Geplaatst We gaan even terug naar gisterenmiddag rond half 5/5 uur..
Jessica (Macho_c van bokt) stond aan de deur met het bericht dat mijn paard al heel de dag last heeft van koliek en dat ze mij niet konden bereiken.. Ze hadden geprobeerd te bellen en ze had al een keer voor de deur gestaan..
Nu was/ben ik ziek maar moet ik toch elke morgen de kranten doen.. Vandaar dat ik zo laat nog sliep, (moet hier trouwens ook voor naar de dokter..)
Ze hadden de dierenarts al gebeld en Balou had al een spuit gekregen, op het moment dat ze voor de deur stond werd Jessica gebeld door een stalgenoot dat het slechter ging met Balou en dat de dierenarts er weer was of er aan kwam (het ging allemaal zo snel ik weet het niet meer precies)
Ik heb mijn moeder proberen bereiken, mijn vader maar ik kreeg niemand te pakken, toen heb ik mijn oma gebeld en ben ik daar naar toe te gaan zodat zij mij naar Balou kon brengen, helaas.. Ze hebben net een nieuwe auto en daar durft ze helemaal nog niet in te rijden.. Gelukkig kwam mijn opa er snel aan en heeft me gebracht (toen stonden we ook nog voor de brug.. NATUURLIJK)
In die tijd heeft Balou nog parafine gehad..
Daar aangekomen had Balou net een stalgenoot getrapt en flink ook, in het gezicht, hoe en wat is me nog niet helemaal duidelijk iemand draaide ermee en waarschijnlijk omdat hij zoveel pijn had wou hij van zich af trappen, recht in het gezicht van mijn stalgenoot.. En ik kan je zeggen.. Daar voel ik me heel schuldig over..
Ik heb Balou overgenomen en ben gaan lopen.. En lopen.. En lopen..
Tegen een uur over 6 kwam de dierenarts weer en waren geen darmgeluiden, het goede nieuws was wel dat zijn hart rustig klopte en er dus geen tekenen waren van gek gekronkelde darmen..
Maar hij zat gewoon verstopt, en de dierenarts zag er weinig tot geen heil in.. En ze heeft hem toen weer een pijnstiller van ongeveer 8 uur gegeven en nogmaals parafine.
En dan zag ik mijn eens zo'n sterke, ondeugende, wilde, gekke, meest vervelende etc. pony er was niks meer van over..
De dierenarts vroeg of ze hem moest door verwijzen naar de kliniek, maar wegens persoonlijke dingen de laatste tijd hebben mijn ouders en ik daar op het moment geen geld voor.. De moed zonk me letterlijk in de schoenen, en met een bedrukt hart ben ik gaan lopen.. En lopen.. En lopen..
Op een gegeven moment belde Michelle dat ze er zo aan ging komen, ik weet zeker dat het zonder haar een stuk zwaarder zou zijn geweest, ondertussen liep ik al een paar uur, en in combinatie met ziek zijn is dat fysiek maar ook mentaal erg zwaar, zeker als je geen aanspraak hebt..
We hebben gelopen, zijn zelfs nog door het dorp gelopen omdat ik weet dat hij dan alerter is en dan meer doorloopt, hij probeerde daar ook helemaal niet te gaan liggen.
Tegen een uur of 23 kwam de dierenarts nog een keer, ik wou weten hoe het er nu voor stond voor we de nacht in zouden gaan. Aan de linkerkant hoorde ze geluiden, niet veel maar het was het beste wat ze die dag van hem had gehoord, rechts hoorde ze nog weinig, maar zijn hartje deed het nog prima, rustig. Ze zag het een stuk positiever en wij moesten om het kwartier 5 min. lopen..
Eerst ging het heel goed, maar naarmate de nacht vorderde hoe minder het werd, hij begon wel te mesten maar hij was zo moe, hij wou altmaar liggen, dus uiteindelijk hadden we besloten dat hij even mocht liggen.
Daarna ging het weer goed, toen zijn we verhuisd naar de stal om dat om het kwartier te gaan lopen, maar zo was het voor ons wat warmer.
Tegen een uur of 4 begon de pijnstiller zienbaar uit te werken, hij wou telkens rollen, weer naar zijn buik bijten etc. Wel hoorde wij heel duidelijk darmgeluiden, liet hij af en toe gas ontsnappen, en meste hij nog steeds.
Rond half 6 werd Michelle opgehaald door haar vader en bleef ik alleen.. Ik kan je zeggen dat ik me weinig zo ellendig heb gevoeld.. En dat wilt best wat zeggen..
Mijn moeder kwam nog even kijken voordat ze naar haar werk toe ging en ze was nog maar net weg of ik dacht echt dat het over was..
Hij lag weer plat en kreunde en steunde etc. Ik zag gewoon dat die zoveel pijn had, dat die zo moe was en ik was bijna bang dat hij het zou opgeven.. Ik heb 2 min. roerloos bij hem gezeten, met de tranen over mijn wangen..
Toen probeerde ik hem recht te krijgen, dat lukte werkelijk met geen mogelijkheid, ik heb hem uitgescholden ''dat ik niet voor niks heel de nacht bij hem was gebleven'' etc. ik heb een touw naar z'n kont toe geslingerd en uiteindelijk met veel pijn en moeite stond hij op, ik ben toen weer gaan lopen en toen heeft hij weer gemest en ging het aanzienlijk beter.. Zo ben ik weer de stal ingelopen en ben weer in slaap gevallen, uiteindelijk werd ik wakker toen er een paardenhoofd even een kopstootje kwam geven
gekke clown van me.. Hij had weer wat eetlust en dronk wat en ik ben toen weer met hem gaan lopen, en daarna ben ik weer in slaap gevallen.. Ongeveer 3 kwartier later werd ik wakker en stond hij er roerloos bij, moe en uitgeput maar wel allert. Zo ben ik weer gaan lopen en toen heeft hij weer gemest, het was heel dun dus de parafine kwam nou echt door !!
Toen heb ik hem samen met een paar paarden gezet zodat die hem lekker in beweging kunnen houden, de boer is daar anders zijn vrouw die houden hem in de gaten en bellen mij of indien nodig gelijk de dierenarts.
Ook zullen er zometeen stalgenoten komen en die houden hem ook in de gaten.
Ik kan jullie wel zeggen dat ik bang ben geweest vannacht, zeker als de dierenarts het opgeeft.. En af en toe gaf hij het zelf ook op, misschien dat die vallende ster vannacht zijn werk toch heeft gedaan..
Hierbij wil ik ook even Michelle, Jessica en Stalgenoot B heel erg bedanken voor jullie hulp !
En sorry voor het lomp geschreven verhaal, maar moest het even van me afschrijven.
