Geplaatst Wat heb ik ongelofelijk veel geleerd van die pony, dankzij hem al mijn angsten overwonnen, dankzij hem weer plezier in het rijden, dankzij hem wedstrijdervaring opgedaan.
Ik kan t nog niet vatten, het is geen wereldramp want hij blijft lekker ''tot zn dood'' bij ons in de wei huppelen, met zn vriendinnetjes, maar toch...nooit meer een wedstrijd..nooit meer een ereronde, die juist zo leuk was met hem, nooit meer een echte trainingsles...
Hij heeft me alles geleerd, echt werkelijk alles..
Ik kreeg hem op 18 jarige leeftijd, hij werd op dat moment nog uitgebracht in het Z2.
Ik wou in eerste instantie niet naar m gaan kijken, ik wou niet zo een oude pony!!
Maar toen ik op m reed..het was zo vertrouwt, zo leuk...ja, dit werd mijn wedstrijdpony.
Thuis heel wat problemen gehad, omdat ik me aanstelde en bang was, die lieve schat..hij bleef rustig.. deed geen pas verkeerd..deed zn uiterste best.
Langzamerhand begon ik dit in te zien, en ging zelfs een keer onverwachts naar buiten, die dag heeft alles doen veranderen.
Hij schrok, en vloog er kei en kei hard tussen uit! maar wat was dat een gaaf gevoel..zo hard..zo vertrouwt..
ons eerste dressuurfoto'tje
Ergens in de zomer
We reden onze eerste wedstrijd, 2e met 196 punten..jeetje, het was niet normaal als we eens met 1 wp naar huis kwamen! ieder weekend wel 2 of 3.
Hierdoor werd ik ook geselecteerd voor de Limburgse Kampioenschappen, en werde hier 4e.
een aantal foto's van die dag.
hierna kwamen de ups en downs, wat hebben wij veel gereist naar ostheopaten..
Telkens maar 2 maanden trainen, en we lagen er weer even uit..het is dan ook een pony op leeftijd..
Maar hij werd chagrijnig als ik hem niet trainde, dus toch maar weer verder gegaan iedere keer, en op wedstrijd met succes.
erg onduidelijke foto, eerste keer L2
Thuis trainde we ook lekker door, en hebben 2 x een fotoshoot van Saskiakur gehad.
lol hebben we zeker gehad.
Toen ging het mis, we waren lekker aan het buitenrijden toen een aantal kinderen hem lieten schrikken (niet met opzet) maar het ging goed mis, ik kreeg hem echt niet meer gehouden, en hij ging op de klater..over de grote weg..door het bos..ik weet niet hoe vaak hij gestruikeld is , maar dat heeft hem geen goed gedaan.
Stok en stok kreupel.. ik weet niet wat we allemaal geprobeerd hebben, maar iedereen zei: vergeet het, die komt niet meer terug in de wedstrijdsport.
Daar had ik vrede mee, maar hij niet. We hebben er 4 maanden uitgelegen, maar hij vond het echt niet leuk, hij wou werken! Dus hebben we het geprobeerd weer op te pakken.
Met succes, laatste puntjes L2 gehaald en M1 gestart, helaas is hij door zo lang stil te hebben gestaan niet erg soepeler geworden, en dus was het M1 geen succes meer.
Het had gewoon geen uitstraling meer..hij begon het ook weer erg moeilijk te vinden allemaal, dus hebben we de lijn getrokken, Arno gaat met pensioen.
Hier waren we weer begonnen met het intensief trainen
Onze eerste M1 wedstrijd
Dit was ons verhaal, alvast bedankt voor het lezen..
Mn lievelingsfoto
Sorry als het verkeerd staat!
.. En je kunt hem elke dag nog lkkr veeel aandacht geven sterkte! 
Ik wens je heel veel succes met Zoe, en Arno blijf tlekker bij je 
