Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Dorus1 schreef:Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat paarden een goede invloed hebben op kinderen (met of zonder beperking), denk hierbij aan verantwoordelijkheids gevoel, vertrouwen etc. Voor mij studie ben ik benieuwd wat jullie ervaring is met kind en paard/pony?
Shadow0 schreef:Dorus1 schreef:Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat paarden een goede invloed hebben op kinderen (met of zonder beperking), denk hierbij aan verantwoordelijkheids gevoel, vertrouwen etc. Voor mij studie ben ik benieuwd wat jullie ervaring is met kind en paard/pony?
Ik begeleid ruiters met een handicap, vooral kinderen (breed begrip, begint ergens rond de 10 geloof ik en loopt door tot in de 20) met een verstandelijke handicap. Mijn ervaring is dat ze in elk geval allemaal een stuk opener zijn op het paard en makkelijker contact maken, en veel makkelijker aan te spreken zijn. Veel mooie momenten heb ik gezien als een ruiter ineens contact maakt met het paard.(En nog mooier als je zelf ook probeerde tot een ruiter door te dringen en dat niet lukt, en ze ineens wel open zijn naar de pony - en die pony's en paarden dan heel kalm en rustig en vriendelijk terugzijn. Wat dat betreft zijn paarden ook geweldig!)
Verantwoordelijkheidsgevoel en vertrouwen zijn voor hen nog wat abstracte begrippen, maar ze leren een bepaalde vorm van controle: zij moeten iets doen om het paard duidelijk te maken wat ze willen. Vooral sturen en wegstappen zijn daar goede momenten voor - als je niet zegt waar je heen wilt gebeurt er niks![]()
Dat is niet alleen de invloed van de paarden op zich, maar van de situatie van het paardrijden als geheel. Ook het leren wat de gevoelens van andere levende wezens zijn, is heel goed te doen met paarden. Dat is dus niet het effect van paarden alleen, maar wel van het begeleiden van het contact met paarden. "Kijk, dat vindt de pony fijn, zie je dat 'ie zijn oortjes naar voren doet." Of "als je zo hard met de borstel doet, dan vindt hij dat niet prettig." "Je zegt nu tegen het paard dat hij harder moet, en dat hij moet stoppen. Dan snapt hij het niet." "Niet te wild, want dan schrikken de paarden."
Dat zijn dingen die je anders veel moeilijker kunt uitleggen omdat het dan een opgelegde les wordt.
Vertrouwen, dat weet ik niet of de kinderen dat echt leren, maar ze krijgen wel wat meer inzicht in oorzaak en gevolg, in het vooruit denken en het voorkomen van problemen. Kleine stapjes per keer, maar het helpt.
Shadow0 schreef:Dorus1 schreef:Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat paarden een goede invloed hebben op kinderen (met of zonder beperking), denk hierbij aan verantwoordelijkheids gevoel, vertrouwen etc. Voor mij studie ben ik benieuwd wat jullie ervaring is met kind en paard/pony?
Ik begeleid ruiters met een handicap, vooral kinderen (breed begrip, begint ergens rond de 10 geloof ik en loopt door tot in de 20) met een verstandelijke handicap. Mijn ervaring is dat ze in elk geval allemaal een stuk opener zijn op het paard en makkelijker contact maken, en veel makkelijker aan te spreken zijn. Veel mooie momenten heb ik gezien als een ruiter ineens contact maakt met het paard.(En nog mooier als je zelf ook probeerde tot een ruiter door te dringen en dat niet lukt, en ze ineens wel open zijn naar de pony - en die pony's en paarden dan heel kalm en rustig en vriendelijk terugzijn. Wat dat betreft zijn paarden ook geweldig!)
Verantwoordelijkheidsgevoel en vertrouwen zijn voor hen nog wat abstracte begrippen, maar ze leren een bepaalde vorm van controle: zij moeten iets doen om het paard duidelijk te maken wat ze willen. Vooral sturen en wegstappen zijn daar goede momenten voor - als je niet zegt waar je heen wilt gebeurt er niks![]()
Dat is niet alleen de invloed van de paarden op zich, maar van de situatie van het paardrijden als geheel. Ook het leren wat de gevoelens van andere levende wezens zijn, is heel goed te doen met paarden. Dat is dus niet het effect van paarden alleen, maar wel van het begeleiden van het contact met paarden. "Kijk, dat vindt de pony fijn, zie je dat 'ie zijn oortjes naar voren doet." Of "als je zo hard met de borstel doet, dan vindt hij dat niet prettig." "Je zegt nu tegen het paard dat hij harder moet, en dat hij moet stoppen. Dan snapt hij het niet." "Niet te wild, want dan schrikken de paarden."
Dat zijn dingen die je anders veel moeilijker kunt uitleggen omdat het dan een opgelegde les wordt.
Vertrouwen, dat weet ik niet of de kinderen dat echt leren, maar ze krijgen wel wat meer inzicht in oorzaak en gevolg, in het vooruit denken en het voorkomen van problemen. Kleine stapjes per keer, maar het helpt.
annebe schreef:Grappig, een vriendin komt binnenkort met een artikel in een wetenschappelijk blad over dit onderwerp.
Zij heeft naar haar opleiding dit uitgebreid onderzocht voor haar examen scriptie.
Citaat:Ze deden nooit wat zij wilde
Tot de dag van vandaag heeft ze een hekel aan paarden, sowieso heeft ze niks met dieren.
Ik denk dat het dus heel erg afhankelijk is van het kind.
Shadow0 schreef:landvrouw schreef:Volwassenen worden er ook volwassener door..
Dat lijkt zich om een of andere reden niet uit te strekken naar Bokt