Op die korte tijd, heb ik al enkele van hun (ik denk dat er toch zo’n 50 à 60 staan), beter leren kennen, en er is een nieuwe wereld voor mij opengegaan. Gisterenochtend om 10u, stond ik daar helemaal alleen in 1 van de weiden bij Luna en company – paardestront te scheppen ;D. Ik dacht toen ineens aan, hadden ze dit mij een 10-tal jaren geleden gezegd – dat ik nu op een zondagochtend stront tussen paarden zou staan scheppen, zou ik in een deuk gelegen hebben van het lachen. En zie me nu, ik kan hier echt van genieten, van de rust die er hangt – en voor mij was dit niet alleen kak opruimen, ik was Luna (is ook van die 10 inbeslaggenomen, samen met Filou) in het oog aan het houden, en zien wat voor reacties ze op mijn aanwezigheid zou geven.
Luna is half Arabier, heeft een blessure aan rechts achter (iets met haar pees die misvormd is geloof ik), was graatmager toen ze in de opvang kwam en ze is zeer schichtig. Bij de minste beweging of aanraking schiet ze fel weg. Maar ondertussen begint ze me al wat beter te kennen, met wat geduld en paardesnoepjes
, kan ik haar nu al rustig aanraken en strelen in de hals. Ze komt ondertussen al uit zichzelf naar mij, om zo heel zachtjes met haar hoofd tegen mijn schouder te hangen – vraag me niet wat dit betekend, maar volgens mij is ze op die moment op haar gemak.Vorig weekend heb ik haar dus aan haar halster kunnen nemen, om zo enkele meters te wandelen met haar - en ze schrikte niet meer !
Dit is voor mij zo een overwinning, ook omdat ik wel wat schrik had van paarden, vooral ook door onwetendheid over hun gedrag, en nu loop ik al alleen tussen paarden in de wei.
Wel niet bij alle groepen, maar de rustige vertrouw ik nu al.
Dat ik dit al 36 jaar heb moeten missen !!!!
Dit is Filou
En dit is het kleine muizeke, Mieke
.
) niks heeft beslist, kunnen ze nog niet naar hier komen - dus wij elke week nog steeds naar de opvang, hoewel dit niet zal minderen de dag dat ze bij ons zullen zijn. Ondertussen hebben er al enkele 'oudjes' die ginds permanent verblijven, ook ons hart gestolen ... en die verdienen toch ook onze bezoekjes - die ondertussen al zijn uitgelopen van zo'n 2u in het begin, naar zo'n 6u op zaterdag en zondag ook nog zo'n 3u erbij: misschien een beetje verslaving 
vorige week heb ik haar kunnen borstelen !! Haar knuffelen en aaien ging al heel vlot, en ondertussen is haar vertrouwen in mij enorm gegroeid - voor haar zal ik nog tranen huilen, de dag dat zij naar een opvanggezin gaat - helaas is ze te groot voor bij ons ....