Geplaatst Ik heb 2 plastic kratten met een strotouwtje aan elkaar geknoopt en het arme ding daarin gezet. Dat hij zich zo liet pakken, was een erg slecht teken, dit is geen tam katje maar een in het wild geboren dier. In de auto heeft hij amper bewogen, hij was aardig ver heen.
Mijn vriend heeft op mijn verzoek de dienstdoende dierenarts gebeld, niet mijn eigen DA, en ik kon gelukkig meteen terecht. Hij vond het beestje er ook erg beroerd aan toe, maar hij gaf hem wel een kans. Hij schatte zijn leeftijd op een maand of zes, echt nog een jong dier dus. Hij heeft het katertje een langwerkende antibioticakuur ingespoten, en omdat hij het zo waardeerde wat ik deed hoefde ik niet eens te betalen, echt geweldig van die man!
Ik heb ik het katje mee naar huis genomen en onze schuur ingericht als quarantaineruimte/ziekenboeg. Omdat ik zelf 3 (gezonde en geënte) huiskatten heb, wilde ik natuurlijk niet het virus meebrengen naar binnen, we zijn dus erg voorzichtig, meteen ontsmetten, kleren wassen, handschoenen enz. Hoop gedoe, maar het is gewoon nodig.
Ik heb een bench neergezet, met een mandje, kattenbakje, waterbakje, voer enz, en een kacheltje in de schuur want het vroor flink buiten en de schuur is maar iets warmer. Gelukkig ging hij meteen drinken, maar het eten liet hij staan. We ging liggen en is niet meer overeind gekomen, hij was echt uitgeput.
Vanaf zaterdag ben ik hem met een spuit gaan dwangvoederen, hij is broodmager en er moest echt wat eten in. Gelukkig ging dat aardig goed, hij was ook te zwak om tegen te sputteren dus ik kon het in mijn eentje makkelijk af. Ik heb zijn oogjes wat schoongemaakt, zijn neusje kreeg ik niet veel schoner, dat zat zo enorm aangekoekt. Arme beest had het enorm benauwd.
Zondag leek hij nog geen spatje verbeterd. Ik heb hem weer gevoerd met de spuit en zijn oogjes schoongemaakt, meer kon ik niet doen.
Maandagnacht kon ik om half 5 'smorgens niet meer slapen, ben toen maar uit bed gegaan en ben weer gaan voeren. Hij leek zowaar iets opgeknapt! Ik kreeg wat weerstand bij het voeren, hij begon weer ietsje aan te sterken dus. Goed teken!
Maandagmiddag voorzag ik al dat het voeren niet meer zo gemakkelijk zou gaan, heb mijn vriend dus maar even meegenomen naar de schuur om te helpen. En dat was nodig ook, hij was duidelijk een stuk sterker en hij wilde uiteraard niet dat ik hem zou pakken, dus Edwin heeft hem afgeleid en ik heb hem gepakt. Er werd flink gesparteld, maar het voer ging keurig naar binnen.
Maandagavond had hij nog steeds niet zelf gegeten, dus gingen we hem nog een keer de spuit geven. Zelfde tactiek (afleiden en pakken) en nu liet hij het weer wat beter toe. En toen ik vijf minuten later weer de schuur binnenkwam had hij zijn schoteltje met blikvoer leeggegeten! Hèhè! Dus ik heb meteen nog wat neergezet, wat hij liet staan.
Maar vanmorgen was het schoon leeg. En hij heeft zich duidelijk gewassen, want de korsten zijn van zijn neusje af. Hij heeft zijn ogen weer wat meer open en hij is nu weer alert als hij ons ziet. Het gaat dus de goede kant op, Rooie redt het wel!
Hier de foto's die ik zondag en vanmorgen heb gemaakt, een wereld van verschil!
Zondag (na het schoonmaken van de oogjes):
Vanmorgen (dinsdag):
en ook enorm lief van die dierenarts dat jij die spuit niet hoefde te betalen 
Echt heel goed en lief.
Ik wordt altijd blij als ik mensen zie die dieren helpen en ze nog een kans willen geven! In één woord: GEWELDIG wat je gedaan hebt en doet. Hopelijk knapt 'Rooie' nog verder op en wordt hij weer een gezond poesje! Petje af voor TS!! 
