Geplaatst Gisteren natuurlijk al met angst en beven om het kwartier naar buienradar.nl gekeken, maar het bleef maar blauw boven het Oosten van het land en ja hoor: toen ik vanochtend om 6.30
wakker gemaakt werd door de wekker, tikte de regen al lekker op het raam. Balen, nou ja. Een set extra kleren in de auto gegooid en om 7.35 uur reden Laurie en ik het erf af.Nog even benauwde stukjes gehad omdat m'n auto stotterde op de A50, maar na twee keer zo'n actie is het verder weggebleven en kwamen we tegen 9 uur in Gorssel aan.
Vlug Giga opgezadeld, Laurie in het nette pak en richting de dressuurringen, die echt een heeeeeeeeeel eind lopen van de auto af waren. Dressuur ging netjes, niet spectaculair maar Giga liep veel lekkerder dan vorig jaar, waar we al meteen heel blij mee waren. Punten waren mooi: 210, goed voor een gedeelde 2e plaats.
Daarna dat hele eind weer naar de auto gelopen, Giga weer op de trailer en wij (nog steeds in de miezer regen) weer terug om de cross te verkennen.
Ik vond hem hoger dan ik me kon herinneren, maar niet onoverkomelijk. Dat het inderdaad hoger stond, ontdekten we halverwege: het was L-paarden
. Dat was dus geruststellend. Geen echte gekke dingen gezien, behalve misschien de oxer die een stukje na de waterbak stond, dat zou misschien nog even aanpoten kunnen zijn, maar verder zou het moeten kunnen.Wij, in nog steeds die regen, terug naar de auto (mijn voeten lagen er voor m'n gevoel inmiddels bijna af) en Giga opzadelen. We waren ruim op tijd, maar zijn toch maar vast richting dierenarts gegaan en daarna naar de springring, zodat Laurie ook nog een beetje het parcours kon verkennen. Die springring was ook weer een heel eind weg, dus mijn half uurtje beweging elke dag heb ik inmiddels voor de hele week wel gehad.
Ik was weer lekker zenuwachtig, maar dat was nergens voor nodig: Giga deed uitstekend haar best. Even een rotafstand in de dubbel, maar ze kan ook van de hindernis afblijven als ze er heel kort bij komt, dus het springen ging foutloos.
Daarna weer richting de start van de cross gesloft (meer lukte inmiddels niet meer bij mij
) en daar heerlijk de stoel van de hindernisjury mogen lenen, zodat ik al zittend kon proberen mijn hartkloppingen een beetje in bedwang te houden. Laurie en Giga liepen heel relaxed in het losrijringetje, terwijl ik zat te stuiteren op m'n stoel 
).Eindelijk hoor, ze waren aan de beurt: Giga was er helemaal klaar voor
.
Daar gingen ze als een speer over de eerste hindernis.
Ik gilde nog veel plezier en Laurie gilde nog iets terug, maar ik weet niet wat.
Via de luidsprekers kon ik ze mooi volgen en het ging uitstekend tot................... helaas 1 weigering op hindernis 8
. Huh, dat was toch een simpele steilsprong (molenwiek waar ze maar 1 wiek van hoefden te springen). Dat is gek.Verder ging het allemaal weer goed en kwamen ze net zo makkelijk over de laatste hindernis.
En wat het nou geweest is: we hebben geen idee. Ze ging als een speer, maar opeens wilde ze niet meer. In plaats van springen, ging ze stappen surprise . Iets moet er eng uit gezien hebben: bij de hindernis of ergens in de buurt, maar Giga vond het welletjes. Bij het opnieuw aanrijden, ging ze er dan toch over heen en daarna ging de turbo weer aan alsof er niets gebeurd was. In volle galop door het water, als een zonnetje over de oxer en ook de andere hindernissen geen probleem.
Dus al met al: we zijn super blij dat Giga back in town is en zo lekker aan pakt, maar we waren ook wel beetje (nou ja beetje ........) teleurgesteld dat die weigering langs kwam, zeker met die mooie dressuurpunten in ons achterhoofd.
Voordeel was dat we ons uit de enorme regenbui (want miezeren kon je het 's middags niet meer noemen) konden losrukken en op tijd terug naar huis konden rijden
.Giegje loopt nu weer lekker in de wei en we gaan er gewoon in oktober in Diepenheim weer tegenaan!
. 
. 