Bokt.nl

ik ben niet meer gebeld door de dierenarts,dus morgen zal ik wel verder horen van het bloedonderzoek,en an sich gaat het goed met joes,maar haar poten gaan haar zo in de steek laten

**Geplaatst**: 02-06-13 21:15

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst: 02-06-13 21:15

He Fem laten we hopen dat in ieder geval Joesje nog eventjes lekker bij je kan blijven, je zou willen dat je ze gewoon weer kan laten maken (en ook al weet je dat dat niet kan, dat wil je toch).

**Geplaatst**: 02-06-13 21:17

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst: 02-06-13 21:17

Ik wilde net zeggen: geen bericht is goed bericht in dit geval !

Maar heeft ze juist last gekregen van het zwemmen, denk je ?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-13 21:22

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-13 21:22

ja dat zeg ik ook steeds,wou maar dat ze nieuwe poten kon krijgen....vind het zo zonde,ze is verder nog zo gezond..

maar denk niet dat joesje nog heel lang bij ons kan blijven,al zou ik met heel mijn hart dat wel willen,en word ik echt zo verdrietig bij de gedachte haar te moeten laten gaan.....

en nee ,in het water gaat het juist heel goed,maar doordat ze 1 poot mist worden duidelijk 2 andere poten overbelast... haar overgebleven achterpoot is een geopereerde poot ( kruisband in 2008),en die knakt als ze loopt..en 1 voorpoot zit een bultje op,is al een foto van gemaakt om botkanker uit te sluiten,dit had ze dan ook niet,maar ja,deze mankt ze wel op...

het is zo moeilijk...

ze heeft vandaag nog een half uur gezwommen,maar het water is nog veel te koud,ze koelt zo vreselijk af,en het de kant op klimmen is zo zwaar..

zucht... -O-

**Geplaatst**: 02-06-13 21:24

Geplaatst: 02-06-13 21:24

Aan de temperatuur kun je helaas zelf niks doen, maar is er niet iets te knutselen van een vlondertje of trapje dat ze gemakkelijker de kant op kan komen ?

Lieve foto

**Geplaatst**: 02-06-13 21:29

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst: 02-06-13 21:29

Mijn vorige hond genoot ook nog van zwemmen. Op een bepaald moment werd het uit-het-water-komen een groot probleem.
Met zijn 40 kilo was helpen moeizaam.
Ik kreeg toen van iemand de tip om hem een hondentuigje om te doen. Bovenop het tuigje zit een oog vor de halsband.
Dit oog is ook te gebruiken om een hark met een lange steel aan te bevestigen. Zo kon de hond met menselijke ondersteuning eenvoudiger het water uit komen. Hij heeft hierdoor langer kunnen zwemmen.
Wellicht heb je iets aan mijn ervaring.
En verder.... Sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-13 21:36

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-13 21:36

ja,dat eruit komen is moeizaam,joes weegt 60 kilo en die moet je er ook uit tillen,probleem is dat de kant ook stijl is ( ook voor jezelf dus,je moet ook zelf omhoog klimmen,mét hond die hangt),plus ze moet echt een "opstap" maken op de kant en dan omhoog klimmen...

ze kon tot een paar weken geleden zelf een heel eind met haar voorpoten wel de kant op klauteren,hoefde je alleen maar kontje te geven,maar inmiddels heeft ze die kracht niet meer..

mijn dierenarts zei ook dat zwemmen super goed voor haar was,voor haar spieren,voor haar bloedsomloop enz...

een tuig heb ik ook al aan gedacht,morgen maar eens voor op pad gaan ....

**Geplaatst**: 02-06-13 22:12

Geplaatst: 02-06-13 22:12

Wat een heerlijk koppie heeft ze... Wijze dame..
Hopelijk doet de warmte haar goed de komende tijd..

Laatst bijgewerkt door IMJ op 02-06-13 22:28, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-06-13 22:14

Geplaatst: 02-06-13 22:14

Pfff, huisdieren hebben is leuk maar als ze wat mankeren of als het einde in zicht komt... Mijn moeder zei ooit (ze is negen jaar geleden overleden) tegen me, eigenlijk moet jij geen huisdieren nemen. Je hebt er zoveel verdriet van als er wat met ze gebeurt. Maar ja, mijn liefde voor dieren is nu eenmaal zooooo groot (eerlijk gezegd, groter dan voor mensen) dat ik ook niet zonder kan.

