kschulte schreef:Ik zou niet weten hoe je dat kan testen. Merk je zelf niet als je wisselt tussen je beide ogen, of gaat dat steeds heel snel?
Ik weet wel dat je hersenen het kunnen opvangen als je geen diepte kunt zien, je kan heel snel inschatten of voorwerpen verder kleiner zijn of elkaar overlappen en perspectief ed. Maar ik vind dat heel moeilijk voor te stellen bij snel bewegende voorwerpen, zoals in het verkeer.
Ik ben gewoon verrast hoeveel mensen auto rijden met een visuele beperking. Voor paardrijden vind ik dat eigenlijk toch wel een hele andere situatie.
Maar volgens mij moet iedereen dat gewoon heel eerlijk voor zichzelf inschatten. Het is altijd goed om je grenzen te verleggen, maar als iets niet veilig voelt (bv omdat je iets niet kan zien) dan moet je ook snappen welke grens je beter niet overheen kan gaan.
Wisselen tussen beide ogen gaat bij mij bewust - ik kan daar zelf voor kiezen en kan het niet sneller dan 2x per seconde, denk ik zo. Je kunt het dieptezien enigszins zelf testen door iemand anders een potlood of vinger verticaal te laten houden terwijl jij er recht voor zit. Probeer dan die vinger van bovenaf aan te tikken. Als ik hier iets randoms op mijn bureau recht van boven probeer aan te tikken, dan zit ik er vrijwel altijd nét naast. Maar als ik dat potlood er zelf heb neergelegd, dan gaat het goed - blijkbaar zijn mijn hersenen hier zo op ingesteld dat ik die afstand heb onthouden. Geen betrouwbaar testje maar wellicht geldt het voor jullie ook. Het hierboven beschreven testje van de hond (leeuw of papegaai in mijn geval ) is inderdaad de test die oogartsen gebruiken. Man, wat frustrerend was dat
Kan me voorstellen dat je verrast bent dat er zoveel mensen met een visuele beperking toch auto's besturen, hoor. Voordat ik zelf mijn rijbewijs zou gaan halen, zou ik ook graag een medische keuring willen om te zien of dit wel vertrouwd is. Naar mijn eigen inschatting is het wel oké - als fietser gaat het bij mij ook nooit fout. Maar ik wil het toch even checken