Geplaatst 
Vanmorgen, rond half 12, heb ik de schrik van mijn leven gehad. Mijn haflinger was als een dolle aan het hinniken en rennen,
dus ik besloot maar even te gaan kijken. Met Wiko ging alles goed, maar ons paard, Ellert, was in geen velden of wegen te
bekennen. Op het eerste gezicht was er niets te zien aan de omheining, totdat me éen van de draden bij het hek opviel. Ons
(gepachte) weiland is omheind met prikkeldraad, maar we hebben zelf alles afgezet met prikpaaltjes en schrikdraad. Het
schrikdraad voor het hek hing slap, dus ging ik wat dichterbij kijken. De draad hing slap over de grond, en was aan het einde
losgeschoten (de handgreep, zegmaar). Het prikkeldraad achter de draad was ook los, en zat keurig opgerold aan de paaltjes.
Ellert mag dan bekend staan als een uitbreker, één ding weet ik zeker: Hij rolt geen prikkeldraad op om het vervolgens aan
paaltjes te hangen als hij uitbreekt. Het duurde niet lang voor het tot me doordrong dat iemand mijn paard uit het weiland had
gelaten.
Meteen heb ik mijn ouders ingelicht, die direct op de fiets zijn gesprongen. Ikzelf heb een halstertouw van stal gepakt en ben
lopend naar Ellert op zoek gegaan. We konden hem nergens vinden, en na een half uur waren we toch wel behoorlijk in paniek.
We wonen aan het bos, dus erg makkelijk zoeken is dat niet, tussen de bomen. Na ruim een uur zoeken vonden we Ellert gelukkig
terug op een akker, een heel eind weg. Ik heb me nog nooit zó opgelucht gevoeld! Gelukkig staat mijn paardje nu weer veilig
in het weiland!
Hoewel ik natuurlijk blij ben dat Ellert weer terug is, ben ik ook behoorlijk kwaad. Mijn ouders en ik hebben een vermoeden wie het
gedaan heeft, namelijk de mensen die het land vóór ons gepacht hadden. Waarschijnlijk rekenden ze er op dat ze deze zomer het
weiland wel weer konden krijgen, en waren ze het er niet mee eens dat onze paarden er nu stonden. We weten dat deze mensen
wel vaker zoiets doen (bij een kennis van ons doen ze hetzelfde, namelijk. Draden loshalen, kruiskruid in het weiland gooien, etc.
Ook hij heeft ooit een stuk land 'voor hun neus weggekaapt'. Als wij haar langs zagen lopen met bosjes kruiskruid, lagen ze 10 min.
later in het weiland van onze kennis.), dus eigenlijk zijn we er wel bijna zeker van. Toch kan ik niet begrijpen hoe iemand zo vreselijk
gestoord (ik weet er zo snel geen ander woord voor) kan zijn dat hij andermans paarden loslaat of probeert te vergiftigen. Ik kan er
met mijn hoofd gewoon niet bij. We zijn nu aan het twijfelen of we aangifte moeten doen, ookal hebben we geen bewijs. Wat zouden
jullie doen?
x. Marjolein
