Hier ben ik dan. Gister was het moment daar dat ze weggebracht werd. We stonden in de file dus had ik ipv 1,5 uur met haar 2,5 uur. Heel veel aan het huilen geweest, toen we binnen kwamen huilde ik al. De mensen hadden het later over een spuitje maar gelukkig die krijgt ze niet. Wilde al uit me vel springen. Ze werd meteen herkend door mamma en haar broertjes en voelde zich ook weer thuis. Op de terug weg in de auto alleen maar zitten huilen. Het moment van thuis komen afschuwelijk dat ze er niet meer is. Ik ging de andere 3 honden uitlaten en onbewust pakte ik ook haar riempje. Meteen begon ik weer te huilen en heb een vriendin gebeld. Op het moment is het zooo stil in huis, mis haar aanwezigheid zo erg. Haar dingetjes die ze deed ow wat mis ik haar.