Ik blijf hier duimen voor Joes en een knuffel voor jou Kimmie, jouw dieren kunnen zich geen beter baasje wensen. Mooie maar vooral sprekende foto's..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-13 22:27

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-13 22:27

, joes is, en heet al jaren de koningin..ze is een wijze hond,van pup af aan zo wijs...die hond is bijna menselijk...

een vriendelijke maar duidelijke koningin van de roedel...maar vooral mijn grote liefde,vind haar zo mooi,ben altijd zo wijs en trots op haar geweest ( óók een speciaaltje dus..)...

en precies wat jij schrijft diaantjev,dat verdriet is zo groot ,ik heb echt serieus eraan gedacht gewoon maar geen honden meer te nemen,ik ga gewoon stuk als ze dood gaan..

maar ja zonder honden leven kan ik ook weer niet...

de ellende is dat we hier kwamen wonen met een hele jonge roedel, en de 6 honden waarmee we naar duitsland verhuisden,nu allemaal "oud zijn"... en daarvan zijn er nu 4 overleden...

vreselijk........ nr 5 is in aantocht ,dat is joes,en haar broertje is ook bijna 12,alleen die is veel lichter als haar en die doet het nog veel beter als haar,maar ja het eeuwige leven heeft hij ook niet...

maar pff...die donnie hakt er hier zo mega in...

**Geplaatst**: 02-06-13 22:38

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst: 02-06-13 22:38

Even snel een knuffel voor je :(:)

**Geplaatst**: 02-06-13 22:45

Geplaatst: 02-06-13 22:45

Zo bekend gevoel: 'ik neem nooit meer honden'. Maar ik kan ook niet zonder honden leven.. Ze vullen zoveel aan in me leven. Toen mijn kanjer overleed, dacht ik echt 'wil er nooit meer 1, er was meer 1 zo'n hond met karakter als jij en dat kan geen enkele hond vervangen'. Inmiddels hebben we alweer 2 andere honden, maar elke avond denk ik nog aan hem in bed. Elke avond zeg ik nog inmezelf dat hij me nr 1 is en blijft en ik hem nog steeds super mis.

Helaas hebben ze niet het eeuwige leven en dat is zoooo verrot! En jij bent nu op t punt beland dat alles helaas 'oud' is en word. Hoe oud is je jongste nou?

Gelukkig gaat het al iets beter met Joesje. Dikke knuffel!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-13 23:23

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-13 23:23

briitje,ik denk dat ik datzelfde had met donnie,ik praat ook nog steeds tegen hem,en niemand mag op zijn plekje eten enzo..maar pff wat mis ik hem,vanmiddag zat ik zo te denken dat hij wel lang genoeg weg geweest is,en hoe geweldig het zou zijn dat hij gewoon "2 weekjes"op vakantie was geweest en vandaag thuis gebracht werd,en hoe ik hem dan zou begroeten...

hoe blij ik zou zijn om hem weer te zien en hem te knuffelen...maar helaas...ik ga hem gewoon nooit meer zien...

en inmiddels zijn er in de loop der tijd wel nieuwe honden bij gekomen..

joes en tino zijn beide 11 jaar en 8 maanden oud.. ( worden dus 12 dit jaar)
dakkas is 8 ( wordt 9 dit jaar)
pip is net 4 jaar geworden ( was 31 mei jarig)
buddy is 2 ( wordt 3 dit jaar)
nookie is 10 maanden oud( word dus 1 dit jaar)

dus ja ,is wel een jonge ploeg weer aanwezig...

**Geplaatst**: 02-06-13 23:27

Geplaatst: 02-06-13 23:27

briitje schreef:
Zo bekend gevoel: 'ik neem nooit meer honden'. Maar ik kan ook niet zonder honden leven.. Ze vullen zoveel aan in me leven. Toen mijn kanjer overleed, dacht ik echt 'wil er nooit meer 1, er was meer 1 zo'n hond met karakter als jij en dat kan geen enkele hond vervangen'. Inmiddels hebben we alweer 2 andere honden, maar elke avond denk ik nog aan hem in bed. Elke avond zeg ik nog inmezelf dat hij me nr 1 is en blijft en ik hem nog steeds super mis.

Helaas hebben ze niet het eeuwige leven en dat is zoooo verrot! En jij bent nu op t punt beland dat alles helaas 'oud' is en word. Hoe oud is je jongste nou?

Gelukkig gaat het al iets beter met Joesje. Dikke knuffel!

Ieder dier is bijzonden en is geen vervanging van een ander dier. Net als een nieuwe vriend geen vervanging is van een ander. Ieder dier en ieder mens is uniek. Probeer te genieten en te houden van je nieuwe dieren, die verdienen het. EN jij verdient dat ook!!

Dat maakt de liefde voor je overleden hond niet anders of minder hoor, dat verdwijnt niet en je verraadt hem niet door weer om dieren te gaan geven en je open te stellen.

Je doet jezelf en je dieren anders te kort. En dat zou pas jammer zijn.

Laatst bijgewerkt door fargo op 02-06-13 23:31, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-06-13 23:29

Geplaatst: 02-06-13 23:29

Jee Fem inderdaad je 'oude' roedel die ik ken zijn alleen nog Joes en Ti van over, dat waren toen Alfa beer, Gringo , Zoës, Joes, Ti en Do.

