BeeMed schreef:Wat ideaal. Kon ze er makkelijk aan wennen? Hier al vette paniek als ik überhaupt een tuigje om doe. Maar ik wil het wel gaan oefenen. Nu wonen we met een afgeschermd pleintje achter de deur. Maar als we ooit een ander huis krijgen wil ik hem niet meer buiten de tuin laten, maar hem nog wel de mogelijkheid geven om de wereld te ontdekken.
Hoe oud was jouw poezel toen je er mee begon te oefenen? Mijn dame was 5mnd toen ik zachtjes aan aan het tuigje begon te wennen.
Ook zijn er aardig wat tuigjes doorheen gegaan, want ze kon zich uit de vorige 3 uit wurmen.
In het begin was het echt alleen het tuigje om doen, er gelijk 400 snoepjes inproppen en met een heel hoog stemmetje '"yaaaaay goedzoooooo" kirren..
Dat heb ik een week lang gedaan, soms met het lijntje eraan, soms een stukje door de woonkamer lopen, een klein stukje de tuin in.
Ze moest aardig wennen aan de 'trek' van het lijntje en hoe ik haar in een bepaalde richting liet lopen. Poezels zijn nogal eenkennig en willen niet in een rechte lijn lopen, in het begin was ze dus ook 'all over the place'.
Dat langzaam aan uitgebreid tot de straat. Laten wennen aan stilstaande auto's, mensen op de fiets, kinderen, rijdende auto's en honden.
En niet te lang buiten zijn, pauzes inlassen en aantrekkelijke dingen meenemen.
Ze is gek op het kettinkje van het laserlampje, die heb ik in het begin vaak meegenomen, om haar aandacht ergens anders op te vestigen. Al met al heeft het best een paar weken geduurd.
En nu lopen we dus bijna overal heen. In het begin was het veilig in de wijk, ze heeft haar eigen route, maar dat beginnen we nu ook uit te breiden.
Ik heb haar het commando aangeleerd dat ze op mijn schouder springt vanaf de grond als er 'gevaar' is.
Let op bij honden. Ik weet ze nu allemaal in de wijk te herkennen, en weet welke een probleem zijn en welke niet.
Het is met je ogen op steeltjes lopen, en dat klinkt onrustig, maar als je er eenmaal aan gewend ben loop je heerlijk.