Geplaatst 
Gisteren werd ik door mijn paard de lucht in gelanceerd, waarna ik netjes met beide voetjes rechtop op de grond landde. Helaas brak ik daarbij mijn knie op meerdere plekken.. Als kers op de taart had ik 2 dagen daarvoor gehoord dat ik mijn paard na ruim een jaar ellende, weer echt op kon pakken..
Laat ik bij het begin, beginnen. Ik zal proberen het zo kort mogelijk te houden.
November 2014 begon alle ellende met mijn merrie, van vervelend gedrag, ontsnappen uit de wei, naar onverklaarbaar ziek. Een hele poos gerommeld met dierenartsen en in februari moesten we de stal verlaten (zij was daar geboren als veulen en nooit ergens anders geweest). 2 weekjes overbruggen op een andere stalling en eind februari kwamen we op de stal waar we nu nog staan. Op haar verschrikkelijke gedrag na (losbreken, uit de wei ontsnappen) ging het redelijk goed met haar, behalve dan dat ik mijn eigen paard niet herkende. Ze was namelijk altijd erg heet onder het zadel voordat ze ziek was, en op deze stal was ze absoluut niet vooruit te branden..
Hier begonnen helaas ook de kolieken, ze kreeg eind april voor het eerst koliek en tot eind september hebben wij hier met flinke regelmaat last van gehad. Voor het hele verhaal zie mijn onderschrift. Na veel aanpassingen en veranderingen in haar voer en stalling, heeft ze na september geen koliek meer gehad en gaat het op dat gebied heel erg goed met haar.
Tussen de kolieken door kon ik haar steeds 1/2 weekjes rijden. Ze was stijf en dat vond ik logisch na wat ze had meegemaakt, dus in juni besloot ik de fysiotherapeut te laten komen voor haar. Binnen 5 minuten constateerde hij dat ze niet stijf was, maar kreupel. Ik heb meteen een afspraak gemaakt bij de kliniek en daar bleek inderdaad dat ze kreupel was, een peesblessure..
Mooi poedersuiker, steeds terugkomende kolieken en nu ook nog een peesblessure. Ik heb haar laten behandelen met stamcellen en moest maanden lang 5 keer per dag wandelen met haar (voor hele verhaal zie onderschrift). De stamcellen deden hun werk goed, ik mocht gaan opbouwen, koliek leek even onder controle maar in september was het weer raak, zo erg dat ze weer naar de kliniek moest.
Ze was heel erg afgevallen tijdens de laatste keer koliek, ze had wonden op haar heupen van het liggen (ondanks de dekens die ze om had). Door de klap van de koliek besloten om haar eerst bij te laten komen, en daarna opnieuw te beginnen met het opbouwen qua rijden.
Dat ging goed, heel goed. Ze was erg fris maar ze liep heerlijk, ze genoot duidelijk van het werk. Door haar extreme frissigheid besloot ik om iets eerder dan de afgesproken datum, de kliniek te bezoeken. Ze mocht pas galopperen na de laatste controle, maar ze was niet meer te houden onder het zadel.
Afgelopen woensdag stond ik dan vol zenuwen op de kliniek, zouden we eindelijk echt goed nieuws krijgen? Na de kolieken ook de peesblessure verleden tijd? Het antwoord was JA! Haar pees zag er heel goed uit, was sterk genoeg om het echte dressuur werk weer aan te kunnen. Ik moest nog 2 maanden opbouwen/doortrainen, galop meenemen en uitbreiden en dan nog 1 keer terug naar de kliniek.
Thuis meteen opgezadeld en lekker aan het werk, galop leek nergens op maar ze was erg blij dat ze eindelijk mocht. De dierenarts had aangegeven dat ik haar maar beter goed aan het werk kon zetten, dan dat zij zelf van alles verzon en daarmee haar pees overbelastte. Dat deed ik dus ook, lekker het hoofdje en lijfje aan het werk zetten.
Gisteren (vrijdag) klom ik er voor de derde keer, na het goede nieuws, op. Ze was erg fris en het was druk in de bak, elk geluidje was aanleiding voor haar om met 4 benen tegelijk omhoog te komen. Ik besloot aan te galopperen, zodat ze wat energie kwijt kon. Ze ging hard, heel hard, luisterde wel goed en was stuurbaar dus ik besloot haar even de ruimte te geven om wat tempo te maken op de lange zijdes. Op de korte zijdes terug naar een langzaam galopje. Bij de deur schrok ze ergens van, ze gaf een flinke dot gas en schoot de volgende korte zijde door, waarbij ze bokte en ontzettend hard tegen de achterwand aan trapte..