**Geplaatst**: 02-06-13 23:30

Geplaatst: 02-06-13 23:30

Fem kan me voorstellen dat het besef dat Donnie niet terugkomt al meer door gaat dringen en dat is echt verschrikkelijk. Wens je heel erg veel sterkte.
Hoop dat je toch ook steun en liefde hebt van je andere dieren.
Hoop ook dat Joes verder herstelt en toch weer sterker wordt. Het valt niet mee he meis? :(:)

**Geplaatst**: 03-06-13 00:02

Geplaatst: 03-06-13 00:02

fargo schreef:
briitje schreef:
Zo bekend gevoel: 'ik neem nooit meer honden'. Maar ik kan ook niet zonder honden leven.. Ze vullen zoveel aan in me leven. Toen mijn kanjer overleed, dacht ik echt 'wil er nooit meer 1, er was meer 1 zo'n hond met karakter als jij en dat kan geen enkele hond vervangen'. Inmiddels hebben we alweer 2 andere honden, maar elke avond denk ik nog aan hem in bed. Elke avond zeg ik nog inmezelf dat hij me nr 1 is en blijft en ik hem nog steeds super mis.

Helaas hebben ze niet het eeuwige leven en dat is zoooo verrot! En jij bent nu op t punt beland dat alles helaas 'oud' is en word. Hoe oud is je jongste nou?

Gelukkig gaat het al iets beter met Joesje. Dikke knuffel!

Ieder dier is bijzonden en is geen vervanging van een ander dier. Net als een nieuwe vriend geen vervanging is van een ander. Ieder dier en ieder mens is uniek. Probeer te genieten en te houden van je nieuwe dieren, die verdienen het. EN jij verdient dat ook!!

Dat maakt de liefde voor je overleden hond niet anders of minder hoor, dat verdwijnt niet en je verraadt hem niet door weer om dieren te gaan geven en je open te stellen.

Je doet jezelf en je dieren anders te kort. En dat zou pas jammer zijn.

Je hebt ook gelijk en ik stel me ook zeker wel open voor me nieuwe kanjer hoor. Alleen ergens, diep van binnen, voelt het wel als verraad.. Alsof ik hem wil vervangen.. dit misschien omdat ik altijd zei als we gaan verhuizen, zou hij met ons mee gaan (hij woonde toen nog bij me moeder), helaas heeft hij dat nooit meer meegemaakt en me nieuwe hond wel. Daarom voel ik me een beetje schuldig.. Misschien heel stom.. B-)

**Geplaatst**: 03-06-13 09:05

Geplaatst: 03-06-13 09:05

briitje, ik herken dat... Mijn eigen hond zou mee toen ik ging samenwonen, helaas is hij een paar maanden voordat ik een mooi en ruim apartement kreeg overleden na plotselinge operatie aan tumor in zijn buik.
Maar ik weet zeker dat je hond jou alle geluk van de wereld juist zou gunnen en dat hij weet dat het geen verraad is. Hij zou immers mee zijn gegaan als hij er nog was geweest.

Bij ons was er geen ander dier - ten minste niet bij mij op kamers. Mijn ouders hebben later wel een nieuwe hond genomen waar ik ook gek mee was en die super gek op mij was. Ze waren beiden uniek en bijzonder!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-13 10:34

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-13 10:34

ik heb natuurlijk meerdere honden hier,en daardoor heb ik denk ik niet zo snel dat " verraad" gevoel...

meer dat gevoel van vreselijk missen,dat dan weer wel...

mensen zullen vast denken van pff je hebt nog 6 honden ,maakt die ene dan uit,maar het is echt zo'n vreselijk gemis..

**Geplaatst**: 03-06-13 10:41

Geplaatst: 03-06-13 10:41

Omdat die ene - net als alle anderen - een individu is met een geheel eigen karakter en gedrag

Dat is denk ik wat je mensen zonder dieren zo moeilijk duidelijk kan maken dat als je 6 honden of 6 katten of 3 of 4 paarden hebt dat het allemaal echt verschillende dieren zijn met hun eigen karakters en "eigen - aardigheden", dat maakt ze allemaal bijzonder en speciaal en sommigen maakt het extra bijzonder en speciaal..

**Geplaatst**: 03-06-13 11:00

Geplaatst: 03-06-13 11:00

Het is net als met je vingers, als er eentje wordt afgehakt, zeg je ook niet : ik heb er nog negen over, nee ... je komt er één tekort !

En ik ben al lang geleden opgehouden met het proberen te begrijpen van mensen die dit niet begrijpen ...
Ergens mag je nog medelijden met zulke personen hebben, omdat zij ook het intense gevoel van houden van dus niet kennen

En we weten dat ze niet ons hele leven "meegaan" maar, wij kunnen er wel heel HUN leven voor hen zijn, daarom is het ook vol te houden om te beginnen, van ze te houden en ze weer los te laten ... en weer opnieuw te beginnen.
En zonder schuldgevoel, omdat je ook weet dat je alles voor die ene gedaan hebt, zoals je ook weer voor die andere zal doen :+: