Geplaatst Een aantal zullen het misschien wel weten, maar ik ben sinds 31 augustus vorig jaar officieel paardloos. Op die dag is mijn pony namelijk teruggegaan naar haar oude verzorgster omdat ik zelf (samen met mijn ouders) ging verhuizen van een boerderij naar een huisje midden in het dorp. Het verhaal over ons afscheid: [VVDD] Time to say goodbye... Dag Maatje.. Typerende is dat via bokt haar oude verzorgster mijn oproepje zag en dat ik ook via bokt weer in de paarden beland. Van het ene naar het andere
Eigenlijk had ik een tijd daarna niet echt super veel trek in paarden, ik zat met mijn gedachten bij Mies, wou dat zíj er was in plaats van een één of ander paard van een ander die ik even kon vasthouden omdat ik mee was als 'hulp'. Uiteindelijk is dat ook stil gelopen en was ik thuis nog wel actief op bokt, maar de echte paardengedeeltes sloeg ik behoorlijk vaak over. Langzaam maar zeker begon het toch weer te kriebelen en begin dit jaar keek ik weer wat meer rond, hier en daar een keer een reactie plaatsen en het langzaam maar zeker minder moeilijk ermee krijgen. Tussendoor ook een paar keer wezen kijken bij Mies en gezien dat zij het daar geweldig heeft. Wat voor het voor mij een stuk gemakkelijker maakte. Het gaat goed met haar, ik had haar geen betere toekomst kunnen geven en bij Lise heeft ze het gewoon ontzettend goed en vooral ook naar haar zin.
Resultaat was zo langzamerhand dat ik weer terug ben gegaan naar de basis van 'hier en daar een keer een paardje aaien'. Krijg je als je de hond uitlaat en langs weilanden komt waar de paarden je vrolijk aan kijken vanover het hek. Dan kan ik (ach wat heerlijk penny toch
) het niet laten om ze toch even een aai te geven Zoals ik al zei, het kriebelde wel al wat. Tot mijn verbazing ontdekte ik halverwege mei een berichtje in mijn inbox van bokker BoGi. Zij vroeg zich af of ik toevallig zin had om één van haar paarden, Tinka, te gaan rijden. (voor de oudbokkers: Tinka is vroeger gereden door Cody) Ik had al een tijd niet gereden (Mies is een shetlander en om daar nou op te kruipen... Nee) begon ik wel te twijfelen of het wel zo'n goed idee was. Maar bloed kruipt waar het kruipen kan en de nieuwsgierigheid werd ook best groot. Resultaat was dan ook dat ik wel mee ben gaan kijken. Nienke (BoGi) vroeg me vooraf al of ik gas kon geven, kon remmen en bleef zitten. Dat moest nog wel lukken.
Vandaag ben ik opgehaald door Nienke en meegenomen naar de stal in Hijken en kennis gemaakt met Tinka. (Ipsytinka; v. Casanova). Tinka is geboren in 1990 en is een donkerbruine KWPN merrie met een hoogte van 1.62m. Nadat we Tinka uit het weiland hebben gehaald hebben we haar maar eens gezadeld (ondertussen stond de dame in kwestie rustig stil) en de bak in. Met de flinke regen van gister was de bak op sommige delen iets nat, maar je kan niet alles hebben
Vervolgens onder het toezicht van Nienke een halfuurtje gereden. Wat toch even een eindje omhoog is, 1.62m. Weet dat er grotere paarden zijn, maar voor mij was het toch even wennen! (ben zelf 1.68m
)Uiteindelijk is Nienke nog even bij ons weggelopen. Hierdoor kreeg ik de indruk dat Tinka wat meer op mij lette in plaats van op haar eigenaar (Nienke zei helemaal niks, dat terzijde ) en vervolgens even een galopje gewaagd. Naar wat ik van mezelf gewend ben ging het nog best goed! Toegeven, Tinka is ook een gemakkelijk dier en kijkt nergens van op. Toppaard! Achteraf nog even gevraagd of Nienke het echt wel ziet zitten en dat ziet ze gelukkig (
) wel. Ofterwijl, ik ga weer paardrijden! (en nu ben ik benieuwd naar de spierpijn die ik morgen heb
Voorlopig doe ik nog even zo : 
haha ) 
)