Daar ging ik.. Ik werd hoog het zadel uit gelanceerd en wist mezelf zo op te vangen dat ik netjes met twee voetjes op de grond terecht kwam.. Helaas met overstekte knie, en gevolgd door een hele harde knak.. Daar zat ik dan, op de grond, met pijn, heel veel pijn.
Maar ik kon me niet voorstellen dat het gebroken was, ik kon mijn tenen en enkel gewoon bewegen. Waarschijnlijk verrekt, er werd een stoel de bak in gesleept en een bekertje water. Even zitten en bijkomen, maar de pijn werd steeds erger en na ruim twintig minuten besloten we om toch maar naar het ziekenhuis te gaan..
Daar kreeg ik te horen wat ik niet wou horen, gebroken, en goed ook. Veel bezorgde gezichten van artsen en verpleegkundige terwijl ik van foto's naar scans werd gereden. Mijn rijkleding en schoenen nog steeds aan want we kregen niks uit. De uitslag van de CT scan duurde het langst, ik wist dat het gebroken was, maar niet hoe erg. Ik dacht dat een breuk niet heel slecht kon zijn, maar de bezorgde gezichten gaf me een ander gevoel.
Ik heb een breuk waar mijn knie en onderbeen samenkomen, aan de voorkant. Daarnaast aan de binnenkant van mijn knie nog meerdere breuken, ze zijn mooi maar heel gecompliceerd. Ik moet geopereerd worden, helaas pas over 1,5e week omdat er nu geen tijd was. De chirurg zei dat de operatie heel lang duurt en daarom niet meteen plaats kon vinden. Momenteel zit ik van mijn enkel tot lies in een spalk.
Uiteraard wou ik meteen weten wat elke ruiter wil weten; wanneer mag ik er weer op?! Kan ik uitgaan van 6 weken? Dat staat normaal toch voor een breuk? De chirurg moest lachen maar kon helaas niet beamen dat het 'maar' 6 weken zou duren. Sterker nog; na de operatie mag ik 8 weken helemaal niks.. Daarna 8 weken lang weer 'leren' lopen, en dan nog 8 weken leren om alle dagelijkse dingen weer te doen.. Dan ben ik 24 weken verder, bijna een half jaar dat ik dus eigenlijk vrij weinig mag.. Het volledig genezen van de breuk zal een jaar duren, maar hij zei niet dat dat ook betekent dat ik er een jaar niet op mag (gelukkig).
Dus na ruim een jaar mijn paard niet echt kunnen rijden.. heb ik 3 dagen kunnen genieten.. en nu ben ik zelf zeker een half jaar zoet met niks doen.. Gelukkig is er een stalgenoot die mij wil helpen om mijn paard verder te trainen en op te bouwen, ze heeft er vandaag voor het eerst opgezeten en ik heb ervan genoten! Het zag er echt heel goed uit. Ik mag van geluk spreken dat zij mij wil helpen om die kleine draak op de rit te houden, en een beetje onder de duim te krijgen. Anders had ik haar mogelijk een half jaar lang in training moeten zetten.. en dat is best een duur grapje als je nagaat dat ze van de dierenarts eigenlijk 7 dagen in de week gereden moet worden.. Dat is sowieso niet haalbaar dus maandag bel ik even met de kliniek om te overleggen. Mijn merrie heeft het afgelopen jaar ook voldoende meegemaakt, ik wil niet dat er meerdere mensen zijn die haar trainen op dit moment. We moeten maar even roeien met de riemen die we hebben
. Naast het feit dat het mij nog al wat geld scheelt dat ik haar niet in training hoef te zetten, ben ik heel blij dat zij de uitdaging aan wil gaan. Aangezien de meeste mensen ervoor passen om op haar te rijden nu ze zo ontzettend heet is. Wat dat betreft kan ik dus in mijn handjes knijpen en ben ik heel blij met de mensen die mij helpen om haar iniedergeval op het been te houden. We zijn van heel ver gekomen, nu ik nog.. Sorry voor het lange verhaal, maar het is wel even fijn om van me af te schrijven. Want jullie kunnen je misschien wel voorstellen dat de frustratie erg groot is momenteel haha.
Ik hoop dat 2016 voor zowel mijn paard als voor mij, een beter jaar zal worden!
Hebben ze uiteindelijk je laars open geknipt?
. Hier op stal is ook een meisje deze week van haar paard gevallen, scheen-en kuitbeen is gebroken bij haar. 
Wat een pech! Beterschap! 
! 