Jemig las titel en dacht even kijken waar het overgaat, in 1 ruk alles gelezen met tranen in me ogen..... Hoeveel ellende kun je krijgen in korte tijd...... Heel veel sterkte met dit grote verlies en hopelijk kun je het een plekje geven. Ook heel veel sterkte met je andere dame en hopelijk knapt die op en mag nog een tijdje bij jullie blijven.
Heb zelf ook 2 honden. Een parson Jack die straks in augustus 16 wordt met wel wat stijfheidjes maar voor de rest nog gezond en ook een rot die op 5 mei al 13 is geworden. Ook altijd gezond......maar een week of 2 geleden zo ineens midden in de nacht onrustig, lag aldoor op koude grond en zwaar snel ademen. Heb haar bij me op bed gelegd, buik enorm warm.......ging bij mij van alles door me hoofd......acute baarmoederonsteking......maagtorsie...... Maar niks wees er verder op. Voelde zelf ook erg koud. Maar toen ze tijdje bij me op bed lag werd ze warmer en begon rustiger te ademen. Had telefoon al in handen voor dierenarts. Niet meer gebeld omdat ze rustiger was en lekker ging slapen......ik heb bijna haar hele nacht in de gaten gehouden, slapen ging niet echt want ze had me halve bed in beslag Volgende dag niks meer aan de hand en wat het nu geweest is??? Misschien iets van koliekachtig ofzo. Foto van mevrouw in me profiel, zeeziek er nu nog steeds zo uit, geen haartje grijs
Wat toevallig SeBart, onze oude hond heette Laika en het hondje wat nu bij ons woont heet Macho
Mij laat dit topic ook niet los. Ik zou zo graag willen dat ik iets voor iedereen kon doen maar dat gaat niet
Ik snap goed dat je uit nijd dat potje kapot wilde gooien Maar goed dat je dat niet hebt gedaan. Geniet van de mooie momenten die jullie hadden. Het is echt heel erg natuurlijk maar gelukkig is hem een langere lijdensweg bespaard. Al wil je dat natuurlijk op dit moment niet horen..
Kan me het ook goed voorstellen, hoor Femke, en af en toe helpt schreeuwen en vloeken ook best Je weet met je emoties geen raad, verdriet, woede, onmacht ... alles komt met elkaar en door elkaar
En dan je zorgen om Joes er nog bij , hoe is het daarmee ?
kimmie261
Berichten: 19215
Geregistreerd: 30-03-04
Woonplaats: duitsland
Geplaatst door de TopicStarter: 28-05-13 10:12
blauwoogje,dat is wat de dierenarts ook zei,gelukkig dat hij niet ziek heeft hoeven te zijn en geen lijdensweg heeft gehad...dat is ook zo,maar het is heel raar om mij dat voor te stellen,omdat do helemaal niet aan het "lijden" was...voor mij was het gewoon een gezonde hond,die zich niet lekker op zijn maag voelde,dus dan is het zo rauw op je dak...
en tuurlijk had ik niet gewild dat do zou lijden,maar stiekum had ik best nog 2 of 3 maanden willen hebben om nog afscheid te kunnen nemen,al weet ik dat dat ook zwaar küt is,omdat dat voor verdriet zo enorm is..
en maaike..pff macho was ook zo jou mannetje,wat jij met hem had had ik met Do,en laika was gewoon veel en veel te jong,dat is al helemaal niet te behappen,jonge dieren die nog een heel leven voor zich horen te hebben..
en ja ik voel me heel boos,heel boos dat dootje van mij afgenomen is....snap niet waarom hij nu al moest gaan,zo vrolijk mannetje nog...
en joes,die heeft gister eindelijk weer wat gegeten,krokante kipschnitzels....gelukkig had ik het hele pak gebakken,voor het geval dat dus ze heeft ruim 3 schnitzels op en savonds nog wat hart...
maar het lopen gaat echt zo slecht,ik heb haar eigenlijk al die tijd in beweging gehouden om haar spieren goed te houden ( joes heeft een geamputeerde achterpoot) en met dat stilliggen gaat dat echt dramatisch hard achteruit...
wordt tijd dat het heel mooi weer en warm gaat worden dan zou ze evt weer kunnen gaan zwemmen en zo haar spieren trainen,maar dat zit er voorlopig nog niet in..
Shirley
Berichten: 26905
Geregistreerd: 17-09-01
Woonplaats: West-Brabant
Geplaatst: 28-05-13 10:24
Toch heel fijn dat ze goed eet ! Is toch een teken dat ze het zelf nog wel ziet zitten ...
