Geplaatst Ik werd om iets voor 11 uur gebeld door mn moeder dat Cyntha was begonnen met bevallen. Ik in race stand naar stal toe. Onderweg spoken allerlei gedachten natuurlijk door je hoofd, hoe zou het gaan wat moet ik als eerste doen, heb ik alles bij me, enz.
Op stal aangekomen gelijk met een vriendin gebeld, dit was immers zowel voor Cyntha als voor ons het eerste veulen. Ik ben gaan voelen of ik netjes twee hoefjes kon voelen maar kon het niet goed voelen. Voor de zekerheid de dierenarts gebeld.
Dierenarts arriveerde vrij vlot en zei direct tegen me ik denk dat we te laat zijn. Maar geen tijd om er bij stil te staan er was haast bij. Het veulentje had haar beentjes onder dr buik gevouwen en kwam dus met haar hoofdje eerste, met veel pijn en moeite heeft de dierenarts uiteindelijk de beentje naar voren weten te krijgen. Ik zag twee mini hoefjes en een koppie levenloos hangen.
Maar ook nu weer geen tijd om er bij na te denken Cyntha had het erg zwaar. De dierenarts kreeg het veulen er niet uit en Cyntha was bijna letterlijk doodop. Uiteindelijk heeft de tuinman die er toevallig was mee moeten helpen trekken en mn moeder moest op dr hoofd gaan zitten. En uiteindelijk na wat wel een dag leek te duren kwam het veulentje eruit. Cyntha lag er voor dood bij zo uitgeput was ze. Haar bloeddruk was zo laag dat de dierenarts geen adres kon vinden. We hebben moeten hijsen en plukken aan haar om de bloedsomloop op gang te krijgen zodat het wel zou lukken. We hebben Cyntha gespoeld en tussen half 2 en 2 uur waren we eindelijk klaar.
Ondanks dat Cyntha compleet uitgeput was is ze opgestaan en direct naar dr veulen gelopen. Ze duwde met dr neusje om het veulena an te sporen op te staan. Toen dat niet werkte duwde ze met haar hoefje. Toen ze uiteindelijk door had dat het veulen niet op ging staan draaide ze zich om en storte neer.
Heel moeilijk was het om te bevatten wat er nou precies allemaal gebeurd was die afgelopen uren.
Ik ben het veulentje gaan bekijken en het was een prachtig grullo merrieveulen die we Achara el Caliento gedoopt hebben.
Cyntha was erg zwak en ik heb op de plek waar ze lag een strobedje gemaakt zodat ze lekker warm kon liggen en kon bijkomen.
Na een uur was ze nog steeds te zwak om op te staan ik heb haar water gevoerd uit een klein bekentje tot ze genoeg had want ze had zo veel dorst en een handje brok, wat hooi voor haar neergelegd en ben toen naar huis gegaan om met een uurtje weer terug te gaan om te kijken hoe het ging.
We zijn nog even een dekentje voor haar gaan halen zodat ze vannacht warm zou blijven en op naar cyntha om te kijken of ze al bijgekomen was.
In niets waren wij voorbereid op wat we aan zouden treffen.
Cyntha was uiteindelijk wel opgestaan maar was aan de andere kant van de paddock in elkaar gestort. Tot mijn grote schrik zag ik achter haar een grote bonk rood weefsel liggen, ze had haar baarmoeder eruit geperst. Wij zijn bij haar gaan zitten totdat de dierenarts er was en zo wat zijn dat enge minuten geweest. Het hoefde van haar niet meer ze was op. Ze legde haar hoofd op schoot en sloot steeds haar ogen en was steeds even weg. Wij dachten toen dat ze niet zou gaan halen.
Toen de dierenarts er was hebben we de baarmoeder schoongemaakt en heeft hij de baarmoeder weer terug op zijn plek gekregen, hij heeft Cyntha nogmaals gespoeld en we moesten vanaf toen elke uur checken of ze alles nog binnen had. Ze heeft weeen remmers gehad en het eerste uur moest ze blijven staan. Ze was te zwak om te eten of te drinken dus we hebben haar weer uit de hand gevoerd en weer met het bekentje water gegeven.
Toen de dierenarts weg was had Cyntha haar vechtlust weer terug, ze ging er helemaal voor. Ze heeft een paar brokjes gegeten en gelukkig had ze geen weeen meer.
Elk uur zijn we gaan kijken en elke keer zo bang weer wat onder haar staart te zien. Maar ze knapte juist iets op ze at wat hapjes hooi, sliep veel maar had in ieder geval wat gegeten en gedronken.
Om 12 uur durfde ze voor het eerst weer te gaan liggen en om 1 uur vannacht toen alles nog steeds in orde was konden we volgens de dierenarts met een gerust hart naar huis om even te slapen.
Vanochtend omhalf 10 kwam de deirenarts weer om te spoelen. Toen kwam eigenlijk de eerste schok voor ons. Wat een wonder dat ze nog leefde zei hij. Eigenlijk drong het toen pas een beetje door wat er allemaal gebeurd was en hoe erngstig het eigenlijk allemaal is. Ze is weer gespoeld en heeft weer antibiotica e.d. gehad.
Morgen word ze weer gespoeld en dan word er besloten of ze nog vaker gaan spoelen of het daar bij blijft. De twee dagen na de laatste keer spoelen worden straks nog de laatste kritieke dagen. Het is dan afwachten hoe hard de infectie gaat inslaan bij de uitgeputte Cyntha.
Ze is voorlopig nog niet buiten levensgevaar maar wat een vechtlust en wat een dapper dametje is ze. Ze moet zoveel pijn hebben en toch houd ze dapper vol.
Het lijkt de goede kant op te gaan maar de komende dagen is alles nog onzeker. Ze ligt nu met een vliegendekentje op om zoveel mogelijk vliegen weg te houden. We gaan een paar keer per dag om er zeker van te zijn dat ze eet en drinkt en vanochtend had de ook eindelijk weer voor het eerst gepoept.
Allemaal voorzichtig positieve tekenen, maar oh wat is mn meid toch zwak.
Vanochtend wilde ze toch een paar brokjes eten.
Mn meisje in diepe slaap alweer.
http://i652.photobucket.com/albums/uu25 ... 0_6499.jpg
Dit is wat er nog over is van de zwelling, al ongeveer de helft minder dan gisteren.
http://i652.photobucket.com/albums/uu25 ... 0_6488.jpg
We merken gelukkig dat ze het erg prettig vind als we bij haar zijn, dus we proberen ook regelmatig even bij dr te gaan zitten en dr lekker te kriebelen.
http://i652.photobucket.com/albums/uu25 ... 0_6509.jpg
Er zaten ontzettend veel vliegen op dr dus we hebben haar opgetild en op dr benen gezet zodat we dr vliegendekentje op konden leggen.
http://i652.photobucket.com/albums/uu25 ... 0_6513.jpg
Verder knokt ze dapper door en we hopen dat ze nog lang bij ons mag blijven en dat ze er weer helemaal bovenop komt.
Moet m'n tranen tegehouden, wat een verhaal. 
Komt goed! 
