Geplaatst 
Ik wil het toch even kwijt, ook al doet mijn linkerhand nog zo zeer..
Maar ik was bij mijn allerliefste Aaron
En ik heb de afgelopen 3 of 4 keer gereden en dat ging zo ontzettend goed, dat ik dacht 'ik ga m vandaag alleen maar longeren'. En toen kwam ik op het idee laat ik hem leren over zeil heen te lopen.
Hij is altijd overal bang voor, dus dit leek mij een super uitdaging!
Ik had een stuk zeil gezocht, het was doorzichtig en het was waaierig dus extra eng
Ik had het neergelegd, midden in de bak met wat bakstenen erop, zodat het minder omhoog waaide
Ik wou eerst kijken hoe Aaron erop reageerde dus ik er heel rustig opafstappen. En toen vloog hij ineens weg. Hij rende weg en ik probeerde hem tegen te houden met de longeerlijn, hij stond toen stil.
En Aaron steigerde en begon weer te rennen, ik had met mijn domme kop mijn hand om de longeerlijn gedaan. Dus ik zat even klem. Toen werd zowat mijn ringvinger eruit getrokken en deed verschrikkelijk zeer. En Aaron los, met longeerlijn achter hem aan, ik was heel erg bang dat hij zou struikelen of klem zou komen te zitten, maar gelukkig was dit niet het geval.
Allemaal mijn eigen schuld natuurlijk. Ik had die longeerlijn niet zo om mijn hand moeten doen.
Ik loop naar Aaron, en kalmeer hem wat. En dan loop ik er nog eens rustig op af.
Het voelde alsof mijn vinger gebroken was, maar als ik opgaf, had hij gewonnen en dat wou ik niet hebben.
Continu braaf en goedzo zeggend kwamen wij steeds een stapje dichterbij.
Hij stond uiteindelijk bijna tegen het zeil aan, het waaide en het zeil bewoog.
Aaron vloog weer weg, maar deze keer kon ik m wel goed houden.
Ik ging toen weer zo dichtbij als t kon bij t zeil staan, en wachtte, en wachtte, en wachtte nog meer.. Toen was er inmiddels een dik kwartier voorbij.
Ik probeerde hem vooruit te krijgen, maar de ene weg die hij koos was of opzij of achteruit.
Toen ging ik naast hem staan, bij zijn schouder en probeerde hem zo naar voren te krijgen
en JA!!!!
Hij liep er keurig overheen, ik was natuurlijk helemaal trots op hem, wetend wat voor bangerd het is.
En voor de duidelijk probeerden we het nog een keer en dit lukte binnen 5 minuten, ik ben uiteraard helemaal trots op Aaron
En heb hem uitvoerig beloond en toen op stal gezet.
Nu zit ik hier met een heel dikke vinger en pijn als ik typ.. Maar ik ben zo trots, dat ik dit toch even moest melden!
Groetjes,
Nancy
Je had et kunnen verwachten 
Zo kan je het natuurlijk ook bekijken 
Maar je moet dit zien als een leer moment voor het vast houden van een longeerlijn, het is dom. Maar je weet nu wel mooi wat de gevolgen zijn, en dat kan ook best handig zijn 