Dat ziet er heerlijk uit, maar de zwembadtip gaf ik juist omdat het nu zo koud is
blauw00gje
Berichten: 12547
Geregistreerd: 26-11-05
Woonplaats: Veldhoven
Geplaatst: 28-05-13 10:32
Ik snap precies wat je bedoelt
fargo
Berichten: 11918
Geregistreerd: 24-11-05
Woonplaats: Den Haag
Geplaatst: 28-05-13 11:08
Gelukkig dat Joes weer wat gegeten heeft. Nu maar hopen dat ze snel weer wat in beweging wil en kan komen. Bij ons is het nu wat warmer aan het worden, maar voordat zo'n grote sloot is opgewarmd... en ze moet er natuurlijk ook nog heen lopen.
Kan me helemaal voorstellen dat je echt boos was met het potje in je handen. Dit is niet wat je wilde natuurlijk..
denk niet dat joes het nog gaat redden naar de sloot te lopen,maar we kunnen er evt met de auto heen rijden,of evt een bolderkar oid,als zij een uurtje per dag kan zwemmen en voor de rest gewoon beetje rondlopen rond en om het huis zou ik al heel blij zijn...
maar goed ze moet dan echt meer opknappen,ze is nog niet lekker,veel te slapjes...
blauw00gje
Berichten: 12547
Geregistreerd: 26-11-05
Woonplaats: Veldhoven
Geplaatst: 28-05-13 16:32
Wat een mooi eerbetoon aan hem! Het was echt een bijzondere hond..
tyleysmiley
Berichten: 1896
Geregistreerd: 25-01-08
Woonplaats: Noord-Brabant
Geplaatst: 28-05-13 16:38
Ooh wauw Femke,wát een geweldig bijzonder mooi eerbetoon aan Do,prachtig om te zien die reeks foto's met zijn levensverhaal erbij,jammer genoeg heel wat bladzijdes te weinig kunnen schrijven,boek was nog lang niet uit,maar dit neemt niemand je ooit meer af... Dikke knuffel....
fargo
Berichten: 11918
Geregistreerd: 24-11-05
Woonplaats: Den Haag
Geplaatst: 28-05-13 16:39
Och wat een mooi portret en eerbetoon aan Do. Heel erg mooi ook de foto's met de jonkies erbij.
ik vind het al super lief dat jullie naar de foto's gekeken hebben...
en ja ik vond do ook een knappert...zo'n lieve smoel had ie ook...
avaluna
Berichten: 4429
Geregistreerd: 02-07-07
Geplaatst: 28-05-13 22:46
Oh, Femke, wat prachtig om te zien Do echt overal d'r bij, pffff, kan me voorstellen dat het nu voelt alsof er iets van je af gesneden is, Do, die er altijd was, die er ook gewoon bij hoort... ...Achter elke traan van verdriet, schuilt een glimlach van herinnering...
Vind jullie familiefoto zo gaaf Femke,ondanks jouw coupe waaitnietmaarhoortzo ,die Do toch ook,alle honden blik op overal en Do,die kijkt helemaal in loveeee naar zijn vrouw
ja we keken echt altijd elkaar aan,bizar eigenlijk ,dat je zo'n band kan hebben met een hond...
hij lag hier meestal in zijn "stoel" te slapen/soezen,en als ik dan op de bank zat en hem aankeek,echt hoor,hij keek áltijd terug...
hij wist het gewoon...
ik mis hem dan ook echt verschrikkelijk,kan ook de rust niet vinden als ik tv kijk,ik ben zo gewend hem dan te zien,en raak nog steeds een beetje in paniek als ik me besef dat ie écht nooit meer daar in zijn stoel zal liggen...
alsof ze dan een citroenpers op mijn binnenste zetten....
ik snap zoooo goed hoe je je voelt. Alsof ze een lichaamsdeel van je hebben afgenomen! Verschrikkelijk gevoel! Het missen word niet minder, maar het verdriet slijt langzaam aan weg. Je zal het vast niet geloven nu, maar het word echt beter. Momenteel denk je dat je er nooit meer bovenop komt. Ik was de eerste week ook zoooo van slag.. Voelde me zo ellendig! Hoe konden ze nou me beste vriendje van me afnemen???
Kom op meid! Hoe gaat het nu met Joesje? Al beter? Hoe staan je andere hondjes er nu onder?